حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدرضابهبودی یزدی: «درمحضرِرمضان،ماهِ حیاتِ طَیِّبه»

حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدرضابهبودی یزدی : «درمحضرِرمضان،ماهِ حیاتِ طَیِّبه»

  (بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ)

پایگاه خبری احوال نیوز، نویسنده مقاله: (حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدرضابهبودی یزدی)

مقدمه:

«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ»
سوره نحل٬آیه۹۷

ترجمه:
[هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم؛ و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند، خواهیم داد.]

زندگی پاک وهمراه بامعنویت٬آنهم دراین روزگاروعصرودورانی که جهان درگیروپرازمظاهرفسادوتباهی که ریشه کن وبنیان براندازاصول اخلاقی وزندگی سالم است ٬میطلبدتاپناه گاهی امن وقلعه ای استواررا٬بیابیم وخودرادرونش قراردهیم٬تاازگزندوآلوده شدن به این سیاهیهاوتباهیهاومظاهرشیطانی وشهوانی٬ایمن گردیم ودورباشیم.

پرودگارمتعال اسباب ولوازم ورودبه این قلعه مستحکم رادراختیارماقرارداده که اگراین اسباب وملزومات
رابکاربندیم٬ دستیابی به آن حیات طیبه ای که مدنظرخداوندوسفارش شده ی آن ذات مقدس
درکتابش٬قرآن مجیدوهمین آیه ی شریفه ای که دراول ومَطلَعِ این مقدمه وکلام ذکرشد٬کاری آسان است ومیتواندراهی هموارراپیش چشمان هرانسان بیناوبصیر٬قراردهد.

یکی ازهمین وسایل واسباب وچراغهای هدایت٬ورودبه ماه مبارک رمضان میباشد.

[برتری ماه رمضان نسبت به سایرماه ها]

طبق فرموده نبی مکرم اسلام حضرت محمد(صلی الله علیه وآله وسلم)که درجلداول کتاب،عیون اخبار الرضا(علیه الصلاه و السلام)نوشته مرحوم شیخ صدوق،آمده که پاداش آنکه در این ماه مؤمنی را افطار دهد، برابر با آزادکردن بنده است.

ویااینکه مرحوم مجلسی(رحمه الله علیه)درکتاب شریف بحار الانوار، جلد۹۳، صفحه۳۴۶آورده است که:

به فرموده پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)، این ماه، ماهی است که اگر ارزش آن شناخته شود، انسان آرزو می‌کند تمام سال رمضان باشد.

وبازمرحوم مجلسی(رحمه الله علیه)
درکتاب بحار الانوارخویش در جلد۹۳، صفحه۳۴۸آورده اندکه:
طبق سخن پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)، ماه رمضان، ماه بسته‌شدن درهای جهنم، ماه گشوده‌شدن درهای بهشت و ماه به زنجیر کشیده شدن شیاطین است.

مرحوم شیخ صدوق (رحمه الله علیه) به سندی معتبر از قول پیامبراسلام (صَلَی اللهُ عَلیه وَآله وسَلم)
روایت می‌کند که پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)فرمودند:

أَیهَا النَّاسُ مَن حَسَّنَ مِنکُم فِی هَذَا الشَِهرِ خُلُقَهُ کَانَ لَهُ جَوَازٌ عَلَی الصِّرَاطِ یومَ تَزِلُّ فِیهِ الأَقدَامُ وَ مَن خَفَّفَ
فِی هَذَا الشَّهرِ عَمَّا مَلَکَت یمِینُهُ خَفَّفَ اللهُ عَلَیهِ حِسَابَهُ وَ مَن کَفَّ فِیهِ شَرَّهِ کَفَّ اللهُ عَنهُ غَضَبَهُ یومَ یلقَاهُ.

«مردم هر کدام از شما که اخلاق خود را در این ماه اصلاح کند، روزی که در صراط پاها می‌لغزد، جوازی بر صراط خواهد داشت. و هر کدام از شما که بر بنده و کنیز خود آسان بگیرد، خداوند در حساب بر او آسان خواهد گرفت».
سنداین روایت درکتاب[ أمالی شیخ صدوق، صفحه۱۵۴]ودرکتاب[ روضه الواعظین، جلد۲،صفحه۳۴۶.]میباشد.

