دلتنگی های فرزند سردار شهید اسماعیل چراغی
طاها کوچولو که بد جور دلتنگ پدر مهربانش شده به عمویش می گوید: « عموجان برایم موشکی بساز تا به آسمان رفته و یک لحظه بابا اسماعیلم را ببینم و روی ماهش را ببوسم.»
سردار شهید اسماعیل چراغی فرمانده گردان امام حسین (ع) یگان ویژه استان اصفهان شامگاه ۲۵ آبان سال ۱۴۰۱ هنگامی که مشغول برقراری امنیت و آرامش میدان نگهبانی محله خانه اصفهان بود در یک حمله تروریستی به همراه ۲ نفر دیگر از نیروهای بسیج به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از این شهید گرانقدر یک دختر ۱۰ ساله به نام “طناز” و یک پسر ۶ ساله به نام “طاها” به یادگار مانده است.
طاها کوچولو که آن زمان شهادت پدرش را باور نکرده بود حالا بعد از گذشت ۷ ماه از فقدانش بدجور دلتنگ پدر مهربانش شده است. دلش برای همه مهربانی های بابایش، برای عشق پدرانه اش و برای دست های پر مهرش تنگ شده است.
روزهای اول که بهانه پدرش را می گرفت و می گفت بابا کجاست؟ چرا به خانه نمی آید؟ عمویش به او گفته بود: «پدرت به آسمان و به میهمانی خدا رفته است.» طاها هم هر روز با عکس پدر مهربانش حرف می زد و می گفت: «بابایی چه خبر از آسمون؟ مهمانی خدا تموم نشده پس کی برمی گردی؟»
پدر شهید چراغی با بغضی که در گلویش گیر کرده می گوید: « طاها کوچولو مدام بهانه می گیرد و به عمویش می گوید برایم موشکی بساز تا به آسمان بروم و بابا اسماعیل را برای یک لحظه ببینم و روی ماهش را ببوسم.» پدر شهید چراغی در حالی که اشک از چشمانش جاری می شد گفت: «آخر من جواب نوه کوچکم را چه بدهم؟»
حالا اما آنچه بیشتر از همه دل خانواده این شهید و ۲ شهید دیگر حادثه ۲۵ آبان ماه سال گذشته اصفهان را می سوزاند دلسوزی برخی از افراد برای ۳ شروری است که در شب حادثه اقدام به تیراندازی کرده و با نامردی تمام ۳ تن از مدافعان امنیت را به شهادت رساندند.
آنها می گویند چرا کسی یک لحظه خودش را جای ما و فرزندان یتیم ما نمی گذارد؟ چرا هیچ کس به فکر حافظان امنیت که مظلومانه توسط افراد شرور به شهادت رسیدند نیست؟ چرا صفحات اینستاگرام هیچ چیزی از مظلومیت این ها نمی نویسند؟ آنها می توانند فرزندان ما را برای ما زنده کنند اگر نمی توانند پس خواهشاً چیزی نگویند.
چرا سازمان عفو بین الملل، سلبریتی ها، مدافعان حقوق بشر و کسانی که ادعای وطن پرستی می کنند در حمایت از حافظان امنیت مردم و خانواده های آنها سکوت می کنند؟ چرا سرشان را در برف فرو بردند و نمی خواهند حقیقت را ببینند و پای درد دل خانواده های شهدا بنشینند؟ چرا جان پلیسی که سینه اش را برای امنیت و آرامش مردم سپر کرده برایشان این قدر بی ارزش است؟ این ها سوالاتی است که خانواده های شهدای امنیت از حامیان و دلسوزان و دلواپسان افراد شرور و قاتلان فرزندانشان دارند.
خانواده های شهدا می گویند چرا آنها یادشان رفته که اگر ایران ما ۴۴ سال است با افتخار روی پای خود ایستاده و وجبی از خاک این کشور جدا نشده واگر امروز دیگر اسمی از صدامی که یک روز وعده داده بود که ظرف ۶ روز تهران را فتح می کند نیست و اگر داعشی که آرزوی تصرف ایران و نابود کردن حرم امام رضا(ع) را داشت به گورستان تاریخ پیوسته بخا طر جانفشانی همین سپاهی ها، بسیجی ها، ارتشی ها و انتظامی ها است.
تو را به خدا بیایید کمی منصف باشید واین قدر دل خانواده های شهدا را خون نکنید. بدانید که خبرنگاران و گزارشگران رسانه های آن ور آبی در ازای دریافت پول و گذراندن یک زندگی راحت و آسوده در این چند روز دنیا تمام شرف و حیثیت خود را فروخته و خیلی راحت جای ظالم و مظلوم را برای شما عوض می کنند و حالا قضاوت با شماست که کدام طرفی باشید اما مطمئن باشید که کشور با عنایت لایزال پروردگار متعال با قدرت به پیش می رود و ان شاءالله پرچم این نظام به دست صاحب اصلیش حضرت ولی عصر(عج) سپرده می شود. پس برای آنکه آن روز شرمنده امام زمان و شهدا نباشید بیایید همین امروز در رفتار و عملکرد خودتان تجدید نظر کنید چرا که زندگی راحت این چند روزه دنیا قطعاً ارزش شرمندگی در مقابل امام زمان و شهدا را ندارد.
محمد امین اقتصاد
انتهای پیام/*
