بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
نیمه شعبان٬طلوعِ شمسِ منجی
نویسنده مقاله: حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدرضابهبودی یزدی
مقدمه:
«وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا»
(سوگند به خورشید و تابندگى اش)
درآستانه ی نیمه ی شعبان٬سالروزمیلادمنجیِ عالم٬امیدِمستضعفان ودرهم شکنندهِ مستکبران٬حضرت حجه ابن الحسن
المهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)برآن شدم ازبابِ ادای وظیفه وهمچنین ارج نهادن وگرامی داشتنِ این روزِعزیزواحترام به
ساحت مقدسِ حضرت قائم آل محمد(صلی الله علیه وآله وسلم)٬باتوجه به آیات وروایات موجوددرمنابع دینی که مختصِ آن
حضرت میباشد٬چندسطرمطلب رادرغالبِ این مقاله٬خدمت خوانندگان ومخاطبان گرامی ارائه دهم وامیدوارم که موردتوجه
وعنایت خداونِدعلیم وحضرات ائمه(علیهم الصلاه والسلام)ومولایمان حضرت اباصالح المهدی(علیه الصلاه والسلام)وهمچنین
شماگرامیان واقع شود.
دراین مقاله ی پیشِ روتلاش نمودم تاازآیاتی که درقرآن باتوجه به تفسیرواشاره چندتن ازائمه(علیهم الصلاه والسلام)درخصوص
امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهوروانقلاب حضرت٬آمده است٬مطالبی راباتحقیق وارائه اسنادازکتب
معتبرِروائی٬بیان نمایم.
«امام زمان ٬درکلام الله مجید»
دراولِِ این مقاله٬بنده آیه یکم ازسوره(الشمس)راآوردم ودلیل آن نیزهم٬ برای این بود٬که باتوجه به روایتی که ازحضرت
سیدالشهدا٬آقااباعبدالله الحسین(علیه الصلاه والسلام)راجع به تفسیراین آیه ٬به دست مارسیده اینگونه میخوانیم که آقاامام
حسین(علیه الصلاه والسلام)فرمودند:
که (شمس)به معنای وجود نازنین نبی مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه وآله وسلم) است و خداوند متعال
قسم به پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) می‌خورد و (ضحی)هم به وجود مقدس حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه
الشریف) تعبیر شده است.
ارتباط امام زمان(علیه الصلاه والسلام) بانبی مکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) این میباشد٬ که حضرت حجت(عجل الله تعالی
فرجه الشریف) همان خورشید است٬ آن وقتی که نورش عالم را فرا می‌گیرد، این است که همان صفاتی که وجود نازنین
حضرت محمد(صلی الله علیه وآله وسلم) دارد، همان صفات راحضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز دارند، اگر
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) رحمه للعالمین هستند٬حضرت حجه ابن الحسن المهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز
رحمه لعالمین می باشند.
درادامه وتکمیل همین تفسیرآیه سوره(الشمس)که منسوب به امام حسین(علیه الصلاه والسلام)میباشد٬یک روایت دیگرمیآورم:
هنگامی که امام حسین(علیه الصلاه والسلام) از مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌گوید: امام باقر(علیه الصلاه
والسلام) میفرمایند: حارثِ اعور٬به امام حسین(علیه الصلاه والسلام) عرض کرد: ای زاده رسول خدا! فدایت شوم، مرا از معنای
آیه شریفه ی«وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا» مطلع ساز، حضرت سیدالشهداء(علیه الصلاه والسلام) فرموند: مراد از خورشید، رسول
الله(صلی الله علیه وآله وسلم) است.
پرسید: فدایت شوم! منظور از آیه شریفه «وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا» چیست؟
امام فرمودند: منظور از ماه، امیرالمؤمنین علی(علیه الصلاه والسلام) است که بعد از پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) است.