درجلد۹۳کتاب بحارالانوارصفحه۳۴۴نوشته مرحوم مجلسی(رحمه الله علیه)میخوانیم که درروایتی ازحضرت
محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)اینگونه فرموده اندایشان که:

إنَّ أبوابَ السَّماءِ تُفتَحُ فی أوَّلِ لَیلَهٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ و لاتُغلَقُ إلی آخِرِ لَیلَهٍ مِنهُ.
ترجمه:درهای آسمان در شب اول ماه رمضان گشوده می‌شود و تا آخرین شب این ماه بسته نمی‌شود.
…………………………

«خطبه ی شعبانیه ی پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)تذکری برای ورودبه رمضان وفضیلت وحیات
معنوی دراینماه»

راوی این خطبه حضرت امام رضا(علیه الصلاه والسلام)هستند:
این خطبه در آخرین جمعه ماه شعبان ایراد شده به خطبه شعبانیه معروف شده است.
—————————–
حضرت امام رضا (علیه الصلاه و السلام) به نقل ازاجدادطاهرینش (علیهم الصلاه والسلام)وآن بزرگوارن
از حضرت امیرالمؤمنین على (علیه الصلاه والسلام)اینگونه نقل فرموده اندکه:
روزى ، پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)براى ما خطبه خواند و فرمود :
«اى مردم! همانا ماه خدا ، همراه با برکت و رحمت و آمرزش ، به شما روى آورده است ؛ ماهى که نزد خدا
برترینِ ماه هاست و روزهایش برترینِ روزها ،شب هایش برترینِ شب ها و ساعاتش برترینِ ساعات است .

ماهى است که در آن به میهمانى خدا دعوت شده اید و از شایستگانِ کرامت الهى قرار داده شده اید .

نَفَس هایتان در آن ، تسبیح است ، خوابتان در آن ، عبادت ، عملتان در آن ، پذیرفته و دعایتان در آن ، مورد
اجابت است .
پس با نیّت هاى راست و دل هاى پاک ، از پروردگارتان بخواهید تا براى روزه دارىِ آن و تلاوت کتاب خویش، توفیقتان دهد ؛
چرا که بدبخت ، کسى است که در این ماه بزرگ ، از آمرزش الهى محروم بماند.
با گرسنگى و تشنگى خود در این ماه ، گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت را یاد کنید ؛ به نیازمندان و بینوایانتان صدقه بدهید ؛
به بزرگان خود احترام ، و بر کوچک هایتان ترحّم ، و به بستگانتان نیکى کنید ؛ زبانتان را نگه دارید ؛ چشمهایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست ، بپوشانید ؛گوش هایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست ، فرو بندید ؛ به یتیمان مردم ، محبّت کنید تا بر یتیمان شما محبّت ورزند ؛
از گناهانتان به پیشگاه خداوند توبه کنید ؛ در هنگام نمازها ، دستانتان را بر آستان او به دعا بلند کنید ، که آن هنگام (وقت نماز) ، برترینِ ساعت هاست.
و خداوند با نظر رحمت به بندگانش مى نگرد و هر گاه با او مناجات کنند ، پاسخشان مى دهد و چون اورا صدا بزنند ، جوابشان مى گوید و چون او را بخوانند ،اجابتشان مى کند .

اى مردم! جان هاى شما در گرو کارهاى شماست ، پس با آمرزش خواهى خود ، آنها را آزاد سازید ؛ و پشتهاى شما از بار گناهانتان سنگین است ،پس با طول دادن سجده هاى خود ، آنها را سبک کنید ، و بدانید که خداوند که یادش والاست به عزّت خود ،سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمى کند و در روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان براى حساب مى ایستند ،آنان را با آتش ، هراسان نمى سازد .

اى مردم ! هر که از شما در این ماه ، روزه دارى را افطار دهد ، پاداش او براى آن ، نزد خدا ، آزاد کردن یک
برده و آمرزش گناهان گذشته اوست».

پس برخی ازاصحاب گفتند : اى پیامبر خدا ! همه ما توانایىِ این کار را نداریم!

پیامبر(صلى الله علیه و آله وسلم)فرمود : «خود را از آتش نگه دارید ، هر چند با یک دانه خرما ؛خود را ازآتش نگه دارید ، هر چند با یک جرعه آب .

