انسان کامل کیست؟
به گزارش پایگاه خبری احوال نیوز: دکتر مهرناز آزاد، شاعر،نویسنده ، روزنامه نگار و پژوهشگر مسائل فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی به مناسبت روز قلم نوشت: مدت هاست اندیشمندان جهان در پی پاسخ دادن به یک پرسش هستند.
انسان کامل کیست؟
فلسفه انسان کامل بودن یعنی فکر کردن به چند پرسش ساده و پیدا کردن پاسخ درست آن پرسش ها
اما این پرسش ها چیست؟
برخی از این پرسش ها را در این یادداشت آورده ام
پرسش هایی که اهالی قلم و طلایداران آگاهی بخشی درجامعه، معلمان، مدرسان، هنرمندان، پدید آورندگان، عالمان و اندیشمندان بارها از خود پرسیده اند.
از خود بپرسیم سم چیست و با ذهن ما چه می کند؟
اگر در پی یافتن انسان کامل باشیم پاسخ خواهیم داد: هرچیزی که بیش از نیاز و ضرورت ما استفاده شود سم است.
برای مثال استفاده بیش از اندازه از قدرت، تنبلی، غذا، جاه طلبی، غرور، ترس و هر چیز دیگری می تواند شروع ورود سمی همین ها به زندگی ما باشد.
از خود بپرسیم: ترس چیست؟
اگر در پی یافتن انسان کامل باشیم پاسخ خواهیم داد :عدم پذیرش ناپایداری چیزها در زندگی.
اگر ما این ناپایداری ها را در زندگی بپذیریم، یعنی همه چیز همیشگی نیست و البته گاهی باید بعضی چیزها را از دست داد.
و درک چنین باوری از ما ماجراجوهایی خواهد ساخت که به جای ترس شجاعت دارند، شجاعت پذیرش هرچیزی که در زندگیشان قرار است اتفاق بیفتد یا تغییر کند.
از خود بپرسیم: حسادت چیست؟
اگر در پی یافتن انسان کامل باشیم پاسخ خواهیم داد: عدم پذیرش داشته ها و موقعیت های خوب دیگران.
اگر ما آن خوبی ها را و آن داشته ها را در دیگران بپذیریم این حس تبدیل می شود به الهام و انگیزه و ما به جای حسادت، به موقعیتی که آنها دارند قبطه می خوریم و تلاش می کنیم که ما هم مثل آنها باشیم و به روش خود تلاش کنیم و به جایگاه های مشابه آنها حتی بهتر از آنها برسیم.
با چنین باوری حتما و همیشه برای بهترشدن شرایط زندگی عاطفی، احساسی، خانوادگی و اجتماعی همه مردم جهان آرزوهای خوب خواهیم داشت.
از خود بپرسیم:خشم چیست؟
اگر در پی یافتن انسان کامل باشیم پاسخ خواهیم داد: رد و عدم قبول چیزهایی که فراتر از کنترل و توانایی ماست.
اگر ما آنها را بپذیریم و باور کنیم که بعضی چیزها ربطی به ما ندارد و از کنترل ما خارج است، دیگر خشم نمی گیریم و این ویژگی در ما به صبر و شکیبایی تبدیل می شود.
از خود بپرسیم: نفرت چیست؟
اگر در پی یافتن انسان کامل باشیم پاسخ خواهیم داد: عدم پذیرش شخص به همان صورتی که هست.
ما باید آدم ها را با همان چیزهایی که هستند بپذیریم و اگر چنین باشیم، این نگاه و نفرت در ما تبدیل به عشق می شود.
امیدوارم همه ما تلاش کنیم بجای افکارمنفی، رفتارهای منفی و کارهای منفی، خودمان را و دیگران را و جهان را و تقدیر را و زندگی را باور کنیم و عشق بورزیم و بپذیریم.
و کم کم از خود انسان هایی شجاع، مهربان، باگذشت، انسان هایی آرام، عاشق، صبور و بردبار بسازیم.
آنوقت آرام، آرام با شیبی ملایم اما پیوسته به سمت دروازه های بزرگ “انسان کامل ” شدن هدایت می شویم، جایی پر از آرامش، سرشار از عشق، لبریز از موفقیت.
تبدیل می شویم به یک ثروت الهی با قدرتی باورنکردنی برای خوشبخت نمودن، خوشحال کردن و دلیلی برای امنیت خود و همه آنها که دوستشان داریم.
تبدیل می شویم به انسانی کامل که همه انسان ها، همه جهان و همه پدیده هایش را دوست دارد. پس دیگر آسیب نمی زنیم، بخل نمی ورزیم، خشم نمی گیریم، خراب نمی کنیم.
پیرامونمان، هرچه هست رشد می کند و با ما و در ما همه چیز زیبا می شود و جهان جایی می شود برای زندگی کردن.
این یادداشت تقدیم به همه آنها که تلاش می کنند تصاویر زیبای انسان کامل را با نوشتن، چه بصورت شعر و داستان و دلنوشته و مقاله چه بشکل نقاشی و خطاطی و هر هنری که به قلم ربط پیدا می کند رسم کنند و آن را در جامعه آنقدر تکرار نمایند تا روزی شاید خیلی دور و یا خیلی نزدیک در ذهن بشر نهادینه گردد و در حیات بشر هویت یابد و در رفتار او بشکل” انسان کامل ” زندگی کند.
درود برهمه اهالی قلم ،سردمداران و طلایداران آگاهی بخشی در جامعه.
دکتر مهرناز آزاد
به مناسبت روز قلم
انتهای پیام/*
