احمد احمدى مشهور به نام پزشک احمدی

در سال ۱۲۶۶ در تبریز به دنیا آمد در حدود سال ۱۳۰۷ در بیمارستان احمدی تهران که بعدها به بیمارستان سپه موسوم گردید، از بیماران پرستاری میکرد. او با مشاهده اعمال پزشکان سعی میکرد امور پزشکی را فرا گیرد. سر و کار داشتن با بیماران متعدد در شبانهروز اهمیت واقعی بیماری و درد را در نظرش کم اهمیت جلوه داده و ناله و ضجه دردمندان برایش عادی شده بود و کسی که طاقت مشاهده یک آمپول زدن را نداشت، اکنون هنگام اقدام سختترین عملها قبل از پرستاران دیگر حاضر میشد و با کمال خونسردی مانع دست و پا زدن بیماران میشد.وی زمانی اقدام به دایر کردن داروخانه کوچکی در مشهد نمود. البته معلوم نیست وی علوم داروسازی را از کجا تحصیل کرده است و همین که میگفتند از تهران آمده و در یکی از بیمارستانهای مهم مرکز کار میکرده است برای معرفی او کافی بود تا مردم به او مراجعه نمایند.داروفروشی یا پزشکی در مشهد هم او را قانع نمیکرد لذا در پی شغل مهمتر و سودمندتری بود و در سال ۱۳۱۰ وارد یکی از مهمترین ادارات مرکز شد. البته معلوم نیست به چه علت و معرفی چه کسی. به ظاهر میگفتند طبیب مخصوص شهربانی است و تنها رئیس کل آن اداره و شاید چند نفر مأمورین عالیرتبه، از کارهای او خبر داشتند و اشخاص دیگری سر از کار او در نمیآوردند. مشهور است که وی در دل شب سر کار حاضر میشد و با آمپولهای مخصوص خود (آمپول آب داغ، آمپول هوا و…) بیماران رامیکشت. در شهریور ۱۳۲۰ که اوضاع دگرگون شد وی به کشور عراق گریخت ولی به وسیله مأمورین عراقی دستگیر و به مقامات ایران تحویل گردید. پس از چندی در حالی که عاملین اصلی به نوعی تبرئه شدند، وی اعدام گردید!! (برگرفته از روزنامه اطلاعات، مورخ جمعه دوم مرداد ۱۳۲۱(سند شماره ۲). (احمد کسروی وکیل مدافع وی بوده و در دادگاه از او دفاع نمود)
منبع: شکنجه گران می گویند.نشر موزه عبرت ایران
مهدی جمشیدی
انتهای پیام/*