اى مردم! هر کس اخلاقش را در این ماه ، نیکو سازد ، براى او وسیله عبور از صراط خواهد بود ، در آن روزکه گام ها بر صراط مى لغزد ؛و هر کس در این ماه بر بردگان خود آسان بگیرد ، خداوند حساب او را سبک خواهد گرفت ؛ و هر کس در این ماه ، شرّ خود را از دیگران باز دارد ،خداوند در روز دیدارش ، غضب خویش را از او باز خواهد داشت ؛ و هر که در این ماه ، یتیمى را گرامى بدارد ، در روز دیدار ، خداوند ، گرامى اش خواهد داشت ؛و هر که در آن به خویشاوند خود نیکى کند ، در روز دیدار ، خداوند با رحمتش به او نیکى خواهد کرد ؛ و هر کس در آن از خویشان خود ببُرد ، خداوند در روز دیداررحمتش را از او قطع خواهد نمود ؛ و هر کس در آن ، نماز مستحبّى بخواند ، براى او دورى از آتش ، نوشته مى شود ؛ و هر کس واجبى را در آن ادا کند ،پاداش کسى را دارد که هفتاد واجب را در ماه هاى دیگر ، ادا کرده است ؛و هر کس در آن بر من زیاد صلوات بفرستد ، خداوند در روزى که وزنه اعمال ، سبک مى شود ، وزنه
اعمال او را بیفزاید ؛و هر کس در آن ، آیه اى از قرآن تلاوت کند ، پاداش کسى را دارد که در ماه هاى دیگر ، ختم قرآن کرده است .

اى مردم! در این ماه ، درهاى بهشت ، بازند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نبندد ؛و درهاى دوزخ ، بسته اند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نگشاید ؛ و شیطان ها در بندند .
پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما مسلّط نسازد» .
علی (علیه الصلاه والسلام)می فرماید:من در این حال از جا برخاسته و عرض کردم، ای پیامبر خدا! برترین
اعمال در این ماه چیست؟ حضرت فرمود: ای ابا الحسن! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است.
فرمود : «اى ابو الحسن! برترینِ کارها در این ماه ، پرهیز از حرام هاى الهى است» . سپس گریست .

گفتم : اى پیامبر خدا! سبب گریه شما چیست؟

فرمود : «اى على! بر این مى گریم که حرمت تو را در این ماه مى شکنند . گویا مى بینم تو در حال نمازبراى پروردگار خویشى ،
که نگون بخت ترینِ اوّلین و آخرین ، همو که برادر پى کننده ناقه قوم ثمود است ، برمى خیزد و بر فرق سرت ضربتى مى زند و محاسنت ، از خون سرت ،رنگین مى شود» .

گفتم : اى پیامبر خدا! آیا در آن حالت ، دینم سالم است؟

فرمود : «دینت ، سالم است» .

سپس فرمود : «اى على! هر کس تو را بکشد ، مرا کشته است و هر کس تو را دشمن بدارد ، مرا دشمن
داشته است و هر کس تو را ناسزا گوید ،
مرا ناسزا گفته است ؛ چرا که تو از من هستى ، همچون جان من . روح تو ، از روح من است و سرشت تو ، از سرشت من .
خداى متعال ، من و تو را آفرید و من و تو را برگزید و مرا براى پیامبرى ، و تو را براى امامت ، انتخاب کرد .

هر کس امامت تو را انکار کند ، نبوّت مرا انکار کرده است .

اى على! تو وصىّ من ، پدر فرزندان من ، همسر دختر من و جانشین من بر امّتم هستى ، در حال حیاتم و پس از مرگم.
فرمان تو ، فرمان من است و نهى تو ، نهى من است . سوگند به خدایى که مرا به نبوّت برانگیخت و مرا بهترینِ آفریدگان قرار داد ،تو حجّت پروردگار بر خلق اویى و امین او بر رازش و جانشین او بر بندگانش»

اسناداین خطبه تاریخی ومهم عبارتنداز:

کتاب[عیون اخبار الرضا(علیه الصلاه والسلام]

و[کتاب الامالی]اثرمرحوم شیخ صدوق(رحمه الله علیه)،

کتاب[اقبال بالاعمال]اثرمرحوم سیدابن طاووس(رحمه الله علیه)

مرحوم شیخ عباس قمی(رحمه الله علیه) نیز درکتاب مفاتیح الجنان بخش اعظم این خطبه را در آغاز
فضیلت ماه مبارک رمضان ازکتاب(امالی)مرحوم شیخ صدوق(رحمه الله علیه) نقل فرموده و سند آن رادارای اعتبار دانسته است.

