فوکو؛ دیرینه شناسی و تاریخ‌نگاری سنتی!
یکی از مشکلات فوکو با تاریخ‌نگاریِ سنتی بود و روش‌های مرسوم را قبول نداشت و در آخر از گرایش‌های سیاسی که بسیاری از هم عصرانش داشتند مانند مارکسیسم، لیبرالیسم و … دوری کرد.
با تمام این اوصاف کلیدواژه و زاویه‌ی جدیدی را مثل دیرینه‌شناسیِ فرهنگ و تبارشناسیِ نظام‌های اجتماعی وارد علوم اجتماعی کرد و در کاربرد واژه‌ی #تاریخ به معنای سنتیِ آن دقت می‌نمود و به جای آن از دیرینه‌شناسی استفاده می‌کرد!
… فوکو اولین کسی بود که روش شناسی نیچه یعنی تبار شناسی را به طور گسترده به کار برد و درباره مسائل متفاوتی مانند تاریخ جنون، مجازات و تنبیه، سکسوالیته و … استفاده کرد.
نیچه معتقد بود که حقیقتِ فراتاریخی وجود ندارد یعنی ما در هر دوره تاریخی، حقیقتی منحصر به فرد ِخود دارد و حقیقت در حال تغییر است! و همینطور نیروی شکل دهنده تاریخ را #قدرت (نه لزوما دولت) و تصادف می‌داند.
پ.ن: بند آخر را در نظر داشته باشید…
مهدی جمشیدی
انتهای پیام/*
