دکتر رضا اسماعیلی جامعه شناس : نقش گوش دادن درکاهش تعارضات زندگی زناشویی ، مهارت گوش دادن
manager
نظرات: ۰
زمان تقریبی مطالعه:
4 دقیقه
در آغاز بیان این نکته ضروری است که باید بین گوش دادن و شنیدن تفاوت قائل شد ، زیرا شنیدن توانایی درک صداست در صورتی که گوش دادن تمرکز عمیق تر و استفاده از سایر حواس است . به عنوان مثال ممکن است شخصی در حال شستن ظروف آشپزخانه صدای مجری تلویزیون یا رادیو را نیز بشنود ولی به سخنان ایشان عکس العمل نشان ندهد یعنی حرف های مجری را شنیده ولی به سخنان آنان گوش نداده است . گوش دادن ، پیش نیازی برای تمامی مهارت هاست .
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان و مؤلف کتاب تحکیم خانواده ادامه داد : خوب گوش دادن موجب درک بهتر همسر و تفاهم بیشترمی شود ، با خوب گوش دادن ، همدلی زوج ها افزایش می یابد ولی موانعی باعث جلوگیری از خوب گوش دادن یا مؤثر گوش دادن می شوند که در ادامه برخی از این موانع و الگوهای نادرست معرفی می گردد:
۱ – ذهن خوانی: زن یا مرد به جای پرداختن به اصل مطلب و واقعیت صحبت های همسر به حدسیات ذهنی خود اکتفا می کند در صورتی که در موقع گوش دادن باید ضمن پرهیز از ذهن خوانی به اصل سخن دقت کرد و به لحن صدا ، سرعت گفتار ، خیره شدن چشم ( به ویژه زل زدن ) و زبان بدن نیز توجه ویژه کرد .
۲ – مرور ذهنی: همسر به جای گوش دادن به صحبت های شریک زندگی خود در ذهنش جواب های وی را مرور می کند تا به صحبت های قبلی همسرش پاسخ دهد در چنین مواقعی همسران صحبت های مورد علاقه خود را گوش می دهند اما به محض شنیدن سخنان غیر دلخواه ، گفت و گو را تغییر می دهند .
۳ – پرش ذهن: در این حالت و حین گفت و گو ، ذهن یکی از زوجین برای لحظاتی فرصت می یابد تا به موضوعات دیگر بپردازد و پس از گذشت مدت کوتاهی دیگر در آن مکان و زمان حضور ذهنی ندارد و همسرش از او می پرسد : حرف های منو گوش می دهی؟ و او بلافاصله پاسخ می دهد : آره، خُب بعدش که چی !
۴ – فیلتر کردن یا گزینشی گوش دادن : در این حالت شخص با فیلتر ذهنی خود فقط بخشی از صحبت های همسر را برحسب علاقه و اهمیت آن گوش می دهد و بخش دیگر آن را گوش نمی دهد .
۵ – پیش داوری : در این حالت همسر براساس ذهنیات قبلی خود از طرف مقابل تکلیف او را مشخص می نماید و به او اجازه نمی دهد از طریق سخن یا مطلب جدیدی ساختار تازه ای در ذهن همسرش به وجود آورد. این موضوع موجب می شود که رابطه سازنده با همسر قطع شود. مثلاً : چرا با بستگان و فامیل من این طوری رفتار می کنی و با فامیل خودت یه طور دیگه ؟
۶ – نصیحت کردن افراطی و مستمر: در این حالت رفتار یا عملی از طرف همسر، صورت گرفته که نتیجه مطلوبی به دنبال نداشته است. طرف مقابل حین گفت و گو و بدون توجه و دقت به حرف های همسر با تکرار جمله های نصیحت گونه و کلیشه ای همسر خود را خسته و کلافه می نماید. اگر این رفتار با سرزنش کردن توأم گردد وضعیت بدتر می شود .
۷ – به شوخی گرفتن و طفره رفتن: دراین حالت همسر جدی است و حرف های خود را محکم و جدی بیان می کند اما طرف مقابل با کنایه و شوخی به حرف های او بی توجهی می کند و از بحث دو طرفه کناره گیری می نماید .
۸ – دلجویی کردن نامناسب : وقتی همسر از سخنان طرف مقابل به شدت دلخور است با رفتار دلجویانه ی نامناسب زمینه ساز پنهان کردن احساسات و اندیشه های شریک زندگیش می شود و فضای درد و دل و همدلی را از بین می برد . مانند این جمله : تو رو خدا بس کن و این قدر از رنج و ناراحتی و غصه هایت برام نگو !
۹ – مهربانی ظاهری: همسر به شدت از دست طرف مقابلش ناراحت است. اما با جملات کوتاه و دلسوزی غیر واقعی مانع ادامه گفت و گو می شود . جملاتی مانند : حق با توست، می دونم ، خُب ، می گی چه کار کنم ؟ ان شاءالله درست می شه .
۱۰ – چانه زنی: چنانچه یکی از زوجین حین صحبت کردن همسرش احساس کند اگر صحبت همسرش ادامه یابد او محکوم می شود با چانه زدن حرف های او را قطع خواهد کرد و مانع ادامه ی گفت و گوی طرفین می شود .( مثل : یک شب که هزار شب نمی شه).
محمد امین اقتصاد
انتهای پیام/*