محمّدامین فردوسی دبیر انجمن ادبی مجموعه فرهنگی منتظران نور اصفهان گفت: شأن شاعران بزرگ همچون کمال اسماعیل همواره مهجور مانده است.
به گزارش پایگاه خبری احوال نیوز، هفتم دی ماه هر سال به نام روز «کمال الدین اسماعیل بن جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی» شاعر قرن هفتم هجری قمری و مشهور به «خلاق المعانی» نام گذاری شده است.
شأن شاعران بزرگ همچون کمال اسماعیل همواره مهجور مانده است.
محمّدامین فردوسی شاعر، ترانه سرا، دکلماتور و دبیر انجمن ادبی مجموعه فرهنگی منتظران نور اصفهان ضمن عرض تبریک به مناسبت فرارسیدن روز بزرگداشت کمال اسماعیل به خبرنگار احوال نیوز گفت: متأسفانه شأن شاعران بزرگ همچون کمال اسماعیل همواره مهجور مانده است، وی ادامه داد: کمال الدین نقطه ی عطف شعر فارسی است چرا که فعالیت ادبی ایشان از زمانی آغاز می شود که سرودن شعر در سبک خراسانی به انتها می رسد و سرودن در سبک عراقی آغاز می شود؛ فردوسی افزود: کمال الدین روی بسیاری از شاعران از جمله حافظ شیرازی تاثیرگذار بوده است به طوری که حافظ در قصیده ای صراحتا به نام کمال الدین اشاره کرده و بیتی از ایشان را تضمین می کند:
ور باورت نمی‌کند از بنده این حدیث
از گفته کمال دلیلی بیاورم:
«گر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم»
فردوسی در پایان گفت: کمال‌الدین اسماعیل به استادی و مهارت درآوردن معانی دقیق شهرت فراوان دارد و اعتقاد ناقدان سخن به او تا حدی بوده است که او را بر پدرش ترجیح داده و «خلاق‌المعانی» لقب داده‌اند. وی یادآور شد: کمال الدین علاوه بر باریک‌اندیشی و دقت در خلق معانی در التزامات دشوار و تقید به آوردن ردیف‌های مشکل نیز زبانزد خاص و عام بوده است به طوری که هیچ شاعری نتوانسته است با چنین ردیف هایی شعر بسراید.
کمال اسماعیل شاعر محبوب جُنگ‌پردازان قرن هشتم و نهم محسوب می‌شود.
دکتر عاطفه ترابی شاعر، منتقد ادبی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان ضمن بیان اهمیت جایگاه کمال الدین اسماعیل اصفهانی در جامعه ی ادبی ایران گفت: رباعیات این شاعر گرانمایه مورد استقبال فراوان جُنگ‌پردازان بوده است به طوری که در جُنگ‌های شعر و منتخبات ادبی، رباعیات بی‌شماری از او یافت می‌شود که نشان دهنده ی توجه خاص ادیبان، به رباعیات کمال اسماعیل است. دکتر ترابی افزود: رباعیات کمال تا چندین سده ی متوالی در جُنگ‌ها، تذکره‌ها و مجموعه‌های شعر نقل می‌شد.
وی از مشهود بودن تداخل اشعار کمال اسماعیل و سعدی گفت و ادامه داد: دو غزل دیوان کمال، در چاپ‌های معتبر غزلیات سعدی نیز آمده است که غزل اول با مطلع «نه دسترسی به یار دارم/نه طاقت انتظار دارم» و غزل دوم با مطلع
«تا کیم انتظار فرمایی؟/ وقت نامد که روی بنمایی؟» می باشد؛ دکتر ترابی افزود: این دو غزل به احتمال فراوان از کمال اسماعیل است.
گفتنی است مؤلف نزهه‌المجالس ۲۸۳ رباعی کمال اسماعیل را در کتاب خود گنجانده و در مونس‌الاحرار بدرالدین جاجرمی در حدود ۶۰ رباعی درج شده است. در سفینه ی صائب ۱۰۷ بیت به نام کمال اسماعیل آمده و در خلاصه الاشعار سفینه ی تبریز نیز بیشترین رباعی‌ها از کمال است.
همچنین شمس حاجی به او اعتقاد بسیار داشته و پس از سعدی، بیشترین شعر را از او برگزیده است.
لازم به ذکر است مرحوم بحرالعلومی در مقدمه ی دیوان کمال اشاره ی مختصری به رابطه ی کمال و اثیر اومانی داشته و قطعه‌ای در ۱۶ بیت با مطلع «جهان جان معانی خدیو کشور فضل / که فخر جان و جهان شد تو را ثنا کردن» است که اثیرالدین در مدح کمال سروده و یک رباعی هم در دیوان او هست که به احتمال قوی راجع به کمال است:
گفتم برسم مگر پس از چندین سال
یک دم به تو ای کمال فرخنده جمال
تا گفت دلم: چون رسی آخر به کمال؟
کز جمله جهان نمی‌رسد کس به کمال
الهه کمالی
انتهای پیام/*