گفت: مقصود از آیه شریفه «وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا» چیست؟
امام فرمود: مقصود از روز، قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که زمین را پر از قسط و عدل کند.
سنداین روایت درکتاب(تفسیر فرات کوفی، صفحه ۲۱۲)میباشد.
روز(فتح وظفرمندی)باتوجه به آیه ای ازمصحف شریف٬قرآن مجیدوروایتی ازبیان گهربارامام‌صادق(علیه الصلاه والسلام)این
روزاست:
«قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لایَنْفَعُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِیمانُهُمْ وَ لا هُمْ یُنْظَرُونَ»
آیه ی(۲۹)سوره(السجده)
ترجمه ی آیه: بگو: «روز پیروزى، ایمان آوردن، سودى به حال کافران نخواهد داشت؛ و به آن‌ها هیچ مهلت داده نمى‌شود».
وروایت حضرت امام جعفرصادق(علیه الصلاه والسلام)درمورداین آیه ی شریفه: الصّادق (علیه الصلاه و السلام)-
عَنِ ابْنِ دَرَّاجٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه الصلاه السلام) یَقُولُ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لا یَنْفَعُ الَّذِینَ کَفَرُوا
إِیمانُهُمْ وَ لا هُمْ یُنْظَرُونَ قَالَ یَوْمُ الْفَتْحِ یَوْمٌ تُفَتَّحُ الدُّنْیَا عَلَی الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) لَا یَنْفَعُ أَحَداً تَقَرَّبَ بِالْإِیمَانِ مَا
لَمْ یَکُنْ قَبْلَ ذَلِکَ مُؤْمِناً وَ بِهَذَا الْفَتْحِ مُوقِناً فَذَلِکَ الَّذِی یَنْفَعُهُ إِیمَانُهُ وَ یَعْظُمُ عِنْدَ اللَّهِ قَدْرُهُ وَ شَأْنُهُ وَ تُزَخْرَفُ لَهُ یَوْمَ الْبَعْثِ
جِنَانُهُ وَ تَحْجُبُ عَنْهُ فِیهِ نِیرَانُه.
امام صادق (علیه الصلاه والسلام)- ابن‌درّاج گوید: از امام صادق (علیه الصلاه و السلام) شنیدم که درباره‌ی آیه: قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ
لَا یَنفَعُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِیمَانُهُمْ وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ می‌فرمود: «یوم الفتح (روز فتح و پیروزی) روزی است که دنیا برای ظهور حضرت
قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مهیّا می‌شود و [در آن روز] تقرّب‌جستن به ایمان، تنها برای کسی سودمند است که پیش از
آن هنگام، مؤمن باشد و به آن فتح و پیروزی، یقین داشته باشد. پس تنها مؤمن است که ایمانش برای او سودمند است و نزد
خداوند قدر و منزلت والایی دارد و در روزقیامت و روز برانگیخته‌شدن انسان از قبر، باغ‌های بهشتی، به خاطر او آراسته و مزیّن می‌شود و آتش جهنّم خداوند از او پرده در می‌کشد».
سندهای این روایت شریف ونورانی:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۱ ٬صفحه۶۳۶]
[ تأویل الآیات الظاهرهًْ،صفحه۴۳۸]میباشد.
آیه ای دیگرراجع به حضرت مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف):
خداونددرآیه ی پنجم از سوره(القصص)میفرماید:
«وَنُرِ‌یدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِ‌ثینَ»
و خواستیم بر کسانی که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم] گردانیم و ایشان را وارث
[زمین] کنیم.
