قدردانی خانواده شاهین شهری از اقدام انسان دوستانه مامور پلیس راه
عقربه های ساعت داشت به ۱۴ بعد از ظهر نزدیک می شد و من تازه شیفت کاریم شروع شده بود. مثل همیشه از بزرگراه شهید “آقا بابایی” شهر اصفهان داشتم به محل کارم در پاسگاه پلیس راه شاهین شهر می رفتم که در بین راه ناگهان متوجه شدم یک دستگاه وانت پیکان در حاشیه بزرگراه متوقف شده و آقایی که یک پسر حدوداً یک ساله در آغوشش بود درخواست کمک می کند.
با دیدن این صحنه بلافاصله خودرو را متوقف کرده و از آن پیاده شدم و به سراغ فرد مذکور رفتم، راننده گفت: خانمی با ۲ کودک خردسال از من خواست تا سرویس مبلی را به منزلش ببرم که در بین راه ناگهان دچار تشنج شده و از دهان و بینی او خون آمد. پرسیدم: به اورژانس زنگ زدی؟ گفت: زنگ زدم اما هنوز خبری از آنها نیست.
خودم را بالای سر فرد مصدوم رساندم، حالش اصلاً خوب نبود و به سختی می توانست نفس بکشد. دختر کوچکش هم گریه می کرد. گوشی را برداشتم و مجدداً با اورژانس تماس گرفتم، وقتی اپراتور گوشی را برداشت گفتم: «من ستوانسوم مطلق، کارشناس تصادفات پلیس راه استان اصفهان هستم، در محلی که قرار دارم یک نفر دچار تشنج شده و شدیداً به کمک نیاز دارد.»
دختر بچه که ناراحت و پریشان بود را آرام کردم، دقایقی بعد یک آمبولانس به محل آمد و پس از امدادرسانی اولیه روی این خانم او را سوار آمبولانس کردند تا برای مداوای بیشتر به بیمارستان منتقل کنند. با هر سختی که بود شماره تلفن یکی از اقوامش را از او گرفتم تا فرزندانش را به آنان تحویل دهم.
دختر و پسر خردسال را سوار بر خودروی پلیس کردم و چون باید از حوزه ماموریتی خودم خارج می شدم موضوع را با سرهنگ “اصغر زارع” رئیس پلیس راه انتظامی استان مطرح کردم و او نیز وقتی از ماجرا مطلع شد گفت: « هر کمکی از عهده ات برمی آید انجام بده! الان رساندن بچه ها به آغوش خانواده خود هم یک ماموریت مهم برای تو است.»
وقتی با برخورد خوب مافوق خودم مواجه شدم با اطمینان و آرامش خاطر به فامیل آنها زنگ زده و آدرس منزلشان را گرفتم و بعد راه افتادم. در بین راه پسر بچه یکساله خیلی گریه می کرد و برای اینکه او را آرام کنم کنار یک داروخانه ایستاده و برایش شیرخشک تهیه کردم. پسر بچه که انگار حسابی گرسنه بود شیرش را کامل خورد و بعد هم روی صندلی ماشین خوابش برد.
با چند بار پرس و جو و برقراری تماس تلفنی منزل اقوام کودکان را پیدا کرده و موضوع را در حضور مامور کلانتری محل صورت جلسه و فرزندان را به آنها تحویل دادم. خانواده شاهین شهری، وقتی از موضوع باخبر شدند مدام از من تشکر می کردند و از اینکه یک پلیس بجای اینکه به محل کارش برود اینگونه پیگیر مشکل یک شهروند شده شگفت زده بودند. در پایان یک عکس یادگاری با آنان گرفتم تا این تصویر به عنوان یکی از شیرین ترین خاطره زندگی من ثبت شود.
شاید بی ارتباط نباشد که در این خصوص یک بار دیگر مروری دوباره به بخشی از پیام مقام معظم رهبری (مدظله العالی) خطاب به فرمانده کل انتظامی کشور که مهرماه سال ۹۹ به مناسبت هفته ناجا صادر شد داشته باشیم. ایشان در این پیام فرمودند: «مردم عزیز ما قدردان زحمات و تلاش های بی وقفه خدمتگزاران به خود و کشور هستند و امروز اقتدار و مهربانی را توامان در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران احساس می کنند. »
محمد امین اقتصاد
انتهای پیام/*
