به گزارش پایگاه خبری احوال نیوز ، در خرداد ماه ، تالار هنر اصفهان میزبان نمایشی بود که جان شعر را به تجسم کشیده بود. نمایشی که به زیبایی هنرمندان، مجنونِ صحرایِ بی کسی را به لیلای وادی فریادرسی رسانده بودندو التهابی و انتظاری سخت ، چشم ها را بر پرده های لَخت دوخته بودند و منتظرشکوفایی گل شعری بودند تا در آغوش هنرمندان به بارش در آید.
صحنه های گره خوردن شعر اصیل ایرانی در نظم نظامی به روح و جان بینندگان ، اینجا بود که می‌توان گفت اگر ظرف وجود ما را از غنای فرهنگی اصیل ایرانی خالی نگذارند، هرگز هیچ ناکسی، یا فرهنگ بیگانه‌ای را توان آن نیست که جایگزین این ادبیات و فرهنگ کهن شود.
وقتی به سیمای مردمی که چشم بر بازی بازیگران دوخته بودند می نگریستی تاثیر کلام بازیگران را هویدا می دیدی.
در نظربازیِ ما بی‌خبران حیرانند چُنینم که نمودم دگر ایشان دانند
عاقلان نقطهٔ پرگارِ وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند
چشمان اشک آلود روی محزون تماشاچیان در بدرقه مجنون بیدل در پس کجاوه لیلی، فاش می گفت که نقش و کلام بازیگران تا عمق جانشان نفوذ کرده است.
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود
یا آنجا که مجنون از عشق جسمانی، چنگ در عشق رو حانی زده بود و در پس خواستار پدری دلسوز که خواهان اتمام دلدادگی فرزند بود استغراق در غم عشق لیلی می خواست.آنجا که پدر مجنون دست به نصیحت فرزند می زند که
گو یارب از این گزاف کاری توفیق دِهم به رستگاری
رحمت کن و در پناهم آور زین شیفتگی به راهم آور
دریاب که مبتلای عشقم و آزاد کن از بلای عشقم
و مجنون چنگ در پرده کعبه می زند و با خدای خویش می خواند :
گویند ز عشق کن جدایی این نیست طریق آشنایی
من قوت ز عشق می‌پذیرم گر میرد عشق، من بمیرم
پرورده عشق شد سرشتم جز عشق مباد سرنوشتم
آن دل که بود ز عشق خالی سیلاب غمش براد، حالی
یارب به خدایی خداییت وآنگه به کمال پادشاییت
کز عشق به غایتی رسانم کو ماند اگر چه من نمانم
و در بین آنان که نشسته بودند، عاشقانه دست همسر خود را می فشردند و عشقی که از صحنه سرازیر بود قلب بینندگان را در می نوردید ، تا سری بر شانه ای خمیده گردد و قطره اشکی بر گونه ای غلتیده.
جان بینندگان بر سر سنگ قبری نمادین همزمان با بوییدن قبرستان به مشام تا یافتن قبر لیلی همراه با مجنون به لب رسید و رعشه دست مجنون آنچنان جریان و سریان داشت که گاه لب هایت را غنچه بر می گرفت و و دلت می خواست به حال مجنون، های های بگریی و اینجا می توان حس کرد هنر جان بودو تاثیر صحنه را در تک تک بینندگان می توان حس کرد.
آنچه صحنه های بدیع نمایش را دلپذیرتر می کرد، ترنمِ سازی بود که گاه در شور و گاه ماهور با صدای آواز دلنشین، با بازی دلچسب بازیگران هم نوا می شد و چون رودی آرام به سماع تماشاچیان لذتی دو چندان می داد.تبحر نوازندگان، نفوذ کلام را قدرتی مضاعف بخشیده بود .و هم خوانی بانوان و بازیگران تاثیری چشمگیر گذاشته بود.
آنقدر این نمایش خیال انگیز وجذاب بود که تو را بر کرسیت می چسباند، که پس از فزون از ۲ ساعت باز دلت بخواهد که صحنه و صحنه گردان تا ابد به بازی خود ادامه دهند و تا نفس داری به تماشا بنشینی.
در آخر باید خسته نباشید گفت به گروهی که با هماهنگی و ممارست خویش چنین زیبا و دلنشین بر همه خود را عرضه داشتند.
..::: اپراتئاتر لیلی و مجنون :::…
اثری از مجموعه هنری عرشیان
تا ۲۷ خرداد در تالار هنر اصفهان
نویسنده و کارگردان: عرشیا شفیعیون
مشاور کارگردان: هاشم شمس
هاشم شمس در نقش مجنون
خورشید لطفی در نقش لیلی
با هنرمندی:
رسول هنرمند
علیرضا بدری
حسن وحید دستجردی
عباس نادری
رزا ماندنی
و با حضور مصطفی بهشتی
با معرفی:
هادی ناظری
محمدجواد رهنما
راحله سوفسطایی
الهه عبداللهی
آهنگساز و تنظیم کننده : امیرمحمد طاهری
با صدای: رضا نشمی
بازیگران، نوازندگان و خوانندگان براساس حروف الفبا:
سروین امامی/ ندا بکرانی / مرجان بلکامه / علی پورحاجی / مائده جهانگیری / امیرمحمد دادجو / ستاره دوست محمدی / نرگس رفیعی / کیمیا روح اللهی / ستایش سعیدی / محمد سعیدی / محمدامین سلطانی / رعنا سوفسطایی / علی شریبی / کیانا شفیعی / محمد مهدی شمس / نسترن صاحبی / رسول صدری / سجاد ضیغمی / راحله سادات طباطبایی / باران طاهری / غزل طاهری / سارینا طایی / مازیار عارف / مریم غلامی / بهراد مرادی / نگین مومنی / مسیح نارویی /
مدیر صحنه:
پویا اسفرجانی
طراح دکور و اجرا:
مهدی کریمی
سعید رضوانی
دستیاران صحنه:
ابوالفضل میرحسینی
یوسف یبلویی
مبینا خوانساری
پریا طاهری
نور و جلوه های تصویری:
هادی شبان
زهرا علیمحمدی
مدیر تولید:
مهدی غلامی
مدیر تبلیغات:
حامد مغروری
مدیر روابط عمومی:
حسن طاهری
با حمایت تالار هنر اصفهان
انتهای پیام/*