چندتن ازامامان معصوم(علیهم الصلاه والسلام)این آیه رادرموردحضرت حجت ابن الحسن المهدی(عجل الله تعالی فرجه
الشریف)دانسته اندکه بنده اصل روایت وسندآنراخدمتتان عرض مینمایم:
۱/
العسکری (علیه الصلاه و السلام): عَنْ مُوسَی بْنِ مُحَمَّد قَالَ حَدَّثَتْنِی حَکِیمَهًُْ بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ
عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (علیه الصلاه و السلام) قَالَتْ بَعَثَ إِلَیَّ أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ (علیه الصلاه والسلام)
فَقَالَ یَا عَمَّهًُْ اجْعَلِی إِفْطَارَکِ اللَّیْلَهًَْ عِنْدَنَا فَإِنَّهَا لَیْلَهًُْ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی سَیُظْهِرُ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهًِْ الْحُجَّهًَْ وَ
هُوَ حُجَّتُهُ فِی أَرْضِهِ … قَالَتْ حَکِیمَهًُْ فَلَمَّا أَصْبَحْتُ جِئْتُ لِأُسَلِّمَ عَلَی أَبِی مُحَمَّدٍ (علیه الصلاه و السلام) فَکَشَفْتُ السِّتْرَ لِأَفْتَقِدَ
سَیِّدِی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فَلَمْ أَرَهُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا فُعِلَ سَیِّدِی فَقَالَ یَا عَمَّهًُْ اسْتَوْدَعْنَاهُ الَّذِی اسْتَوْدَعَتْهُ أُمُّ
مُوسَی (علیه الصلاه و السلام) قَالَتْ حَکِیمَهًُْ فَلَمَّا کَانَ فِی الْیَوْمِ السَّابِعِ جِئْتُ وَ سَلَّمْتُ وَ جَلَسْتُ فَقَالَ هَلُمِّی إِلَیَّ ابْنِی فَجِئْتُ
بِسَیِّدِی فِی الْخِرْقَهًِْ فَفَعَلَ بِهِ کَفَعْلَتِهِ الْأُولَی ثُمَّ أَدْلَی لِسَانَهُ فِی فِیهِ کَأَنَّهُ یُغَذِّیهِ لَبَناً أَوْ عَسَلًا ثُمَّ قَالَ تَکَلَّمْ یَا بُنَیَّ فَقَالَ (علیه
الصلاه السلام) أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ ثَنَّی بِالصَّلَاهًِْ عَلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله وسلم) وَ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه
الصلاه و السلام) وَ الْأَئِمَّهًِْ (علیهم الصلاه و السلام) حَتَّی وَقَفَ عَلَی أَبِیهِ (علیه الصلاه و السلام) ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ بِسْمِ اللهِ
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ
فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُون.
ترجمه ی این روایت:
امام عسکری (علیه الصلاه والسلام)- موسی‌بن‌محمّد گوید: حکیمه دختر امام هادی (علیه الصلاه و السلام) [عمّه‌ی بزرگوار امام
عسکری (علیه الصلاه و السلام)] برایم روایت‌کرده که: «امام عسکری (علیه الصلاه والسلام) مرا احضارکرده و فرمود: «عمّه
جان، امشب نزد ما افطار کن؛ زیرا امشب نیمه‌ی ماه شعبان است و خداوند تبارک‌وتعالی حجّت خود را در این شب ظاهر خواهد
کرد و او حجّت خدا بر روی زمین خواهد بود …». … چون صبح شد، [و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دنیا آمد]
آمدم تا بر امام عسکری (علیه الصلاه و السلام) سلام کنم پرده را کنار زدم تا به دیدار سرور خودم (امام زمان (عجل الله تعالی
فرجه الشریف)) برسم ولی متوجّه شدم که در رختخواب نیست». [به امام عسکری (علیه الصلاه و السلام)] عرض‌کردم: «فدایت
شوم! سرورم (مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)) کجاست»؟ فرمود: «عمّه جان، او را به کسی سپردیم که مادر موسی (علیه
السلام)، موسی (علیه السلام) را به وی سپرد». حکیمه گوید: «روز هفتم [از میلاد مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)] آمدم
و سلام کردم و نشستم». امام (علیه الصلاه والسلام) فرمود: «پسرم را نزد من آورید». پس سرورم را که در کهنه پیچیده شده
بود به حضورش بردم. امام مانند دفعه‌ی قبل عمل کرد و سپس [ایشان] زبان مبارکش را در دهان وی گذاشت گویا شیر و عسل
می‌نوشید. پس امام (علیه الصلاه و السلام) فرمود: ای پسر عزیزم حرف بزن. امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمود:
أشهد أن لا إله إلاّ الله و آنگاه بر پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و امیرالمؤمنین (علیه الصلاه و السلام) و دیگر ائمه (علیهم
الصلاه و السلام) درود فرستاد و چون به پدرش رسید توقف نمود سپس این آیه را تلاوت کرد: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ نُرِیدُ أَن
نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ وَنُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا
مِنْهُم مَّا کَانُوا یَحْذَرُونَ».
