به کام رضا پالون (رضاخان)
پژوهشگران آمریکایی و اروپایی در مورد توجیه ناپذیر بودن خط آهن رضاخان گفته‌اند: احداث این خط آهن ۸۵۰ مایلی سراسری، در واقع به هدر دادن منابع بود؛ طرحی پرهزینه که پیامدهای ناگوار چندی داشت. تورم زا بود، هدف‌های اقتصادی چندی نداشت و از هیچ یک از شهرهای عمده کشور جز تهران عبور نمی‌کرد، سطح زندگی عمومی را پایین می‌آورد چون هزینه آن از طریق مالیات قند و چای تأمین می‌شد.
احداث هر مایل راه آهن ۳۵ هزار پوند استرلینگ هزینه برمی‌داشت، در حالی که احداث جاده‌های ماشین‌رو با یک تا یک و نیم درصد این هزینه امکان‌پذیر بود. به نظر می‌رسد عمده‌ترین عملکرد آن ایجاد امنیت داخلی در جنوب بود چون امکان بسیج و اعزام نیرو را آسان‌تر می‌کرد. در شمال نیز موجب بهبود وضع بازرگانی با شوروی شد و بنابراین تصادفی نبود که املاک رضاشاه در مازندران با احداث راه‌آهن ارزش بیشتری پیدا کرد.
منبع: مقاومت شکننده تاریخ تحولات اجتماعی ایران، ص۳۵۳
مهدی جمشیدی
انتهای پیام/*
