پایگاه خبری احوال نیوز، اسفند ماه ۱۴۰۱ یکی از تاسف بار ترین ماه ها برای شرمندگی دولتمردان ایران در مقابل فرهنگیان و شرمندگی فرهنگیان در برابر خانواده هایشان بود.
لاف مردمی و اسلامی بودن و نگاه به فرهنگ وفرهنگی چقدر راحت رخت بربست و همه چیز جز یک خیال واهی نبود.امسال فرهنگیان برای رخت و لباس نو بچه هایشان،برای سفره افطار و سحر خالی خانواده‌هایشان، برای آرزوی لبخند در خانه‌هایشان شرمنده شدندو برای کسی هم مهم نبود .
فرهنگیان فهیمند و سالهاست که نداری را درک می کنند. وطعنه ها ی تربیت شدگان خودشان را می چشند .لااقل در کنار همه بدی ها کرونا به خانواده ها فهماند معلمی کار راحتی نیست .
فرهنگیان صبورند و سالهاست که بر ظلم سکوت کرده اند. به قول ایرج میرزا چه خوش گفت که معلمان قدر استاد نکو دانستن را هرگز به شاگردانشان یاد نداده اند .تا جایی که خوردن حق معلم ، تحقیر معلم و تنبیه معلم یک وظیفه شده است.
یک رییس جمهور تهدید می کند که نمی خواهی برو نداری به من چه.
یکی دیگر امور فرهنگیان را به همسرش می سپرد که از صد پیشنهاد، یکی به درد آموزش و پرورش نخورد.
این هم فرایند کار ،
وزیر ناکارآمد و معاون ناکارآمدترش،
و رییس سازمان برنامه ای که مصوبه مجلس را به هیچ می گیرد.
و همه ناکارآمد ان دراین کشور بر صدر می نشینند و قدر می بینند و راحت می خوابند و هم از مصوبات استنکاف می کنند وهم مصوبا ت را به پشم می گیرند.
و جالب آن که از دَم تا دُم از صبر معلم تشکر می کنند.این داستان ادامه دارد ….
اصلا ما رتبه بندی و فوق العاده ویژه و… را نمی خواهیم شما هم لطف کنید نرخ ها را به یک دهه قبل برگردانید.
در این کشورآن رییس جمهوری که نقدینگی را ده برابر کرد و نرخ دلار را هم،کجاست ؟
حتما با خیالی آسوده با خانواده محترم از تنعم این سالها دارد حال می کند.
و …..
چون سبوی تشنه…
از تهی سرشار،
جویبار لحظه ها جاریست.
چون سبوی تشنه کاندر خواب بیند آب، واندر آب بیند سنگ،
دوستان و دشمنان را می شناسم من.
زندگی را دوست می دارم؛ مرگ را دشمن.
وای، امّا- با که باید گفت این؟- من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن.
جویبار لحظه ها جاری.
مهدی امیدوار
انتهای پیام /*