سندهای این روایت:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۱، صفحه۱۴۴]
[بحار الأنوار، جلد۵۱، صفحه۲]
[إعلام الوری، صفحه۴۱۸]
[ الخرایج والجرایح،جلداول صفحه۴۵۵] میباشد.
۲/
امیرالمومنین (علیه الصلاه والسلام)- عَن مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ (علیه الصلاه و السلام) عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَلِی (علیه
الصلاه والسلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ قَالَ هُمْ آلُ
مُحَمَّدٍ (علیهم الصلاه والسلام) یَبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِیَّهُمْ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَیُعِزُّهُمْ وَ یُذِلُّ عَدُوَّهُمْ.
ترجمه ی این حدیث وروایت: امام علی (علیه الصلاه و السلام)-
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ؛
آنان که در زمین ضعیف گشته‌اند آل پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلم
) هستند که خداوند پس از تلاش همه‌ی ائمّه (علیهم الصلاه والسلام)، مهدیِ آن‌ها را برمی‌انگیزد تا آنان را عزیز و دشمنانشان را
ذلیل گرداند».
سندهای این روایت:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۱، صفحه۱۴۰]
[ بحار الأنوار، جلد۵۱، صفحه۵۴]
[ الغیبهًْ للطوسی، صفحه۱۸۴]میباشد.
۳/
الصّادق (علیه الصلاه والسلام)-
الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ سَیِّدِیَ الصَّادِقَ (علیه الصلاه والسلام) هَلْ لِلْمَأْمُورِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِیِّ (عجل الله تعالی فرجه
الشریف) مِنْ وَقْتٍ مُوَقَّتٍ یَعْلَمُهُ النَّاسُ فَقَالَ حَاشَ لِلَّهِ أَنْ یُوَقِّتَ ظُهُورَهُ بِوَقْتٍ یَعْلَمُهُ شِیعَتُنَا … یُقْبِلُ الْمَهْدِیُّ (عجل الله تعالی
فرجه الشریف) عَلَی الطَّائِفَهًِْ الْمُنْحَرِفَهًِْ فَیَعِظُهُمْ وَ یَدْعُوهُمْ ثَلَاثَهًَْ أَیَّامٍ فَلَا یَزْدَادُونَ إِلَّا طُغْیَاناً وَ کُفْراً فَیَأْمُرُ بِقَتْلِهِمْ فَیُقْتَلُونَ جَمِیعاً
ثُمَّ یَقُولُ لِأَصْحَابِهِ لَا تَأْخُذُوا الْمَصَاحِفَ وَ دَعُوهَا تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَهًًْ کَمَا بَدَّلُوهَا وَ غَیَّرُوهَا وَ حَرَّفُوهَا وَ لَمْ یَعْمَلُوا بِمَا فِیهَا قَالَ
الْمُفَضَّلُ یَا مَوْلَایَ ثُمَّ مَا ذَا یَصْنَعُ الْمَهْدِیُّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قَالَ یَثُورُ سَرَایَا عَلَی السُّفْیَانِیِّ إِلَی دِمَشْقَ فَیَأْخُذُونَهُ وَ
یَذْبَحُونَهُ عَلَی الصَّخْرَهًِْ ثُمَّ یَظْهَرُ الْحُسَیْنُ (علیه الصلاه السلام) فِی اثْنَیْ عَشَرَ أَلْفَ صِدِّیقٍ وَ اثْنَیْنِ وَ سَبْعِینَ رَجُلًا أَصْحَابِهِ یَوْمَ
کَرْبَلَاءَ فَیَا لَکَ عِنْدَهَا مِنْ کَرَّهًٍْ زَهْرَاءَ (سلام الله علیها) بَیْضَاءَ ثُمَّ یَخْرُجُ الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (علیه
الصلاه والسلام) … ثُمَّ یَخْرُجُ السَّیِّدُ الْأَکْبَرُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله وسلم) فِی أَنْصَارِهِ وَ الْمُهَاجِرِینَ وَ مَنْ آمَنَ بِهِ
وَ صَدَّقَهُ وَ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ وَ یَحْضُرُ مُکَذِّبُوهُ وَ الشَّاکُّونَ فِیهِ وَ الرَّادُّونَ عَلَیْهِ وَ الْقَائِلُونَ فِیهِ إِنَّهُ سَاحِرٌ وَ کَاهِنٌ وَ مَجْنُونٌ وَ نَاطِقٌ عَنِ
