مهدی کیانی شیخ آبادی: در پاندمی کرونا در جریان سیستم آموزش متعهد شوید که آموزش و پرورش را به عنوان یک نیاز مشترک تقویت کنیم - پایگاه اطلاع رسانی احوال | اخبار ایران و جهان

مهدی کیانی شیخ آباد: در پاندمی کرونا در جریان سیستم آموزش متعهد شوید که آموزش و پرورش را به عنوان یک نیاز مشترک تقویت کنیم

پاندمی کرونا در جریان سیستم آموزش

با توجه به وجود شرایط کنونی و کلاس های آنلاین والدین نقش غیر قابل انکاری خواهند داشت.
پاندمی کرونا در جریان سیستم آموزش ، این بار مهدی کیانی شیخ آبادی از محققین و مترجمین ، پایگاه خبری احوال نیوز ، مقاله ای را را برای خوانندگان پایگاه خبری احوال نیوز ، به رشته ی تحریر در آورده اند، که شما خوانندگان را به این مطلب زیبا که در ارتباط با پاندمی کرونا در جریان سیستم آموزش می باشد پیشنهاد می کنیم.

امروزه در دنیایی زندگی می کنیم که دائما با ظهور تکنولوژی و فناوری های جدید همچون اینترنت و ماهواره ها میل به اتصال به یکدیگر و کوچکتر شدن را نشان داده است و سعی بر آن دارد تا دنیا را به دهکده ای تبدیل نماید که دسترسی به همه چیز بویژه اطلاعات آسان گردد و در این را با عواقب مثبت و منفی خود نمی توانیم نقش آن ها را نادیده بگیریم. اما این روز ها آنچه توانسته از فناوری و تکنولوژی بشری سرعت بیشتری از خود نشان دهد و مرزها بدون قید و شرط طی نماید ویروسی به نام کویید ۱۹ یا کرونا است. ویروسی که فارغ از ملیت ، سطح تحصیلات ، درآمد و جنسیت بر افراد تأثیر گذاشته است و پای در همه عرصه های بشری گذاشته است.

اما فارغ از همه حیطه ها در این میان آنچه با یک تغییر ناگهانی و ناخواسته روبرو شده و ما را برآن داشت تا از کرونا یاد کنیم فرایند تحصیل و کسب علم دانش بوده است که سال ها به روش سنتی و با اندکی دخالت های فناوری در مدارس و دانشگاه ها آن هم بیشتر برای رشته ها خاص مسیر خود را در شرایطی آموزشی نسبتا برابر برای فراگیران طی می کرد. اما امروز و در نگاه اول آنچه اغلب مشاهده می شود فراگیرانی هستند که دارای زمینه های ممتاز ، تحت حمایت والدین خود و مشتاق و قادر به یادگیری ، که درهای بسته مدرسه را تبدیل به فرصت های یادگیری جایگزین می کنند و در مقابل دانش آموزانی که از خانواده های محروم هستند که در برهه تعطیل شدن مدارس ، اغلب تعطیل می مانند.

بحرانی که عامل بسیاری از نارسایی ها و نابرابری ها در سیستم های آموزشی ما شده است و از دسترسی ساده به یک پهنای باند اینترنت و یک سیستم کامپیوتر خانگی ساده مورد نیاز برای آموزش آنلاین و محیط های حمایتی مورد نیاز برای تمرکز بر یادگیری شروع و تا عدم انطباق بین منابع و نیازها خودنمایی می کند. قرنطینه در واکنش به COVID-19 باعث تعطیل شدن مدارس رسمی کشور بصورت سراسری و سایر آموزش های معمولی در اکثر کشورها شده است در حالی که جامعه آموزشی تلاشهای هماهنگی برای حفظ تداوم یادگیری در این دوره انجام می دهد و کودکان و دانش آموزان مجبور هستند برای ادامه یادگیری از راه دور از طریق اینترنت ، تلویزیون یا رادیو به منابع خود اعتماد کنند. معلمان نیز با مفاهیم جدید آموزشی و شیوه های ارائه آموزش ، که شاید برای آنها آموزش داده نشده باشند ، تلاش می کنند تا با همه کمبودها سازگار یابند و اما طور خاص ، فریاد سیستم آموزش را زمانی باید احساس کرد که فراگیران در حاشیه ترین نقاط کشور ، که به منابع یادگیری دیجیتال دسترسی ندارند یا از استمرار و درگیری برای یادگیری برخوردار نیستند ، در معرض خطر عقب ماندگی تحصیلی قرار گرفته اند.