…………………………………

«رمضان درسیره وروش بزرگانِ هم عصرماوبهره مندی ایشان ازاین حیات طیبه»

«مرحوم امام خمینی(قدس سره)»

یکی از همراهان امام در نجف اشرف، نقل کرده است: ایشان در ماه مبارک رمضان هر روز ده جزء قرآن
در ماه مبارک رمضان می خواندند؛ یعنی در هر سه روز یک دوره قرآن می خواندند.
برادران خوشحال بودند که دو دوره قرآن را خوانده اند، ولی بعداً می فهمیدند که امام ده یا یازده بار قرآن
را ختم کرده است.

یکی از فرزندان امام می گفت: شبی در ماه رمضان، من در پشت بام خوابیده بودم. خانه ایشان یک خانه کوچک ۴۵ متری بود. بلند شدم دیدم که صدامیآید.
و بعد متوجه شدم که آقاست، که در تاریکی در حال نماز خواندن است.
دست هایش را طرف آسمان دراز کرده و گریه می کند. برنامه عبادی ایشان این بود که در ماه رمضان،
شب تا صبح نماز و دعا می خواندند و بعد از نماز صبح و مقداری استراحت، صبح زود برای کارهایشان
آماده بودند.
ماه رمضان برای ایشان، ارزش خاصی داشت، بدین جهت در این ماه، ملاقاتهای خود را تعطیل می کرد تا
بهره بیشتری از برکات آن ببرد.

ایشان می فرمود: « خود ماه رمضان، کاری است. » لذا کارهای دیگر را کم می کرد. و بیشتر به تلاوت دعا
و قرآن می پرداخت.
در این ماه، شعر نمی خواند و نمی سرود و به شعر گوش هم نمی داد و دگرگونی خاصی متناسب به
این ماه، در زندگی خود ایجاد می کرد؛ به گونه ای که سراسر این ماه را به تلاوت قرآن مجید، دعا و به جا
آوردن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپری می کرد.
غذا بسیار کم می خورد. حتی در روزهای بلند و طولانی ، روزه می گرفت، اما وقت افطار و سحر، آن قدر کم می خورد که خادمش فکر می کرد آقا چیزی از غذا نخورده است.
……………………….

«مرحوم علامه سیدمحمدحسین طباطبایی(رحمه الله علیه)»

علامه، مراتبی از عرفان و سیر و سلوک معنوی را پیموده بود. او اهل ذکر و دعا و مناجات بود. در بین
راه که او را می دیدم ، غالباً ذکر خدا را بر لب داشت.

در جلساتی که در محضرشان بودیم، وقتی جلسه به سکوت می کشید، دیده می شد که لب های استاد،

به ذکر خدا حرکت می کرد. به نوافل مقید بود و حتی گاهی دیده می شد که در بین راه مشغول خواندن
نمازهای نافله است.

شب های ماه رمضان تا صبح بیدا بود، مقداری مطالعه می کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز واذکار مشغول بود.

علامه شهیدمرتضی مطهّری(رضوان الله تعالی علیه)، هرگاه نام مرحوم علامه طباطبایی(رحمه الله علیه) را به زبان می آورد، می گفت: روحم به فدای او باد.

