استاد سید حسن کسایی از پنج سالگی نزد استاد جلال الدین تاج اصفهانی به تعلیم آواز و فراگیری دستگاه های مختلف موسیقی پرداخت و توانست در یازده سالگی اولین اجرای صحنه ای را با آواز خود در دبیرستان سعدی اصفهان اجرا نماید.
اما پس از چندسال استاد کسایی صدای شش دانگ خود را از دست داد و مغموم و دل شکسته به دنبال گمگشته خویش به صدای نی پیرمردی که از پشت منزل عبور می کرد دل بست.کمپانیC.B.S فرانسه در سال ۱۳۵۴ شمسی اثری از او در مایه های شور و ماهور به همراه تنبک جهانگیر بهشتی ضبط و در تمام نقاط جهان منتشرکرد. این اثر به همراه دیگر آثار منتشر شده از طرف سازمان یونسکو و آثار موجود در آرشیوهای موسیقی کشورهای مختلف، برای او پی آمد شهرت جهانی داشت؛ اما متأسفانه کسائی به دلیل درون گرایی محض ( که شاید از مختصات ساز او، موسیقی ایرانی و حتی موسیقی مشرق زمین باشد)، هرگز دعوت مجامع مختلف جهانی را نپذیرفت.
استاد حسن کسایی در ۲۵ خردادماه ۱۳۹۱ در سن ۸۳ سالگی فوت کرد و در تکیه سیدالعراقین تخت فولاد اصفهان و در کنار مزار جلال تاج اصفهانی به خاک سپرده شد.
مریم نظری
انتهای پیام/*
