پیام امام حسین ع فراتر از همه ادیان است

متن زیر برگردان مقاله ای به نام پیام امام حسین (ع)فراتر از همه ادیان است از حزیمه بخاری وکیل و نویسنده  و  یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم مدیریت لاهور (LUMS) است. وی به تاثیر این قیام و ایجاد فرقه برهمنان حسینی در لاهور پرداخته است . پایگاه خبری احوال نیوز، شما را به مطالعه این نوشتار دعوت می کند .

به طور کلی، ما به عنوان انسان تمایل داریم در مورد ایدئولوژی های خود بسیار متعصب  باشیم و بیشتر اوقات این رگه قضاوتی در ذهن ما وجود دارد که هر آنچه را که ادعا می کنیم بهترین و برترین  است،  در حالی که دیگران در تاریکی به سر می برند . آنها سعی می کنند با پیروی از آنچه قرار است راه «منطقی» آنها باشد، «دیگران» را متقاعد کنند که مسیر خود را رها کرده و به سوی رستگاری حرکت کنند. بنابراین، از نظر تاریخی می‌دانیم که گروه‌هایی از متعصبان ایدئولوژیک از مذاهب مختلف (و هنوز هم هستند)، راه دور و درازی  را طی کرده‌اند تا «گمراه‌شدگان» را «هدایت» و «آگاه» کنند. آنها از دیدن فعالیت هایی که انسانیت را به چالش می کشند احساس آشفتگی می کنند و اصلاح آنها را مهم می دانند.

یقیناً دعوت کسی به یک آیین خاص ضرری ندارد. در حقیقت، وظیفه هر فردی است که دیگران را در بهره مندی از نور علم کمک کند. با این حال، دعوت و راهنمایی نباید به گونه ای باشد که احساسات را جریحه دار کند یا بیش از حد طاقت فرسا به نظر برسد. مفهوم استفاده از سلاح، زبان تند یا ظلم برای انتقال پیام قطعا  ناپسندتر است. انسان نرمخو و پرهیزکار در تبلیغ  دین بسیار مؤثرتر از پیرو سخاوتمند و بی انضباط است. همین اصل در مورد هر کسی که مایل است نظر خود را در مورد هر موضوعی مطرح کند صدق می کند. توهین، ابراز نفرت یا انزجار، تمسخر فیزیکی و کلامی، جانبداری نشان دادن و بدتر از همه، رفتار غیرانسانی با دیگران به دلیل اعتقاد به چیزی متفاوت. هرگز هنجارهای قابل قبولی نبوده اند. اولیای بزرگ با شفقت و محبت خود مردم را به خود جذب کرده اند و هر چه این عواطف بیشتر باشد، تعداد پیروان نیز بیشتر می شود. نمونه‌های بی‌شماری از چنین افراد خداپرستی که متعلق به انواع اعتقادات ایدئولوژیک هستند، در کره خاکی وجود دارد.

     زمانی که جنگ ها به نام دین انجام می شود، افراد یک دین زیر یک پرچم واحد جمع می شوند. چه جهاد باشد و چه جنگ های صلیبی، به ندرت می توان دید که رزمندگان ادیان و مذاهب دیگر داوطلبانه در کنار یک جناح خاص بجنگند، مگر اینکه در لیست جیره و مواجب بگیران  یا تحت اجبار شدید باشند. وقتی دو بازوی یک ایدئولوژی در مقابل یکدیگر قرار می گیرند، وضعیت به شکل عجیبی در می آید. حتی در این مورد مردم  نیز تمایل به جانبداری از یکی از گروه ها را نشان می دهند . معمولاً آن‌ها از طرفی که قوی‌تر است (چه از نظر ثروت و چه قدرت) ، یا به این دلیل که واقعاً این کار را درست می‌دانند یا پس از پایان درگیری، از پاداش‌ها برخوردار می‌شوند، حمایت می‌کنند. کمتر کسی را می توان دید که در جهت کمپ ضعیف تر حرکت کند،حتی اگر  امید به پیروزی ممکن است در هاله ای از ابهام باشد..

میدان نبرد کربلا از جمله میدان‌هایی بود که پادشاه فرمایشی مسلمان به همراه نیروهای نظامی مقتدر خود با تنی چند از اقوام نزدیک ، در برابر نوه پیامبر بزرگ اسلام ایستادند. می توان تصور کرد که با کوچکترین ندای کمکی از سوی خاندان مطهر حضرت محمد مصطفی (ص) مسلمانان از سراسر منطقه برای محافظت و ابراز همبستگی به سوی ایشان سرازیر شوند. در آن مقطع تاریخی، واقعه  به عجیب ترین شکل ممکن رخ داد. در حالی که اکثریت مسلمانان به ضرورت سیاسی می اندیشیدند و مزایا و معایب حمایت از امام حسین (ع) را می سنجیدند، برخی از غیر مسلمانان مشتاقانه پا پیش گذاشتند تا در این برهه حساس در کنار آن حضرت باشند.

