چطور اینستاگرام به معبد فرقه‌ها تبدیل شد؟
فرقه‌ها از تنهایی بیرونمان می‌آورند و تنهاترمان می‌کنند؛ سال ۲۰۱۲ که اینستاگرام به راه افتاد، آماندا مونتل دانشجوی زبان‌شناسی بود. وقتی برنامه را نصب کرد، اولین کلمه‌ای که نظرش را جلب کرد «فالوئر» بود. فیس‌بوک کسانی که صفحۀ کسی را دنبال می‌کردند «دوست» می‌نامید، اما «فالوئر» -به معنی پیرو یا دنبال‌کننده- زنگ متفاوتی در گوش او داشت.
با فراگیرشدن اینستاگرام، هزاران نفر بساط معنویت‌های جایگزینشان را آنجا پهن کردند. طالع‌بین‌ها، شمن‌ها، پیشگوهای وایکینگی، مروجان حکمت سرخ‌پوستی، کاهنانِ خودخواندۀ معابد باستانی، منجمانی که بر اساس اصول کهن ستاره‌بینی هر شب اعلام می‌کردند که هر زمانی برای چه کارهایی خوب است و سمت چه کارهایی نباید رفت
شبکه‌های اجتماعی فرصت بی‌نظیری برای همۀ کسانی فراهم کرده‌اند که گمان می‌کنند راه نجات بشر را کشف کرده‌اند. مربی‌ها و گوروها و منتورهای خودخوانده در شبکه‌های اجتماعی حرف می‌زنند، مخاطبان و پیروانی برای خودشان دست و پا می‌کنند یا کسب‌و‌کاری راه می‌اندازند.
مهدی جمشیدی
انتهای پیام/*