الْهَوَی وَ مَنْ حَارَبَهُ وَ قَاتَلَهُ حَتَّی یَقْتَصَّ مِنْهُمْ بِالْحَقِّ وَ یُجَازَوْنَ بِأَفْعَالِهِمْ مُنْذُ وَقْتَ ظَهَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)
إِلَی‌ظُهُورِ الْمَهْدِیِّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مَعَ إِمَامٍ إِمَامٍ وَ وَقْتٍ وَقْتٍ وَ یَحِقُّ تَأْوِیلُ هَذِهِ الْآیَهًِْ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ
اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما
کانُوا یَحْذَرُونَ.
ترجمه ی این روایت:
امام صادق (علیه الصلاه و السلام)- مفضّل‌بن‌عمر گوید: «از مولایم حضرت صادق (علیه الصلاه والسلام) پرسیدم: «آیا
مأموریت مهدی منتظر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وقت معیّنی دارد که باید مردم بدانند کی خواهد بود»؟ فرمود: «حاشا
که خداوند وقت ظهور او را طوری معیّن کند که شیعیان ما آن را بدانند … مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به طرف
گروهی منحرف آمده و سه روز آن‌ها را موعظه می‌نماید و دعوت [به آرامش و پذیرش خودش] میکند ولی آن‌ها بر سرکشی و
کیفر خود می‌افزایند. مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم ناچار٬دستور قتل آن‌ها را صادرنموده همه را از دم شمشیر
می‌گذرانند. سپس مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به اصحاب خود می‌گوید: «قرآن‌های آن‌ها را نگیرید بگذارید تا باعث
حسرت آن‌ها گردد؛ همان‌طور که آن را تبدیل‌کرده و تغییر دادند و تحریف کردند مطابق آنچه در آن بود عمل نکردند». مفضّل
گوید: عرض‌کردم: «آقای من! پس از آن مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) چه میکند»؟ فرمود: «لشکری برای دستگیری
سفیانی به دمشق می‌فرستد؛ او را گرفته و روی سنگی سر می‌برند. آنگاه حسین (علیه الصلاه والسلام) با دوازده هزار صدّیق و
هفتاد و دو نفری که در کربلا از یاران او بودند و با وی شهید شدند، آشکار می‌شود. پس از آن منتظر باش که زهرا (سلام الله
علیها) رجوع میکند، رجوعی پر از نور و روشنایی سپس صدیق اکبر امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه الصلاه و السلام)
ظهور میکند … آنگاه آقای بزرگ محمّد رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) با انصار و مهاجرین و آن‌ها که به او ایمان
آوردند و نبوّت او را تصدیق کردند و در رکاب وی شهید شدند ظهور میکند. با ظهور حضرتش کسانی که دعوت آن حضرت
(صلی الله علیه و آله وسلم) را تکذیب کردند و درباره‌ی پیغمبریش (صلی الله علیه و آله وسلم) شک نمودند و اعتنا به گفتار
وی نکردند و کسانی که گفتند او ساحر و کاهن و دیوانه است و از روی هوای‌نفس سخن می‌گوید و آن‌ها که با وی جنگ کردند
حاضر می‌کنند تا از روی حق و عدالت انتقام اعمالی را که از بعثت آن حضرت (صلی الله علیه و آله وسلم) تا موقع ظهور
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با هر امامی و در هر وقتی از اوقات مرتکب شده‌اند از آن‌ها بگیرد. این است تحقق
تأویل آیه‌ی شریفه: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ
وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ
وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُونَ».
