خالی ماندن صندلی‌های رشته‌های تخصصی بالینی!!!
دکتر محمدرضا اسداللهیان
متخصص طب اورژانس
عدم استقبال از تخصص پزشکی و در نتیجه خالی ماندن صندلی‌های رشته‌های تخصصی بالینی، به مهم‌ترین چالش حوزه سلامت در سال‌های اخیر تبدیل شده است، به‌گونه‌ای که بر اساس اعلام دبیر شورای گسترش دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، سال گذشته حدود ۸۰۰ صندلی دستیاری پزشکی خالی مانده است.
یکی از شروط لازم جهت رشد و تعالی هر جامعه‌ای، وجود نیروی انسانی متخصص و متعهد در رشته‌های مختلف است. در این میان بی شک بهره‌مندی از پزشکان متخصص به‌عنوان سردمداران حفظ و ارتقای سلامت جامعه، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده که بر هیچ‌کس پوشیده نیست. لیکن متأسفانه طی سال‌های اخیر شاهد رشد نزولی و کاهش تمایل پزشکان عمومی کشور جهت ادامه تحصیل در مقطع تخصص بالینی می‌باشیم.
این مهم در کنار رشد صعودی مهاجرت پزشکان متخصص به‌ویژه به کشورهای غربی و حوزه خلیج‌فارس، کشور را با زنگ خطر کاهش روزافزون و قابل‌ملاحظه تعداد پزشکان متخصص مواجه نموده است. ازاین‌رو بی‌توجهی به مسئله فوق، عواقب جبران‌ناپذیری برای مردم به‌ویژه اقشار آسیب‌پذیر و دهک‌های پایین جامعه به دنبال خواهد داشت.
از جمله دلایل کاهش تمایل پزشکان عمومی به شرکت در آزمون دستیاری پزشکی و در نتیجه خالی ماندن ظرفیت رشته‌های تخصصی بالینی، اعلام نیازهای دوباره و چندباره در هرسال طی سال‌های اخیر را می‌توان ناشی از موارد ذیل دانست:
۱. عدم توجه کافی به معیشت پزشکان متخصص به‌ویژه متخصصان جوان و تازه فارغ‌التحصیل و نبود تناسب میان درآمد و هزینه‌های روزافزون و سرسام‌آور زندگی امروزی
۲. فقدان حمایت‌های روحی و روانی و قانونی از متخصصین به‌ویژه در مراکز دولتی باتوجه‌به حجم بالای بیماران و ساعات کار زیاد حضور در مراکز
۳. نبود سازوکار مناسب جهت حمایت از فعالیت متخصصین در بخش خصوصی
۴. دوران سخت و طاقت‌فرسای رزیدنتی با حداکثر ساعات کشیک ماهیانه و حداقل مزایا، کمتر از حقوق مصوب کارگری، بدون هیچ‌گونه پوشش بیمه‌ای اعم از بیمه مسئولیت، بیمه تأمین اجتماعی و سایر موارد در این دوره
- عدم حمایت مالی و معنوی مناسب از دستیاران رشته‌های تخصصی در دوره دستیاری اعم از حق مسکن، حق اولاد، خوابگاه، هزینه ایاب‌وذهاب، سختی کار و …
- تحمیل طرح نیروی انسانی و خدمت در مناطق محروم به پزشکان متخصص تازه فارغ‌التحصیل، بدون فراهم نمودن زیرساخت‌های لازم جهت ارائه خدمت مناسب در آن مناطق، در کنار مشکلات معیشتی و مادی مناطق محروم
بدیهی است در صورت عدم یافتن راه‌حل مناسب برای هر یک از موارد فوق توسط دستگاه‌های مربوطه از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه‌های علوم پزشکی، انجمن‌های علمی پزشکی، انجمن‌های صنفی گروه پزشکی، سازمان نظام‌پزشکی و سازمان‌های بیمه‌گر، در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد ازهم‌گسیختگی کامل ساختار و بنیان درمان تخصصی در کشورمان خواهیم بود.
سعیده موسوی
انتهای پیام/*
