درباره حاجی داوود که ۹۳ سال پیش به مشهد آمده و از مشاهداتش در دیار حضرت دوست، یک سفرنامه نوشته است/ زائری از بمبئی
حاج داوود می‌دانست برای از خاطر نبردن، باید بنویسد. آن هم در روزگاری که داشتن دوربین عکاسی آنقدر رایج نبوده تا او بتواند از هر آنچه برایش خوشایند و زیباست، عکسی به یادگار بردارد. برای همین هم با جزئیات و دقت فراوان نوشت تا بخشی از تاریخ شفاهی در حرم مطهر سال ۱۳۰۵ خورشیدی و روایت‌هایی که نُقل دهان مردم کوچه و بازار است را ثبت کند.
حاجی‌داوود یکی از شیعیان بمبئی هندوستان بود که ۹۳ سال پیش با خانواده به قصد زیارت آستان ملائک‌پاسبان حضرت‌رضا(ع)، پا در جاده‌های خراسان گذاشت، با چشم جان در و دیوار شهر، خاصه حرم مطهر را تماشا می‌کند و درباره هر آنچه برایش جالب بوده، سوال می‌پرسد. او یک تابستان را در جوار حرم دوست ماند و در این مدت، هر وقت فرصتی یار می‌شد، دیده‌ها و شنیده‌هایش را بر روی کاغذپاره‌هایی سیاهه می‌کرد تا از خاطر نبرد.
ماحصل این تماشاها و پرسش‌ها، گنجینه‌ای از اطلاعات می‌شود که اگرچه تعداد اندکی از آنان سندیت تاریخی ندارند اما دست‌کم نشان می‌دهد مردم ابتدای قرن چهاردهم خورشیدی درباره هر بنایی در حریم حرم چه می‌پنداشته یا می‌گفته‌اند.
برای مطالعه متن کامل این گزارش و آشنایی بیشتر با خاطرات حاجی‌داوود از زیارت حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام، به لینک زیر مراجعه کنید: yun.ir/vxbxxc
مهدی جمشیدی
انتهای پیام/*
