چند نکته پیرامون دستمزد کارگران در ۱۴۰۲
واضح و مبرهن است که حداقل حقوق تعیین شده برای کارگران در ۱۴۰۲ کفاف یک زندگی ساده و آبرومندانه ۳، ۴ نفره را نمی‌دهد! از طرفی شرایط اقتصادی نیز آنچنان برای کارفرما مطلوب نیست که به هر روشی شده تمایل داشته باشد کسب و کارش را حفظ کند و رو به سایر روش‌ها برای درآمدزایی نیاورد، لذا باید برای حفظ و توسعه کسب و کارها از یک سو و معیشت طبقه کارگر از سوی دیگر فکر کنیم.
حتماً و حتماً معیشت طبقه کارگر در اولویت‌های سال جاری می‌باشد وگرنه طبیعی است که یکی از اصلی‌ترین اقشاری که در سال پیش‌رو به شرایطش معترض باشد – که به حق نیز باید باشد – همین طبقه کارگر است. (دقت کنیم در کشوری مثل فرانسه چند هفته جنگ خیابانی است صرفاً برای «قانون سن بازنشستگی» …)
به عنوان کسی که سال‌ها هم در جایگاه کارگر بوده و هم کارفرما، می‌دانم که برقراری این تناسب و تعادل بین کار، حقوق و دستمزد، کارفرما و کارگر، کار بسیار سختی است، اما در کشوری مثل ما که #تورم یک بیماری مزمن در آن شده و یکی از اصلی‌ترین دلایل آن هم دولت‌ها هستند، نمی‌توان بارِ فشارِ ناشی از تورم را روی دوشِ کارفرما ریخت! خصوصاً کارفرمای بخش خصوصی که کمترین سهم را در نابسامانی اقتصادی دارد. از آن طرف کارگر هم انسان است!! و باید زندگی کند … آنچه فهم می‌کنم این است که دولت باید روی #سبد_معیشت خانوار برای کارگران تا حد ممکنه جبران کند وگرنه بسیاری از شاخص‌های اقتصادی – اجتماعی به سمت و سوی خوبی نخواهند رفت، حداقل تجربه تاریخی چنین نشان داده. (بنگرید به آمار طلاق، حاشیه‌نشینی، مهاجرت به شهرهای بزرگ، بزهکاری و … در دوره‌های مختلف)
داشتم واکنش‌های جماعت غُر زن را در این روزها رصد می‌کردم. همان جماعتی که برای پیروز – بچه یوز ایرانی – ناله #وا_ایرانا سر میداد! همان جماعتی که به قول خودش با حجاب در حال مبارزه است چون می‌خواهد ایران را نجات دهد، همان جماعتی که برای دلار ۲ ساعته ۶۰ هزار تومنی، پیراهن عثمان را در شهر می‌چرخاند، همان جماعتِ سرشار از تناقض! اما یک واکنش، حتی یک واکنش از آن‌ها در مورد حقوق کارگران در سال ۱۴۰۲ ندیدم!! انگار که چندین میلیون خانوار ایرانی محلی از اِعراب ندارند، اینجور وقت‌ها مشخص می‌شود، شعارهای شیک و مجلسی‌شان چقدر توخالی است، چقدر خودشان هم این حرف‌ها را باور ندارند!
تکلیف رسانه‌های آن طرفی که مشخص است! اما عجیب آنکه حداقل حقوق کارگران در ۱۴۰۲، سهم خاصی در رسانه‌های ما هم نداشت. صرفاً خبر را اعلام کردیم و تمام!
حمید کثیری
انتهای پیام/*