بر اساس تاریخ شفاهی محیال، رحاب سید دوتا رهبر گروه کوچکی از سربازان حرفه‌ای (برخی او را تاجر می‌دانند) بود که در حوالی زمان نبرد کربلا در نزدیکی بغداد زندگی می‌کردند. این افسانه محل اقامت او را به نام دیرالهندیه به معنای «محله سرخپوستان» ذکر می‌کند که احتمالاً تا امروز هندیه موجود است. او به همراه هفت پسرش برای حمایت از امام حسین (ع) آمدند. روایت های مختلفی از نقش آنها در کربلا وجود دارد، اما پس از جنگ وپریشان  از جدایی از امام، بازگشتند و در لاهور ساکن شدند. نوادگان آنها اکنون به برهمنان حسینی معروف هستند.

بر اساس تقویم قمری اسلامی، نه تنها مسلمانان، بلکه حتی غیرمسلمانان شهادت امام حسین (ع) و یارانش را گرامی می دارند. هیچ رویدادی با این همه ثبات، اشتیاق و با شوری تازه هر سال جشن گرفته نمی شود.

در حالی که مسلمانان، عمدتاً شیعیان، به صورت انبوه برای برگزاری مجالس سالانه و پیاده‌روی بیرون می‌آیند، «برهمن‌های حسینی» در روز عاشورا به اجرای موکب‌های خود می‌پردازند. آنها ادعا می کنند که با هندوئیسم و اسلام پیوندهای معنوی دارند. آنها معتقدند که در Kalanki Purana، آخرین ۱۸ Purana، و همچنین Atharva Veda، t. ودای چهارم، از حضرت امام حسین (ع) به عنوان آواتار کالی یوگ عصر حاضر یاد می کند که خاندان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) ام مورتی، محترم ترین خاندان نزد خداوند متعال است. یکی از نمایندگان آنها، سونیتا جینگران، مرثیه های دلخراش شهدای کربلا را می خواند.

پاندیت جواهر لعل نهرو، اولین نخست وزیر هند گفت: فداکاری امام حسین (ع) برای همه گروه ها و اقشار، نمونه ای از راه حق است.

راوی شنکر، هندو اهل ثارپرکار پاکستان و از ارادتمندان امام حسین (ع) که خود را ذاکر پاره وقت می خواند، می گوید: «اگر دعوتی باشد، دین شما را نمی بیند، بلکه عشق و پیوند شما را می بیند. ‘. اگرچه من یک هندو هستم، اما اعتقاداتم مرا اهل تشعیع می کند. او در سال ۲۰۱۷ به حرم امام حسین (ع) در عراق مشرف شده و ۸۰ کیلومتر را با پای پیاده از کوفه تا کربلا طی کرده است. شنکر که ۶۵ سال سن دارد، می گوید شهادت امام حسین (ع) چراغی برای همه بشریت است و دارای درس برای همه. این پیام برای هر نسلی است که یاد بگیرند که باید همه چیز را فدای راه درست در برابر  راه نادرست کنیم.

کریس هیور، مسیحی متدین و نویسنده کتاب «جوهر اسلام» در مقاله ای با عنوان «حسین نوه محمد(ص): تأملات معاصر در مبارزه برای عدالت» می نویسد: «مقامات بزرگ دینی متعلق به آن نیستند. یک دین، زمان یا مکان خاص نمونه های آنها چیزی برای ارائه به همه نوع بشر در هر زمان و مکان دارد. چنین شخصیتی، نوه حضرت محمد (ص)، حسین بن علی، شهید کربلاست. وی در مصاحبه‌ای که با نصرتو انجام داده است، می‌گوید: «اگر می‌خواهیم معنای کربلا را بفهمیم، باید آن را از بافت عراق، یعنی بافت شیعه و  از بافت اسلامی خارج کنیم و آن را به‌عنوان یک موضوع ببینیم. قطعه ای از درام عمیق انسانی….. حسین (ع) در صحرا از دنیا رفت. پیروانش با او کشته می شوند. اینها از نظر دنیا، بلوط های بسیار ناچیز هستند، اما به ما یادآوری می کنند که بلوط خدا به درختان بلوط قدرتمند تبدیل می شود.

https://dailytimes.com.pk/660095/imam-hussain-as-his-message-transcends-all-faiths

مهدی امیدوار

انتهای پیام/*