دکتر مهرناز آزاد:ساختاری به نام انسانیت

پایگاه خبری احوال نیوز؛ دکتر مهرناز آزاد، شاعر،نویسنده ، روزنامه نگار و پژوهشگر مسائل فرهنگی و اجتماعی در ارتباط باساختاری به نام انسانیت بیان کرد:

واژه نیکوکاری “philanthropy” برای اولین بار توسط یک نمایش نامه نویس یونانی به نام اسکلیس در قرن پنجم میلادی استفاده شد و به معنای “عشق به بشریت” است.
نیکوکار  به فردی گفته می شود که آماده  ایجاد تغییرات مثبت و موثر است. اینگونه افراد همه چیز  زمان، پول، تجربه، مهارت و حتی استعداد خود را برای کمک کردن به سایرین  و شکوفایی و شرایط بهتر برای زندگی دیگران هزینه می‌کنند تا دنیا را جای زیباتری برای زندگی کردن‌ کنند.
آنها هرگز به بازگشت سرمایه هایی که صرف نیکوکاری کرده اند فکر نمی کنند و اگرچه بسیار و بارها شاهد قدر ناشناسی آدم هایی بوده اند که سخاوتمندانه حمایتشان کرده اند هرگز از کارهایی که کرده اند پشیمان نشده و مسیر خود را تعییر نداده اند.

بعضی از ما گمان می کنیم  برای اینکه انسان نیکوکاری باشیم حتما باید هزینه ای پرداخت کنیم اما همیشه اینطور نیست، مهربانی، بزرگترین بخش نیکوکاری است، یک لبخند به موقع، برخورد مهربانانه با یک سالمند، ارتباط مهربانانه با همسر، مراقبت و مواظبت از افراد سالمند خانواده بخصوص پدر و مادر، خرید از یک فروشنده دوره گرد، شرکت در فعالیت های داوطلبانه و بسیاری کارهایی که باعث بهبود کیفیت زندگی در یک جامعه می شود، نیکوکاری محسوب می گردد.
حل کردن مشکلات کوچک و بزرگ شهروندان آرزوی بسیاری از نیکوکاران است و بهترین بخش نیکوکاری شاد نمودن فردی که به او لطفی کرده ایم نیست بلکه احساس رضایتی است که پس از هر کار خیری در خود احساس می کنیم.
این احساس به تدریج و با وسعت گرفتن کارهای خوب برای دیگران در ما احساسی شبیه خوشبختی ایجاد می کند احساسی که سطح استرس های ما را کاهش می دهد و باعث کیفیت در سلامتی جسمی و روانی ما می شود، اعتماد به نفس ما را افزایش داده و قدرت ارتباط ما با جامعه و دیگران را بهبود می بخشد.

برای اینکه بتوانیم شخصی نیکوکار باشیم حتما نباید حساب بانکی پری داشته ویا به زبان امروزی ها میلیاردر یا ترلیاردر باشیم!
هرکاری که بتواند بار معنوی و مادی را از شانه های بشریت، اجتماع، شهروندی که با آن زندگی می کنیم حتی عضوی از خانواده، بردارد نیکوکاری است.
گاهی بند آوردن اشک، گاهی آرامش بخشیدن به فردی با چند واژه مثبت، گاهی جلوگیری از تصمیم غلط یک فرد  با به زبان آوردن چند جمله تاثیر گذار و هر حرکتی که تغییر مثبتی برای شخص یا جامعه ای ایجاد کند، نیکوکاری است.
البته نیکوکاران روش های مختلفی برای انجام کارهای خیر براساس دیدگاه های مختلف در جوامع مختلف دارند.
برای مثال برخی از نیکوکاران با شناسایی افراد نیازمند و بررسی نیاز های آنها بدون دادن وجه نقد به آنها ، احتیاجاتشان را خرید نموده و برایشان ارسال می کنند.
برخی با سرمایه گذاری در موسسات خیریه بصورت غیر مستقیم نیازمندان را حمایت می کنند.
برخی با آموزش رایگان حرفه خود به جوانان آنها را وارد بازار کار و کار آفرینی می کنند و از آنها یک فرد موفق در زمینه شغلی و کسب وکار خود می سازند.
برخی با مشارکت در طرح های عمرانی، پزشکی و غیره مانند ایجاد مسکن، بیمارستان، مراکز نگهداری از کودکان و سالمندان، مراکز تحصیلی و فرهنگی و … به نفع نیازمندان وارد امور خیریه می شوند.
برخی نیز با توانمند سازی بانوان در روستاها، اشتغال زایی بومی ، و حتی گروهی با حرفه‌آموزی به معلولان ذهنی و کودکان نابینا، کم بینا، کم شنوا و ناشنوا مسئولیت خود را به عنوان یک نیکوکار انجام می دهند.
پرداخت هزینه تحصیلی بسیاری از دانشجویان و دانش آموزان نخبه نیز توسط نیکوکاران در تمام جهان انجام می گیرد.
بسیاری از هنرمندان نیز با برگزاری نمایشگاههای فروش آثار هنری خود و اهدا منافع آن حتی برگزاری سمینارهای رایگان ، مشاوره های رایگان و برگزاری کنسرت یا تئاترو…. به نفع نیازمندان دین خود را به جامعه ادا می کنند.
آری نیکوکاری تعریف واحدی ندارد
هرجا لبی خندید، اشک شوقی ریخت، قلبی به تپش افتاد، آرزویی برآورده شد، شوقی شکل گرفت، دعایی سرداده شد، ونیازمندی بی نیاز شد و تو عاملش بودی نیکویی اتفاق افتاده است.
ما امیدواریم دولت ها با خدمات شایسته به هر ملتی که به آنها اعتماد کرده اند دین خود را به جامعه ای که به آنها فرصت خدمتگزاری داده ادا کنند.
از سویی همه ما به عنوان یک شهروند در هر جای این کره خاکی که زندگی می کنیم بدانیم بخش بزرگی از رسالت ما و تولد ما و آفرینش ما به جا گذاردن نیکویی و نیکوکاری است که پس از ما خودش و تاثیرش ابدی و در تاریخ حیات هر بشری ثبت خواهد شد.

و در نهایت  بهاءالدین معروف به شیخ بهایی،
بااین غزل همه چیز را دروصف نیکوکاری تمام‌ کرده است
(همه روز روزه بودن، همه شب نماز کردن
 همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن

 زمدینه تا به مکه، سر و پا برهنه رفتن
 دو لب از برای لبیک، به وظیفه باز کردن

 به مساجد و معابد، همه اعتکاف جستن
 ز ملاهی و مناهی، همه احتراز کردن

 شب جمعه ها نخفتن، به خدای راز گفتن
 ز وجود بی نیازش، طلب نیاز کردن

 به خدا که هیچ یک را، ثمر آنقدر نباشد
 که به روی نا امیدی، در بسته باز کردن)

امید که همه ما با طعم شیرین نیکوکاری آشنا شده و تاثیر آن را قبل از هر چیز در زندگی خودمان ببینیم.
فرارسیدن روز نیکوکاری را به همه نیکوکاران سرزمینم در گوشه گوشه جهان تبریک عرض می کنم.

دکتر مهرناز آزاد

انتهای پیام/*