یکی از دانشمندان از استاد مطهّری پرسید: دلیل این همه تجلیل و احترام شما از علاّمه طباطبایی
چیست؟ استاد مطهّری در پاسخ گفت: من فیلسوف و عارف بسیار دیده ام و احترام من به علاّمه طباطبائی به خاطر فیلسوف بودن ایشان نیست، بلکه از این جهت است که او عاشق و دلباخته ی اهل بیت علیهم السلام است.
چرا که علاّمه طباطبایی در ماه رمضان روزه ی خود را با بوسه بر ضریح مقدّس حضرت معصومه(سلام الله علیها) افطار می کرد.
ابتدا پیاده از منزل تا حرم مطهّر (با توجّه به آن سنین پیری و دوری راه) مشرف می شد. ضریح مقدّس را
می بوسید، سپس به خانه می رفت و غذا می خورد.»
ماه مبارک رمضان تا صبح بیدار بودند. مقید بودند دعای سحر را با افراد خانواده بخوانند و پیش از ماه
رمضان از همسایه ها اجازه می گرفتند که اگر برای سحر خواب ماندند آنها را بیدار کنند. ایشان در درس
تفسیرشان فرموده بودند که من در طول عمرم تا به حال به یاد ندارم که شب های ماه رمضان را خوابیده باشم.
علامه حسن زاده آملی(رضوان الله تعالی علیه) می نویسد: وقتی به حضور شریف علامه
طباطبایی(رحمه الله علیه)تشرف حاصل کرده بودم و عرض حاجت نمودم، فرمود:
آقا دعای سحر حضرت
امام باقر(علیه الصلاه والسلام)را فراموش مکن که در آن جمال و جلال و عظمت و نور و رحمت و علم وشرف است و حرفی از حور و غلمان نیست. اگر بهشت شیرین است، بهشت آفرین شیرین تر است.

ایشان فرموده اند: اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار شما هیچ گونه تغییری پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد معلوم می شود روزه ای که از شما خواسته اند محقق نشده است.
اگر دیدید کسی می خواهد غیبت کند، جلوگیری کنید و به او بگویید! «ما متعهد شده ایم که در این سی
روز ماه مبارک رمضان از امور محرمه خود داری ورزیم» و اگر نمی توانید او را از غیبت باز دارید از آن مجلس خارج شوید! ننشینید و گوش کنید! باز تکرار می کنم تصمیم بگیرید در این سی روز ماه مبارک رمضان مراقب زبان، چشم، گوش و همه اعضاء و جوارح خود باشید.  توجه بکنید که به آداب ماه مبارک
رمضان عمل کنید؛ فقط، دعا خواندن نباشد، دعا به معنای واقعی اش باشد.

……………………..

«سید صدر الدین عاملی اصفهانی(رحمه الله علیه)»

مرحوم شیخ عباس قمی(رحمه الله علیه)، در شرح حال آقا سید صدرالدین عاملی اصفهانی می نویسد:
و این سید جلیل، کثیر البکاء و کثیر المناجات بود. نقل شده که شبی از شب های ماه رمضان، داخل حرم
امیرالمؤمنین(علیه الصلاه والسلام) شد. بعد از زیارت، نشست کنار ضریح و شروع کرد به خواندن دعای
ابوحمزه.
همین که شروع کرد و به جمله « إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ» رسید گریه او را گرفت و پیوسته این جمله را تکرار کرد و گریه کرد تا بیهوش شد و او را از حرم مطهر بیرون آوردند.
………………………………………….

مرحوم آیت الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی(رحمه الله علیه)، عارف کامل و استاد بزرگ اخلاق، میرزا جوادآقا ملکی تبریزی درباره تلاوت قرآن و دعا و ذکر در ماه رمضان در توصیه ای می فرمود: «از کارهای مهم در این ماه، قرائت قرآن و دعا و ذکر است که باید از هرکدام مقدار معین انتخاب و در هر روز انجام شود. در این انتخاب، اولویت با مواردی است که باعث افزایش نشاط انسان برای عبادت گردیده و در قلب او، فکر و نوری به وجود می آورد.»
………………………….

مرحوم آیت الله العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی(رحمه الله علیه)

سید محمد باقر گلپایگانی، فرزند آیت الله گلپایگانی، از مراجع تقلید می فرمود:
قرآن هایی که به پدر هدیه می شد، [پدر] مقید بودند آنها را بخوانند. پس از یک دور تلاوت، قرآن ها را به دارالقرآن هدیه می کردند و می فرمودند: زکات قرآن به این است که خوانده شود؛ زیرا در قیامت، قرآن از ما باز خواست می کند. ایشان در ماه رمضان هفت الی هشت دور، قرآن را ختم می کردند.
………………..

