حصیر بافی میراثی درحال فراموشی
پایگاه خبری احوال نیوز: در یادداشتی از سلسله مقالات “فهم نقش از میراث ناملموس ایران ” با عنوان “حصیر بافی میراثی درحال فراموشی”
حصیر بافی هنر چندین هزارساله ایران درصورتیکه احیا و حمایت نگردد نفس های آخرش را می کشد.
برای حصیر بافی در نقاط مختلف ایران و به نسبت محیط جغرافیایی به مواد مختلفی احتیاج است، برای مثال در مناطق گرمسیری خوزستان به برگ درخت خرما (پیش)، برگ درخت خرمای وحشی نر (پُرک)، خرمای وحشی ماده (داز)، و در مناطق سردسیر اطراف دریاچه زریوار نزدیک شهر مریوان، مرداب انزلی و اطراف دریاچه هامون (ترکه) به ساقه های نی باتلاقی و در استان های زنجان و آذربایجان و.. به ساقه های گندم نیاز است .
ابزار حصیربافی و وسایل مورد استفاده آن نیز بسیار محدود بوده و از تعدادی ابزار ابتدایی نظیر داس، انواع کارد، سوهان، درفش، قیچی، سوزن و… استفاده می شود.
هنر حصیر بافی بیشتر در استان های سیستان و بلوچستان، خوزستان، کردستان، هرمزگان، بوشهر، کرمان، یزد، فارس، مازندران، گیلان و تهران رایج بوده و در خوزستان به صورت سبدبافی، حصیربافی و بوریابافی رایج است.
حصیر به طور عمده با روش های مارپیچ و درهم و یا مشبک بافته می شود. در نقاط مختلف خوزستان در هر فضایی که امکان دسترسی به برگ نخل و نی و ترکه امکان پذیر باشد حتما در آنجا حصیر بافی مشاهده می شود.
متاسفانه بسیاری از مشاغل سنتی و صنایع هنری ایران با آنکه قدمت چندین هزار ساله داشته و ریشه در آب و خاک و ذهن و قلب ما دارند، این روزها صدای نفس های آخرشان را می شنویم و می روند تا برای همیشه در آلبوم خاطرات به تاریخ بپیوندند.
همچنان که امروزه براحتی می توان با مراجعه به هنرهای دستی ایران با لیستی بلند بالا از صنایع دستی فراموش شده روبرو شد که شاید حصیر بافی نیز به زودی به آن خواهد پیوست.
شوربختانه هر بار که چراغی از هنرهای اصیل ایرانی خاموش می شود یک قدم از اصالت، هنر، تاریخ و فرهنگ ایران دورتر می شویم.
بنابراین امیدوارم مسئولان محترم میراث فرهنگی نگاهی عمیق تر به موضوعات مربوط به این حوزه داشته و از هنرهای اصیل ایران بخصوص صنایع دستی که تاریخ چند هزارساله دارد حمایت های بیشتری نموده و با معرفی آنها به بازارهای جهانی این میراث را زنده نگهداشته و حتی با ایجاد بازارهای داخلی و خارجی راهی نو برای کارآفرینی بخصوص برای عشایر و روستائیان شریف و زحمت کش ایران باز کنند.
آذر کریمی
انتهای پیام/*
