خشم جریان های اهل سنت از مواضع نادرست عبدالحمید

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری احوال نیوز :

اخیرا یکی از نویسندگان معروف جهان عرب در مقاله ای با عنوان «مسلمانان منتظر بازگشت پسندیده مولوی عبدالحمید» به اتفاقات اخیر در زاهدان اشاره کرد و نوشت عبدالحمید بازیچه رسانه های غربی شده و موضع سیاسی او تجزیه طلبانه و موضع رسانه ای اش تحریک آمیز و به خواسته های غرب نزدیک است.
مصطفی حامد (ابو ولید المصری) روزنامه نگاری که در جهاد علیه شوروی در افغانستان نیز حضور داشت و کتاب (غوغایی بر بام جهان) از مهمترین آثار اوست در تحلیل حوادث اخیر زاهدان می نویسد: برخی اسیر رسانه ها می شوند و از شهرتی که آن رسانه ها برایش درست کرده اند خوششان می آید و به این صورت است که در زمین دشمن بازی می کنند.
مصطفی حامد می نویسد: «اگر می بینید که رسانه های آمریکایی بر صیقل دادن یک شخصیت سیاسی یا یک رهبر محبوب تمرکز می کنند، بدانید که آن شخصیت رأی و اصول خود را به غرب فروخته است و بخشی از بهای آن، شهرت رسانه ای است».
این نویسنده معروف عرب همچنین می نویسد: «برخی از زنان در ناآرامی های تهران جزو گروه های ترور و بمب گذری شدند و با تحریک مستقیم به خشونت و نزاع علیه اسلام تبلیغ کردند. آنها دعوت به اصلاح دین با مفاهیمی یهودی کردند. آنها همچنین دعوت به اعدام علما و متدینین، توهین و ضرب و شتم آنها در خیابان ها و سوزاندن قرآن در آشوب ها کردند. با این وجود، مطالبات آنها مورد حمایت برخی از افراد وابسته به جنبش علما در شهر زاهدان قرار گرفت.
مصطفی حامد در تحلیلی درست می نویسد: «برخی از رهبران مسلمان و پیروان آنها، تصور می کردند که توانسته اند در شبکه های اجتماعی جایگاهی به دست آورند. در نتیجه آنها به سمت گفتمانی از اسلام رفتند که جهان غرب را راضی کنند واز جنبش ها ی فمنیستی در ایران حمایت کردند. آنها خواستار خشونت بیش از حد و جنگ های خیابانی بودند. آنها دست به کشتار مردم زدند و عده ای بی گناه در این میان کشته شدند. آنها به نمادهای مذهبی که مورد اجماع مسلمانان است توهین کردند».
نویسنده کتاب «غوغایی بر بام جهان» در پایان به فتنه زاهدان اشاره کرده و می نویسد که فتنه زاهدان بخشی از فتنه تهران بود که عده ای درصدد رفع حجاب و حق برهنگی زنان بودند. اگر چه ابتدا مواضع مولوی عبدالحمید معتدل بود؛ اما به تدریج مواضعش به سمت غرب گرائید و از مواضع قبلی خود عدول کرد. رویکرد سیاسی او طرد کننده و تجزیه طلبانه شد. موضع رسانه ای وی تحریک آمیز و به خواسته های غرب نزدیک تر شد.
وی در ادامه به ملاقات نکردن عبدالحمید با هیئت بلند پایه رسمی و سیاسی که از سوی رهبر معظم انقلاب به زاهدان فرستاده شده بود، اشاره کرد و نوشت: «دولت تهران هیئتی بلندپایه از دستگاه های اداری و سیاسی به شهر زاهدان فرستاد تا با مولانا عبدالحمید گتفگو کند. با این حال او از ملاقات با این هئیت خودداری کرد وهیچ گونه دلیلی برای این کار ارائه نکرد. اظهارات وی موجب رضایت و خشنودی غرب و شیخ نشینان حوزه خلیج فارس شد؛ اما این اظهارات عبدالحمید، برای رهبری رسمی ایران و همچنین مجاهدین بلوچ که سالها در جهاد #افغانستان شرکت کرده بودند و نقشی کلیدی در پیروزی های آنجا داشتند، تردیدهایی ایجاد کرد. بسیاری از مجاهدین بلوچ که در امارت افغانستان مناصب مهمی دارند افکارشان در تضاد با وضعیت فکری جدید مولانا عبدالحمید است.»
مصطفی حامد با بررسی اشتباهات #مولوی_عبدالحمید دو اشتباه بزرگ عبدالحیمد را برشمرد. اولین اشکال او مربوط به رسمیت شناختن حقوق زنان تظاهر کننده است. اظهاراتی که باعث شد، جریان های متعهد #اهل_سنت، حتی سنی های عرب از آن بترسند. دومین اشتباه وی مربوط به حمایت از جامعه #بهائیت است؛ زیرا او درخواست برخورداری حقوق مساوی بهائیان با مسلمانان را داشت. این موضوع باعث خشم جریان های اهل سنت شد؛ زیرا که به اتفاق مسلمین، بهائی ها اعتقادی به خاتمیت ندارند و رهبری آنها در شهر حیفا تحت اشغال اسرائیل است.

مهدی جمشیدی

انتهای پیام/*