دکتر مهرناز آزاد/ادبیات ، ترکیب ظریف ، تخیل ،احساس و تجربه
پایگاه خبری احوال نیوز؛ دکتر مهرناز آزاد؛ شاعر،نویسنده ، روزنامه نگار و پژوهشگر مسائل فرهنگی و اجتماعی در مقاله ای در ارتباط با ادبیات ، ترکیب ظریف ، تخیل ،احساس و تجربه، بیان نمود:
پایگاه خبری احوال نیوز تاریخ ادبیات هرکشوری مجموعه آثار مکتوب در حوزه شعر ، داستان و نقد و حتی زندگی نامه های نویسندگان این حوزه است که تعداد آثار درخشان آن یا به عبارتی شاهکارهای ادبی آن، قدرت فرهنگی هر ملتی را به نمایش می گذارد.در واقع مجموعه های ادبی هر کشوری میزان ذوق هنری هر کشور و ذخایر ارزشمند فرهنگی آن محسوب می شوند.
اگر بخواهیم به زبانی بهتر آثار ادبی را تعریف کنیم ،باید گفت؛ ترکیب ظریف تخیل، احساس و تجربه یک نویسنده که مسلما هرچقدر دایره ی واژگانی بزرگتری داشته باشد آثار هنرمندانه تر و بهتری خلق خواهد نمود.
نویسنده یا شاعر با تخیل، احساس و تجربه، حریم های واقعی را می شکند و در فضایی بسیار وسیع تر و ناباورانه با خیال به پرواز در می آید و سرزمین های جدیدی را در درون خود فتح و تجربه می کند و حاصل این خیال پردازی را بصورت شعر یا ترانه و یا داستان در اختیار خواننده قرارمی دهد تا او نیز بتواند در جهانی که نویسنده آن را تجربه کرده است به پرواز درآید. نویسندگان و شاعران، جهان زیبایی را خلق می کنند و خوانندگان آن را می خوانند و در این جهان سیر می کنند. شاعران و نویسندگان این قدرت را دارند که با نوشته های خود عواطف مخاطبین خود را برانگیزند و آنها را شاد، اندوهگین یا شگفت زده کنند. آنها به خوبی می توانند آثار ادبی را خلق کنند زیرا شادی ها، رنج ها، آرزوها و ناکامی ها و فراز و نشیب های زندگی را آزموده اند و با احساس و خیال در هم آمیخته اند.به همین دلیل ودر واقع آثار ادبی بیانگر عاطفه و اندیشه و تجربه ی همه ی انسانهاست که رنج ها ودردها وشادی های بسیار زیادی را تحمل کرده اند اما توانایی آفرینش و بیان آن را نداشته اند و شاعران و نویسندگان همه آن رنج ها و شادی ها را توانمندانه به روی کاغذ می آورند.
اغلب نویسندگان و شاعران جهان آثار خود را در بدترین یا بهترین روزهای زندگی خود خلق کرده اند و به همین دلیل حس درد، شادی، زندگی یا مرگ را به خوبی می توان در آثار خوب نویسندگان و شاعران جهان مشاهده نمود.نویسندگان آثار ادبی با استفاده از واژه ها در ذهن خواننده تاثیر می گذارند یا رفتار آنها را تحت تاثیر قرار می دهند .یک اثر ادبی خوب پس از مطالعه مدت ها خواننده را باخود درگیر می کند و مفاهیم جدید و احساسات تازه ای را به او تزریق می کند.زیرا یک نویسنده خوب در به کار بردن واژه ها همان قدر استادانه عمل می کند که یک نقاش خوب در به کار بردن رنگ ها. بنابراین ادبیات به نوعی تمام ذخایر و مواریث ذوقی و فکری اقوام وملت هایی است که در ضبط و نقل و نشر آنها اهتمام کرده اند. این میراث ذوقی و فکری که از گذشتگان بازمانده است و آینده گان نیز همواره بر آن چیزی خواهند افزود موجب بهرمندی و بسط فرهنگ و افزایش قدرت درک خوانندگان آنها خواهد بود .