سندهای این روایت:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۱، صفحه۱۴۸]
[بحار الأنوار، جلد۵۳، صفحه۱۷]میباشد.
درآیه ی دیگری ازقرآن کریم٬ خداوندوعده ی انقلاب جهانی حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)راداده است.
درسوره (النور)آیه(۵۵)اینگونه پروردگارمتعال میفرمایند:
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی
ارْتَضى لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً»
ترجمه ی آیه:
خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین جانشین
[دیگران] کند، همان گونه که پیشینیان آنان را جانشین [دیگران] کرد، و قطعاً دینشان را که برای آنان پسندیده به سودشان استوار
و محکم نماید، و یقیناً ترس و بیمشان را تبدیل به امنیت کند، [تا جایی که] فقط مرا بپرستند [و] هیچ چیزی را شریک من نگیرند.
و آنان که پس از این نعمت های ویژه ناسپاسی ورزند [در حقیقت] فاسق اند.
درکتاب[ البرهان فی تفسیر القرآن]نوشته شده:
محمد بن العباس بعد از سه واسطه از عبدالله بن سنان نقل نماید که گفت: از امام جعفر صادق(علیه الصلاه والسلام)درباره
این آیه سؤال کردم. فرمود: درباره على بن ابى‌طالب(علیه الصلاه والسلام) و ائمه اطهار علیهم الصلاه والسلام) از اولاد او و
نیز امام قائم(علیه الصلاهو‌السلام)نازل گردیده است.
روایت دیگرراجع به این آیه:
الصّادق ( عَن أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ )فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی
الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ
بِی شَیْئاً قَالَ الْقَائِمُ وَ أَصْحَابُهُ.
ترجمه ی روایت:
امام صادق ( ابوبصیر نقل میکند: امام صادق(علیه الصلاه والسلام )در مورد آیه: وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ
لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا
یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا فرمود: «این آیه درباره‌ی حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف)و یارانش نازل شده است».
سندهای این روایت:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۰٬ صفحه۳۱۴]
[بحارالأنوار، جلد۵۱، صفحه۵۸]
[ الغیبهًْ للنعمانی،صفحه ی۲۴۰]میباشد.
یکی دیگرازآیات کتاب وحی که طبق روایتی ازمعصوم(علیه الصلاه والسلام)،دلالت برظهورحضرت اباصالح المهدی(عجل الله
تعالی فرجه الشریف)دارداین آیه ی شریفه میباشد:
آیه ی(۲۶)ازسوره(المعارج):
«وَ الَّذینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ»
ترجمه آیه:
و آن‌ها که به روز جزا ایمان دارند.