کلام آخر:

تأسی جستن به بزرگان وکسانیکه عمروزندگی خودراصرف احیای دین وشریعت وساختن انسانهای پیرامون
خودکردند، وبهره مندی ازکلام وتبعیت ازآموزه های اخلاقی ایشان که خودچراغ هدایت درراه درستی
وبندگی پروردگاراست،
وبرای رسیدن به آن حیات طیبه،میتواندمارابه سرمنزل مقصودکه همان عاقبت بخیری وکمال وعروج
وپروازازمُلک به ملکوت میباشدرا، برای ما رقم بزند.
واین پیروی حاصل نمیگرددجزتلاش درکسب معارف واستفاده ازلوازم ووسایلی که پیمودن این مسیرنورانی رابرای ماهموارسازد.
درپایان این مقاله توصیه هاوکلام بزرگ مردی راکه درخصوص ماه مبارک رمضان بیان نموده اندرا،
انتخاب ودرمقابل دیدگان شماخوانندگان ومخاطبان عزیز قرارمیدهم که خوداین حقیرسالهای نوجوانی وجوانی راتوفیق داشتم ،که گاهاًدرمحضرونمازجماعت وکلاس درسش،شرکت وزانوی ادب بزنم.
امیدکه موردرضایت وخشنودی حضرت حق وشماگرامیان واقع گردد.
…………..

مرحوم آیت الله العظمی شیخ محمدتقی بهجت فومنی(رحمه الله علیه)فرمودند:«ما در بیدارى درست به وظیفه‌ى خود عمل نمى‌کنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجد به‌جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد، از خواب بیدار مى‌شود و مشغول تهجّد مى‌گردد؛ ولى اگرتوفیق نباشد، چنان چه بیدار هم بشود، از آنها بهره نمى‌برد. این مطلب به یقین ثابت است و خیلى‌ها نیزنقل کرده‌اند که اگر از حال انسان معلوم شود که مى‌خواهد نماز شب بخواند، بیدارش مى‌کنند، بدون
احتیاج به دعاها و آیات معهوده. این بیدارکردن به طرق مختلف است: یا در مى‌زنند و یا صدایى مى‌آید ویا او را به نام صدا مى‌زنند و…».  اما در شب‌های ماه مبارک رمضان شبی است که مقدّرات یک سال رقم می‌خورد؛ شبی که اعمال انسان‌ها به امام عصر (علیه الصلاه و‌السلام) عرضه می‌شود و روزی‌های مادی و معنوی یک سال تقسیم می‌گردد؛ شبی برتر از هزار ماه.
علمای بالله نیز شب‌های ماه رمضان و گاه شب‌های سال را در انتظار این شب عظیم‌القدر به بیداری می‌گذرانند و به عباد‌‌ت‌هایی باور نکردنی می‌پردازند. 

آیت الله بهجت(رحمه الله علیه): «مى‌شنیدیم و باور نمى‌کردیم، لذا به یکى از معاصرین ما گفته بودند در زمان ما در یک شب، هفتاد نفر در قنوت نماز وتر دعاى ابوحمزه می‌خواندند. ایشان بلند شده بود و خود در یکى از شب‌هاى ماه رمضان
اِحصا (شمارش) کرده بود و دیده بود در حرم حضرت امیر(علیه‌ الصلاه
والسلام‌)و رواق و اطراف حرم، پنجاه نفر در قنوت وتر مشغول دعاى ابوحمزه هستند. بسیارى از بزرگان شب‌هاى ماه رمضان را بیدارمی‌ماندند و نمى‌خوابیدند، هر چند نزد ما تقریباً واضح است که شب بیست‌وسوم ماه رمضان، شب قدراست. ولى اول ماه باید قدرى دقت شود که اول ماه دقیقاً تشخیص داده شود. مرحوم آقاى طباطبایى

(علاّمه سید محمدحسین طباطبایى‌ ) هم همین‌طور بود و شب‌هاى ماه رمضان بیدار بود و مى‌فرمود:
«یک وقت در روز این‌قدر خوابیده بودیم، کار به اینجا رسید که وقتى بیدار شدیم، با استعجال وضویى براى ظهر و عصر گرفتیم و ظهرَیْن (نماز ظهر و عصر) را با وضو در آخر وقتش اداءً خواندیم!» در کربلا هم بوده‌اند کسانى که شب‌هاى رمضان نمى‌خوابیدند، حتى از بعضى‌ها نقل مى‌کردند که گعده (جلسه‌ى
گفت‌و‌گو و شب‌نشینى) مى‌گرفتند و صحبت مى‌کردند تا خوابشان نبرد».

……………………………………

«وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى»
شیخ محمدرضابهبودی یزدی

انتهای پیام/*

نظرات
0 0 رای ها
Article Rating
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 Comments
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x