مدارس دولتی بازندگان عرصه رقابت
پایگاه خبری احوال نیوز، فاجعه در مدارس دولتی رخ داده است. میزان قبولی های کنکور، ناقوس مرگ مدارس عادی دولتی را به صدا در آورد. فقط دو دیدگاه به ذهن متبادر می شود ، مدارس دولتی یا کارآمدی خود را از دست دادند یا کنکور با مدارس غیر دولتی تبانی کرده است؟
از بین رتبه اول های کنکور هیچ فردی از مدارس عادی دولتی نبود حتی یک نفر. این نشان می داد که ما فرزندان را در مدارس عادی دولتی برای کنکور تجهیز نکرده‌ایم و تازه آشکار می شود که در کنکور رتبه های برتر را کسب کرده اند، در واقع وابستگی به نظام اموزشی روتین و متداول نداشته اند
نمی توان المپیادی ها را از نتایج عملکرد آموزش و پرورش دانست زیرا که وقت آموزش و پرورش بر اساس سند تحول بنیادین به اهداف عالی آن که بر اساس محور معیار اسلام و عدالت استوار است نقض آشکار و نظام طبقاتی ایجاد شده در مدارس باعث شده تا نمایی از دوران ساسانی در آموزش و پرورش ایران مستولی شود .
بیش از ۱۰ نوع مدرسه و برند های مختلف، بزرگترین دغدغه والدین را ،ثبت نام دانش آموزان در مدارس قرار داده است.
تفاخر و توفیق نسبت به ثبت نام دانش آموزان در مدارس خاص تر، یکی از ویژگی های امروزی خانواده ها گردیده است .متاسفانه آموزش و پرورش در حیطه منافع صاحبان مدارس غیردولتی منفعت صاحب نفوذان مدارس خاص محبوس شده و امکان هیچگونه عملی را ندارد.
در حال حاضر نمی توان گفت آموزش و پرورش ایران توانسته نیازهای حداقلی سیستم آموزش کشور را تامین کند .هنوز آموزش و پرورش نتوانسته است برای اجرای سند تحول بنیادین سندی که سال ها با ممارست دانشمندان ایرانی به منصه ظهور رسید، نسبت به ایجاد زمینه های لازم موفق باشد .بلکه نگاه به نیروی انسانی در تراز سند با فشار هایی که از طریق دستگاه های فرا دستی و مجلس شورای اسلامی در جذب نیروهای مدارس غیر دولتی ،خرید خدماتی ،حق التدریس، نهضتی ایجاد کرده است ورود نیروی کارآمد را بر اساس تراز سند دچار اشکال نموده است.
کم توجهی به فضاهای آموزشی، آموزش و پرورش در سال های اخیر نیز مشکلات و معضلات آموزش و پرورش را دو چندان نموده است .تراکم بیش از حد دانش آموزان در کلاس ها در شهرهای بزرگ ،تخریب ی بودن بسیاری از مدارس ، رهن و اجاره ای بودن مدارس اوقافی(که آموزش و پرورش در پرداخت هزینه اجاره آن دچار مشکل است) ، عدم واگذاری مکان های مازاد سایر دستگاه ها باعث شده است آموزش و پرورش در فضای اموزشی نیز چهره خوبی نداشته باشد.
به نظر می رسد جامعه فرزندان این مرز و بوم را کالاهای دست چندم می داند که تامین نیاز های ثانویه آن ارجحیت دارد. یا فرزندان این خاک آنقدر مهم نیستند که دستگاههای فرادستی برای این فرزندان وقتی گذاشته و تکلیف فضاهای آموزشی را یک بار برای همیشه مشخص نمایند ،تا بدون دغدغه و نگرانی از جابجایی و تغییرات ناگهانی بتوانند ،در آرامش سالها تحصیل کنند.
مدیریت سطح کلان آموزش و پرورش نیزدچار عدم ثبات می باشد ، به گونه ای که بیشترین تعداد تغییر وزیر را در سال های اخیر در کابینه داشته است و همین دور در استان ها اتفاق افتاده است. بی ثباتی و عدم برنامه منسجم وزرای پی‌درپی آموزش و پرورش و عدم رای‌آوری حیطه آموزش و پرورش برای نمایندگان و در اولویت نبودن آموزش و پرورش برای خانواده ها، باعث شده است که نگاه های فرا روی آموزش و پرورش، نگاه حداقلی باشد و نسبت به کشورهای همسایه میزان بودجه تخصیص یافته به آموزش و پرورش بسیار کمتر بوده ،به صورت فاحشی فاصله داشته باشد
در آخر فقط میتوان به این بیت مولانا اکتفا کرد:
شیر بی یال و دم و اشکم که دید
این چنین شیری خدا کی آفرید
مهدی امیدوار مرداد ۱۴۰۱
انتهای پیام/*
