تاریخچه پیاده روی اربعین

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری احوال نیوز :

پیاده روی زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) در روز اربعین، سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه اطهار (ع) بوده و مردم حتی در دوران خلافت بنی‌امیه و بنی‌عباس هم به این حرکت پایبند بودند.

پیاده‌ روی و زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۱۲۸۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند و طبق آنچه که در منابع شیعه معتبر مشهود است، در روز اربعین حضرت زینب کبری (س) و امام سجاد همراه با هشتاد و چهار نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام (ع) را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.

سید محمدعلی قاضی طباطبایی در کتاب تحقیق درباره اول اربعین سیدالشهداء، زیارت امام حسین (ع)در روز اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه دانسته که در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند.

از روایت های تاریخی چنین بر می آید که اولین بنای حرم مطهر امام حسین (ع) به دستور مختار ثقفی صورت گرفت و از آن زمان زیارت حرم آن حضرت با پای پیاده مرسوم شد و این رسم تا پایان دوران بنی امیه ادامه داشت.

شیخ انصاری احیاگر سنت پیاده روی اربعین

در برخی از روایات تاریخی بیان شده است که زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری» که زمان فوت وی ۱۲۸۱ هجری قمری بود رسم شده است،‌ اما در برهه‌ای از زمان به ورطه فراموشی سپرده می‌شود که در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می‌شود.

این عالم بزرگوار اولین بار در عید قربان به پیاده‌روی از نجف تا کربلا اقدام کرد که ۳ روز در راه بود و حدود ۳۰ نفر از دوستان و اطرافیانش وی را همراهی می‌کردند، نیز با وی بودند، «محدث نوری» از آن پس تصمیم گرفت، هر سال این کار را تکرار کند، ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین(ع) رفت.

تشرف به کربلا با پای پیاده، تا زمان محدث نوری بین طلاب و فضلای حوزه نجف رسم بود، ولی با وارد شدن اولین نوع از اتومبیل‌ها به منطقه، سفرهای کاروانی تعطیل شده و به دنبال آن، زیارت با پای پیاده نیز بسیار کمرنگ شد و به فراموشی سپرده شد. ولی پس از مدتی و با مطرح شدن آیت‌الله‌العظمی سید محمود شاهرودی به عنوان یکی از اساتید و مدرسان با نفوذ معنوی حوزه نجف، به علت التزام و اصرار ایشان در پیاده رفتن به کربلا، مجدداً مسئله پیاده رفتن به کربلا به عنوان یک سفر مقدس رایج شد و با توجه به این که در این سفر، بعضی از ایرانیان نیز گاهی اوقات، ایشان را همراهی می‌کردند، رفته رفته مردم عراق به این مسئله توجه نموده و این‌گونه سفرهای مقدس رواج یافت.

ممنوعیت پیاده روی اربعین در زمان صدام

در اواخر قرن ۱۴ قمری حزب بعث عراق، با برگزاری مراسم راهپیمایی اربعین مخالفت کرد و گاه با راهپیمایی‌کنندگان با خشونت رفتار می‌شد. این مسئله موجب کم‌رونق شدن این مراسم گردید. به همین خاطر آیت‌الله سید محمد صدر ، پیاده‌روی به کربلا را واجب اعلام کرد.

حزب بعث برگزاری مراسم‌های مذهبی را محدود و هر نوع برقراری موکب و پیاده‌روی به کربلا را ممنوع کرد. با وجود این مردم نجف در ۱۵ صفر ۱۳۹۸ قمری، برابر با ۱۹۷۷میلادی آماده برگزاری مراسم پیاده‌روی اربعین شدند. کاروانی ۳۰ هزار نفری به سمت کربلا حرکت کرد. این حرکت از ابتدا با برخورد حکومت مواجه شد و تعدادی کشته شدند. در نهایت در مسیر نجف به کربلا، نیروهای ارتش حمله کرده، هزاران نفر را بازداشت کردند. شماری کشته شدند، برخی به اعدام و برخی دیگر به حبس ابد محکوم گردیدند. سید محمدباقر صدر و سید محمدباقر حکیم در این انتفاضه نقش داشته‌اند. امام خمینی(ره) نیز این قیام مردمی را تأیید کرد.

پیاده روی اربعین، تداوم راهی بی پایان

با سقوط حزب بعث عراق در سال ۲۰۰۳میلادی، مراسم راهپیمایی اربعین بار دیگر در عراق احیا شد و پس از آن، هر ساله جمعیت بیشتری نسبت به سال قبل در آن شرکت می‌کند. در آغاز این حرکت، دو تا سه میلیون نفر در آن حضور داشتند؛ ولی در سال‌های بعد تعداد زائران شرکت‌کننده در این راهپیمایی به بیش از ۲۰ میلیون نفر رسید؛ تا جایی که آن را از بزرگ‌ترین راه‌پیمایی‌ها یا گردهمایی‌های مذهبی جهان دانسته‌اند.

سرهنگ جهانگیر کریمی، معاون فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اصفهان

انتهای پیام/*