به زبانی بهتر متون ادبی همیشه از حد سخن عادی برتر و والاتر بوده و مردم آن سخنان را در خود ضبط نموده و نقل کرده اند و از خواندن و شنیدن آنها لذت برده اند و احساس غم و شادی را بسیار عمیق تر درک کرده اند. آنچه سرزمین ایران را متمایز از بسیاری کشورها نموده است تاریخ وادبیات و آثار ادبی و تاریخی بجا مانده از گذشتگان است. آثاری که نشان می دهد ایرانیان از ابتدا، مردمی هنر پرور و خلاق بوده اند و از زمانی که توانستند آثار خود را برای آیندگان به یادگار بگذارند گنجینه ای خلق کرده اند که می تواند نشان دهنده برتری هنرمندانه آنها نسبت به بسیاری از کشورهاباشد.
شوربختانه بسیاری از آثار ادبی و تاریخی ایرانیان در طول اتفاقات و حملات دشمنان به سرزمین مان یا نابود شد و یا به سرقت رفت، اما خوشبختانه تاریخ و ادبیات ایران چنان غنایی دارد که حتی با نابودی بخش هایی از آنها همچنان درجهان به لحاظ فرهنگی پیشتاز است.از سویی سرعت خلق آثار هنری در ایران بخصوص در صد سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است.در واقع ادبیات امروز ایران که از دوره مشروطه شروع شد پس از فراز و نشیب های فراوان به دنیایی جدید و واقعی و کیفیت یافته تری پا گذاشت. حضور مطلق ادبیات کهن شکاف برداشت و آثار ی خلق شد که نتیجه تبادلات فرهنگی ایران با فرهنگ جهان بود.زبان ادبیات ایران، زبانی تازه شد و داستان ها و اشعار بسیار زیادی با زبانی تازه و جانی تازه تر به جامعه تزریق شد و به شدت دچار تحول گردید.این تحول نه تنها شعر و داستان را از لطافت نینداخت بلکه برلطافت آنها افزود.
در شعر، صور خیال پیشین را دگرگون ساخت و در نثر، ابعاد جدیدی خلق کرد.داستان ها و نمایشنامه ها و اشعار سامان یافتند و زبان آنها زبان زندگی کنونی مردم ایران شد.ادبیات صد سال اخیر پس از کندوکاوهای فراوان در رویدادهای معاصر و برخورداری بی واسطه و صریح با واقعیت، حساس تر شد و قالب ها و اسلوب های ویژه نسل خود را به نمایش گذاشت و با خلق این آثار ،جانی تازه به ادبیات بخشید. تعداد قابل توجه نویسندگان حوزه شعر و ادبیات در صدسال گذشته نشان می دهد که نویسندگان با خلاقیت و ذوق توانسته اند جهانی بسیار تازه برای مخاطبان تشنه به ادبیات خلق کنند و ذخایری ارزشمند برای آینده گان بجا گذارند.از بهترین نویسندگان این قرن می توان به محمدعلی جمال‌زاده اصفهانی، صادق هدایت ،ابراهیم گلستان ،صادق چوبک، جلال آل احمد ،هوشنگ گلشیری ، محمود دولت آبادی ،عباس معروفی ، رضاقاسمی و جیران گاهانواز شاعران به سید محمد بهجت تبریزی (شهریار) ،سهراب سپهری ، پروین اعتصامی ، محمد تقی بهار مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو ، نیما یوشیج ،فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی، حسین پناهی، حسین منزوی ،وقیصر امین پور اشاره نمود.البته شاعران ونویسندگان بزرگی که در این مطلب نام آن ها آورده شد، تعداد محدودی از شخصیت های ادبی ایران در صد سال اخیر هستند و بسیاری از شاعران و نویسندگان درجه یک معاصر قطعا جایشان در این مجال خالی است.
سخن آخر؛به گفته ی ژان پل سارتر :”غرض از ادبیات تلاش و مبارزه است. تلاش و مبارزه برای نیل به آگاهی و جستجوی حقیقت برای آزادی و از این روست که نویسنده در مقابل عملی که انجام می دهد موظف است” . امید که شاعران ونویسندگان ایران امروز متعهدانه درمقابل این ماموریت بزرگ ادبیات ایران را رسا تر پر قلمرو تر ، وسیع تر وعمیق تر به نسل آینده بسپارند.
لازم به ذکر است روز بیست و هفتم شهریور ماه، سالروز درگذشت استاد شهریار، روز ملی شعر و ادب پارسی، نامیده شده است. مهم‌ترین اثر استاد شهریار منظومه “حیدربابایه سلام” (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است.
مهرناز آزاد -روز ملی شعر و ادب پارسی
انتهای پیام/*