واماروایت امام باقر(علیه الصلاه والسلام)درمورداین آیه:
الباقر (علیه الصلاه و السلام)-
وَ الَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ قَالَ بِخُرُوجِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام باقر (علیه الصلاه والسلام)-
وَ الَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ؛ منظور، ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۷، صفحه۳۸]
[ الکافی، جلد۸، صفحه۲۸۷]
[ بحارالأنوار، جلد۲۴، صفحه۳۱۳] بحارالأنوار، جلد۵۱، صفحه۶۲] [بحارالأنوار، جلد۶۶،صفحه۲۶۸]میباشد.
بازدرآیه ای دیگرازکلام الله مجیدطبق فرموده ی‌امام معصوم(علیه الصلاه والسلام)تفسیربه ظهورمنجی عالم٬ حضرت بقیه الله
الاعظم(ارواح العالمین له الفداء)شده است.
درسوره(المدثر)آیه(۸)میخوانیم:
«فَإِذا نُقِرَ فِی النّاقُورِ».
ترجمه آیه:
و [بدانید] هنگامى‌که در صور دمیده شود.
ازحضرت امام صادق(علیه الصلاه والسلام)اینگونه راجع به این آیه که آوردم روایت میکنندکه:
الصّادق (علیه السلام)- ِعَنِ الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ قَالَ: إِنَّ مِنَّا
إِمَاماً مُظَفَّراً مُسْتَتِراً فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ ذِکْرُهُ إِظْهَارَ أَمْرِهِ نَکَتَ فِی قَلْبِهِ نُکْتَهًًْ فَظَهَرَ فَقَامَ بِأَمْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی.
امام صادق (علیه الصلاه والسلام)-
مفضّل‌بن‌عمر از امام صادق (علیه الصلاه و السلام) روایت میکند٬که درباره‌ی این آیه: فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ، فرمودند: «بی‌گمان،
در میان ما، امامی پیروز و غایب خواهد بود، که هرگاه خداوند(عزّوجلّ)بخواهد امر خویش را به منصه‌ی ظهور برساند، به قلب
آن امام غایب (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، اشاره‌ای میکند و آن امام ظهور خواهد کرد و امر خدای عزّوجلّ را جاری خواهد
کرد».
اسناداین روایت عبارتنداز:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۱۷، صفحه۱۶۴]
[ الکافی، جلداول، صفحه۳۴۳] [مستدرک الوسایل،جلد۱۲، صفحخ۲۹۹].
ویکی دیگرازآیات قرآن کریم که به قیام حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف)وبرچیده شدن باطل٬ دلالت دارد٬ این آیه ی شریفه میباشد:
درآیه (۸۱)ازسوره ی(اسراء)خداوندفرمودند:
«وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً »
ترجمه آیه:
و بگو: «حق آمد و باطل نابود شد؛ زیرا باطل نابودشدنى است».
حضرت امام باقر(علیه الصلاه والسلام)درمورداین آیه اینگونه میفرمایند:
الباقر ( وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ (ذَهَبَتْ دَوْلَهًُْ الْبَاطِلِ.
امام باقر (علیه الصلاه السلام)-
وَ قُلْ جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ وقتی‌که قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام کند، دولت باطل را از میان می‌برد.
سندهای این روایت:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۸، صفحه۳۲۸]
[الکافی، جلد۸، صفحه۲۸۷]
[بحارالأنوار، جلد۲۴،صفحه۳۱۳]میباشد.
کلام آخر:
بحث مهدویت بسیارمهم ودارای شاخه های فرآوانی است که میطلبد٬اندیشمندان ومحققان٬اززوایای گوناگون موردمطالعه
وکنکاش قراردهندوانصافاجای کارفراوان داردآنهم دراین موقعیت حساس جامعه ی جهانی که امواج سهمگین توسط دشمنان
اسلام ومکتب تشیع و باسم پاشیهای خوددرصددانحراف مردم وبویژه نسل جوان به منظوردورکردن آنهاازمعارف ناب دینی
باتمسک به شبهه افکنیهامیباشند.
