مطالبه گری بخش جدایی ناپذیر شعر امروز در جامعه جوان جهان است
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری احوال نیوز: دکتر مهرناز آزاد – شاعر،نویسنده ، روزنامه نگار و پژوهشگر مسائل فرهنگی و اجتماعی
خوب می‌دانیم درهر دوره‌ای از تاریخ، بزرگترین سهم حرکت ها و تغییرات را هنرمندان به خصوص نویسندگان و شاعران به دوش کشیده‌اند و تلاش های آن ها همواره بیشترین تاثیر را بر اجتماع زمانه‌شان داشته است. امروز هم هنر بخصوص شعر به عنوان یک پایگاه هنرمندانه توانسته است بزرگترین حرکت ها را راهبری کند.
شعر برای تاثیر گذاری می بایست ابتدا زبانش لبریز از حرف های اکثریت جامعه باشد و دوم از صداقت، جسارت برخوردار باشد. یعنی در عین حال که صادقانه دردها و درمان ها و راه ها را بیان می‌کند به هیچ گروهی گرایش نداشته باشد. چرا که هنر زمانی ارزش راستین خویش را می یابد که تنها و تنها به حس عمیق عرفان که ریشه در یک خداشناسی تعمقی و تحقیقی است آغشته باشد. هنری که از مسیر خداوند بگذرد رشد می کند. خداوندی که نه به تعصب آلوده است و نه به حماقت، خداوندی که مردم را ملاک قرار می دهد و رضایت مردم و خلق او رضایت او را فراهم می کند.
بنابراین شعر امروز علاوه برآنکه باید زبان تازه ای از هنر باشد و فراتر از تاریخ و زبان و اندیشه گذشتگان تجلی کند، همچنان باید بتواند حقیقت امروز، نیازهای جوانان امروز و نسل امروز را بیان کند آن هم به زبانی ساده اما عمیق و چند لایه که مردم را به وجد آورد، اندیشمندان را به تفکر وا بدارد و دولت مردان را به تعهد و عدالت تشویق کند.
چنین شعری اگر آفریده شود، جهش هنرمندانه ایست که تحولات و تغییرات عمیق فرهنگی و هنری، اجتماعی و حتی سیاسی و مدیریتی را ایجاد می کند. که البته امروزه نمونه های بسیاری از این شعرها توسط شاعران جوان سروده شده و نشان می‌دهد که جوان هنرمند این نسل خیلی فراتر از امروز را می بیند و مطالبه گری بخش جدایی ناپذیر و از خصوصیات بارز شعر امروز در جامعه جوان ماست و بخصوص در اشعار نو و سپید این ویژگی تنوع بسیار بیشتری نیز دارد.
بی ربط نیست اگر بگویم در هیچ زمان و دوره ای در طول تاریخ ادبیات ایران رشد هنری و زبان هنرمندانه از حرکت باز نایستاده است. حتی در بدترین دوره ها، شاعران سروده اند، وگاه بسیار هم خوب سروده اند.
تاریخ ادبیات ما پراست از اشعار مردمی، طنز، منتقدانه، مطالبه گر و اندیشمندانه و در واقع زبان گویای مردم در قالب شعرکه به هیچ وسیله ای جلوی انتشار آن گرفته نشده وگاه نه مکتوب یا چاپ شده که زبان به زبان به گوش مردم رسیده است.
در بسیاری از دوره های تاریخی، شعر جدای از تولد و تنوع از رشد بسیار خوبی هم بهره مند شده است و بینش تازه ای را به جامعه تزریق کرده است. و این بینش در جامعه آگاهی بخش و تاثیر گذار و تغییر دهنده بوده است.
در دهه های اخیر نیز شاعران جوان تکاپوی تازه ای را در نگاه و بیان شعر آغاز کرده اند و هر روز چیز تازه‌ای به دنیای شعر افزوده اند. به همین دلیل ما امروز شاهد چند جهش بزرگ هنری در انواع شعر فارسی بوده ایم که هر کدام در نوع خود بی نظیر یا کم نظیر بوده و هر یک فضایی تازه را تفسیر و تشکیل داده است.
