خبر نگار پایگاه خبری احوال نیوز ، باید از دلتنگی مردمان خوب و صمیمی اصفهانی گفت که تازمانی که زاینده رودهست روز و روزگاری سبز و نفسی بهار گونه داشته اند .
نفسی سبز که با بی تدبیریروهی به جهنمی سوزان و خشک تبدیل گشته و، آه هر رهگذار را آشکار خواهد کرد .
نفس های خشک و ، زمینی خشک شده …
دیگر از لبخندهای پل خواجو ، سی سه پل و، شیطنت های پل چوبین خبری نیست .
دیگر رود نمی خنددو صدای پرواز مرغهای دریایی ( مهاجر ) بر پهنه اش شنیده نمی شود تنها صدا، صدای شوم جغد خشکسالی است که ناله کنان دست اندازی جادوگر پیر بیابانی را نوید می دهد. صدای ناله جغد گوش زمین را پر می کند و نه تنها آوازش بلکه ضخامت پهنه بالهایش بر تن خسته پل ها هم خط جان سوز ناامیدی می کشد تا زمانی که صدایش برای همیشه خاموش گرد د(((((وای کاش این باز بودنهای گاه بی گاه که فقط به اندازه فصل بهارو برکت به کشاورزی باشد و اکنون که باز هم بسته شداینگونه بیان خواهیم کرد))))) .
از زمان هخامنشیان به خصوص در زمان ساسانیان به بعد سیمای زاینده رود بسیار شبیه به سیمای عصر حاضر بوده است با توجه به دلایلی مانند :
- نخستین حفر قنات ها در این زمان که برخی از آنها حتی در مناطق نزدیک به زاینده رود خصوصا در لنجان هم به چشم می خورد بیانگر کاهش نزولات جوی در آن دوران می باشد .
-دوم : عرض پل ها متعلق به زمان ساسانیان که بیانگر عرض بستر رودخانه بیش از هزاران سال قبل است که با عرض کنونی رودخانه مطابقت دارد و مهم ترین دلیل بر این ادعا عرض پل شهرستان است که بنای اصلی آن مطلق به زمان ساسانیان و ، نشانه کم شدن آب در پایین دست زاینده رودبوده است پس برای رساندن آب به زمین های شرق اصفهان نیاز به احداث سد برای بالا آوردن رودخانه بوده است .
یکی از خصوصیت های اقلیمی صد سال گذشته اصفهان که دوره ایی منظم تر و سالی خشکسالی می باشد که از لابه لایی متون بر جا مانده از تاریخ نگاران قرون اولیه اسلامی که ظاهرا این خصوصیت طی هزاران سال گذشته و حتی دوران اولیه اسلام نیز سابقه داشته است در حالیکه متن خاصی در مورد خشکی زاینده رودبه چشم نمی خورد و گزارشات بیشتر از طغیان در دست است خصوصا ماههایی اواخراسفند ماه ،تا اردیبهشت ماه به دلیل آب شدن برف روی کوهها و افزایش بارش حوضه زاینده رود که در ماههای اخیر روی میداده است و حمزه اصفهانی از مورخان مطرح شده ایران در قرن ۴ هجری و در کتاب خود با نام ( سنی ملوک الارض انبیاء ) خود شاهد برخی طغیان ها بوده است .
فقیه همدانی تاریخ دان قرن ۱۰ میلادی می نویسد :
وقتی یهودیان از اورشلیم مهاجرت کردند با خود مقداری خاک اورشلیم را آورند آنها در هیچ جایی ساکن نشدند مگر خاک و آب آن را آزمایش کردند و آن را مشابه اورشلیم یافتند و ساکن شدند و شروع با کاشت و کار زمین ها کردند و فرزندان و نوادگان آنها هم در همین جا زندگی کردند تا نام منطقه به منطقه یهودیه تعقییر کرد .
در هشتم صفر اربع و اربعین و اربعمانه (۴۴۴ه ق ) دو سال بعد از حمله ویرانگر طغرل سلجوقی وارد اصفهان شدند و شهر را دوباره ساختند که بهبودی نسبی یافت .
طبق بررسی از سال ۱۳۰۱تا ۱۳۷۰ شمسی ۱۲۰ مورد سیل شدید در کشور رخ داده که ۵۲مربوط به استان اصفهان بوده که با افتتاح سد زاینده رود از خسارات این سد سیل کاسته شده است و برخی از شدید ترین طغیان ها در ساله های ۱۳۱۳، ۱۳۳۳، ۱۳۴۸، ۱۳۶۵، ۱۳۶۶، ۱۳۷۲شمشی رخ داده است(((( و در انتها اینگونه اشاره خواهیم کرد که ))))))با این سرگذشت، آیا زمان آن نشده تا آب رفته باز گرددو زمین نفس نمناکی بکشدو صدای خروش آب ناله های جغد شوم خشکسالی را به وحشت اندازد و دوباره لبخند بر صورتهای آفتاب سوخته مردمان خط لبخند رنگ آمیزی کند و با صدای بلند بگوید دوبا ره زاینده رود پر آب گشته و تا ابد خواهد بود و نه با حسرت بگوید زاینده رود هنوز هم خشک است و این بار نفس های زمین به شماره افتاده است .
رویا مردانی و با ممارست صدیقه آقا کوچکیان
انتهای پیام/*