درپایان باذکرروایتی که به صورت دعا اززبان مطهرخودآقاحضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)بیان شده که میتوانیم
بگوییم درتفسیرهمین آیه آخریعنی( وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً)دلالت میکند٬این مقاله راتمام مینمایم.
المهدی ( حِجَابُ مَوْلَانَا صَاحِبِ الزَّمَانِ (اللَّهُمَّ احْجُبْنِی عَنْ عُیُونِ أَعْدَائِی وَ اجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَوْلِیَائِی وَ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ
احْفَظْنِی فِی غَیْبَتِی إِلَی أَنْ تَأْذَنَ لِی فِی ظُهُورِی وَ أَحْیِ بِی مَا دَرَسَ مِنْ فُرُوضِکَ وَ سُنَنِکَ وَ عَجِّلْ فَرَجِی وَ سَهِّلْ مَخْرَجِی وَ
اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً وَ افْتَحْ لِی فَتْحاً مُبِیناً وَ اهْدِنِی صِرَاطاً مُسْتَقِیماً وَ قِنِی جَمِیعَ مَا أُحَاذِرُهُ مِنَ الظَّالِمِینَ وَ
احْجُبْنِی عَنْ أَعْیُنِ الْبَاغِضِینَ النَّاصِبِینَ الْعَدَاوَهًَْ لِأَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ وَ لَا یَصِلْ مِنْهُمْ إِلَیَّ أَحَدٌ بِسُوءٍ فَإِذَا أَذِنْتَ فِی ظُهُورِی فَأَیِّدْنِی
بِجُنُودِکَ وَ اجْعَلْ مَنْ یَتْبَعُنِی لِنُصْرَهًِْ دِینِکَ مُؤَیَّدِینَ وَ فِی سَبِیلِکَ مُجَاهِدِینَ وَ عَلَی مَنْ أَرَادَنِی وَ أَرَادَهُمْ بِسُوءٍ مَنْصُورِینَ وَ وَفِّقْنِی
لِإِقَامَهًِْ حُدُودِکَ وَ انْصُرْنِی عَلَی مَنْ تَعَدَّی مَحْدُودَکَ وَ انْصُرِ الْحَقَّ و أَزْهِقِ الْبَاطِلَ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً.
امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)خداوندا! مرا از چشمان دشمنانم پنهان کن و میان من و دوستانت جمع کن، و آنچه را
به من وعده دادی محقّق گردان، و مرا در غیبتم حفظ کن تا آنکه به من اجازه‌ی آشکار شدن دهی. و به‌وسیله‌ی من واجبات و
سنّت‌هایت را که از بین رفتند زنده گردان، گشایشم را نزدیک کن و راه نجاتم را آسان گردان و از سوی خودت برایم نیروی
یاری‌کننده‌ای قرار بده، و پیروزی آشکاری برایم بگشا و مرا به راه مستقیم هدایت فرما و مرا از همه ستمگرانی که از آن‌ها
می‌ترسم نگاه دار و مرا از دیدگان کینه‌توزان و دشمنان اهل بیت پیامبرت پنهان کن، تا بدی هیچ‌یک از آن‌ها به من نرسد. و
هنگامی که به من اجازه آشکار شدن دادی مرا با سپاه خودت تأیید کن و پیروانم را برای یاری دینت مؤیّد بدار و آن‌ها در راه
خودت تلاش‌گر قرار ده و بر کسانی که اراده‌ی بدی برای ما و آنان کرده‌اند پیروز گردان و مرا برای برپاداشتن حدودت موفق بدار
و دربرابر کسانی که به حدود تو تجاوز نموده‌اند یاریم کن و حق را یاری فرما و باطل را نابود گردان. إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً.
اسناداین روایت:
[تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد۸، صفحه۳۲۴]
[بحارالأنوار، ج۹۱، ص۳۷۸]
حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدرضابهبودی یزدی
انتهای پیام/*
«وَ السَّلامُ عَلى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى»
شیخ محمدرضابهبودی یزدی