بنابراین خیلی واضح است اگر بگوییم با توجه به اینکه شروع هر دوره‌ای به دنیای شعر چیزهای ارزشمندی اضافه نموده است و تجربه نشان داده است که هر چه زمان می گذرد اندیشه سطح وسیع تری از وجود هنرمند را اشغال می کند و ترکیب تکامل اندیشه که خود تکامل شعر را باعث می شود در تغییرات اجتماعی نیز نقش ارزنده‌ای داشته و همچنان خواهد داشت.
در واقع هنرمندان به نوعی با تاثیر بر نگاه جامعه قانونگذاران حقیقی‌اند. زیرا جامعه تحت تاثیر هنر تغییر می‌یابد و رشد می کند. و از آنجا که شعر نیروی بسیار عجیب و خارق العاده ای در بعضی انسانهاست، به آنها این فرصت را می دهد تا دنیا را از فضایی بزرگتر و چند لایه و چند بعدی نگاه کنند به عبارت ساده تر حس شاعرانه و نگاه عمیق درون گرایانه و برون گرایانه همزمان شاعران علاوه بر علم، آگاهی و فلسفه به عشق نیز مسلح است. عشقی قدرتمند و شهامت پذیر و بی پرده که از کلام آنها قدرتی ذاتی برای تاثیرگذاری خلق می کند و به همین دلیل در هرنوع فضای اجتماعی شاعر صمیمانه و واضح حرفش را می زند.
به نظرنگارنده ، شعر نیاز دارد هر از گاهی وارد سراشیبی شود و یا از ارتفاعات سخت صعب العبور بگذرد، اندیشه‌ی شاعر در فضایی بی‌تکاپو و بی‌چالش کمتر رشد می کند، بنابراین نیاز تکامل در شعر تکاپو و تقلا است.
شاعر جوان امروز باید گاهی از شدت هیجان و شادی منقلب گردد و گاه از شدت درد و بی سرانجامی شعر بگوید.
بنابراین قدرت شعر در تکاپوست و بی این تکاپو نه شاعر شاعری واقعی می شود و نه شعر، شعری خالص و زلال و مردم پسند.
همین زیر و رو شدن های دائمی شاعر را به درجات عرفان و شعر را به اوج شکوه و تاثیرگذاری می رساند. بنابراین شاعر واقعی با هر تحولی متحول می‌شود و در نتیجه نگاه شعر را تازه می کند و در آن حرف های تازه می آفریند.
این روزها شاعران جوان خود بهتر می دانند که شعر به مطالعه، دانش، آگاهی تعهد و عشق نیاز دارد .
و برای یافتن چنین جایگاهی به عنوان یک شاعر علاوه بر ذوق، استعداد و سواد باید در میان مردم و با مردم درد بکشد و عاشقانه این دردها را در قالب های مختلف شعری و به زبان شاعرانه به جامعه بازگرداند.
که بی دردان اجتماع اگر هنرمندترین و خوش ذوق‌ترین و خوش استعدادترین ها باشند، قادر به خلق هنری تاثیر گذار نخواهند بود. و دراین میان باتوجه به زبان شعر که یک هنر شدیدا مردمی است، شاعران جوان تنها با لمس واقعی دردهای جامعه می توانند به درمان این دردها کمک کنند و با تاثیر گذاری هرچه بهتر تغییردهندگان موثری برای بهبودحال جامعه خود باشند.
زیرا شعر خوب برای تاثیر گذاری باید از قلب تک تک افراد جامعه عبور کند تا با قدرت بتواند به تغییرات مثبت درآن جامعه ختم شود و حتی گاهی یک قطعه شعر مردمی و خوب و واقعی و مطالبه گر و دردمندانه از یک شاعر در آن سوی جهان می تواند یک جنبش همگانی و جهانی درجهان و در چهارسوی این کره خاکی به راه اندازد.
انتهای پیام/*