اما دامنه آسیب های بیماری همه گیر COVID-19 به مدارس ختم نمی شود و تأثیر مهمی در آموزش عالی کشور نیز داشته است زیرا دانشگاه ها نیز در واکنش به قرنطینه قلمروهای خود را تعطیل نموده اند و کشورها مرزهای خود را برای مراودات دانشجویان محدود یا ممنوع کرده اند. با اینکه در این موسسات سخنرانی های حضوری با یادگیری آنلاین به سرعت جایگزین شدند ، این تعطیلات بر یادگیری و امتحانات و همچنین بر ایمنی و وضعیت حقوقی دانشجویان بین المللی در کشور میزبان نیز تأثیر گذاشته است. شاید پیدایش چنین بحرانی در محیط آموزشی دانشگاه سوالاتی را در مورد ارزش خدمات و آموزش ارائه شده توسط سیستم دانشگاهی ایجاد می کند که مهمتر از همه شامل محتوای آموزشی است. مسئله ای که دانشگاه ها را مجبور ساخته است برای حفظ ارتباط محیط یادگیری خود را دوباره ابداع کنند و با دیجیتال سازی روابط دانشجو و استاد سایر روابط را نیز گسترش داده و تکمیل کنند. اما تغییراتی تنها در ایجاد روابط و تدریس نیست و مهمتر از آن در نحوه ارزیابی دانش آموزان دیده می شود. در بیشتر کشورها ، امتحانات به تعویق افتاده است یا لغو شده اند. و در برخی دیگر ، ارزیابی های مداوم یا روش های جایگزین مانند آزمون آنلاین برای امتحانات نهایی جایگزین شده اند. ارزیابی روش ها ی مستمر ابتکاری بسیار مورد توجه قرار گرفته اند و حتی پیشرفت دانش آموزان با نظرسنجی های تلفن همراه ، پیگیری آمار و عملکرد سیستم عامل ها و برنامه های یادگیری ، و اجرای ارزیابی های سریع یادگیری برای شناسایی شکافهای یادگیری ، کنترل می شوند اما هر راه حل چالش خاص خود را دارد ، به ویژه از منظر رعایت عدالت بین تمامی فراگیران.

شاید مشاهده این حجم از احساس نیاز به تغییر که نیازمند زمان و هزینه نیز هست تا به حد مطلوب خود نزدیک شود منجر به پیدایش افراد مخالف با این تعطیلی ها شده باشند , افرادی که ساده ترین راه علاج را که بازگشت به شرایط قبل و بازگشایی مدارس می دانند. درحالی که باید قبول کرد حق با آنها است و بازگشایی مدارس و دانشگاه ها مزایای غیرقابل بحث آموزشی و روحی و روانی برای دانشجویان و منافع اقتصادی برای خانواده ها به همراه خواهد داشت اما نکته قابل تامل این است که باید این مزایا با دقت در برابر خطرات سلامتی و نیاز به کاهش عوارض بیماری همه گیر سنجیده شود. آیا نیاز به چنین مبادلاتی که خواستار پایداری و هماهنگی موثر بین آموزش و پرورش و مقامات بهداشت عمومی در سطوح مختلف دولت به همراه ، مشارکت محلی افراد و نیازمند تقویت می باشد تا واکنش ها و اقدامات را متناسب با زمینه محلی تنظیم کنند با کیفیت و کمیت مطلوب اجرایی شده است یا درحال اجرا است؟ اگرچه همه براین امر واقف هستیم که برای مدیریت خطرات می توان گام هایی، از جمله فاصله فیزیکی ، ایجاد پروتکل های بهداشتی ، تجدید نظر در پرسنل و سیاست های حضور و غیاب و سرمایه گذاری در آموزش کارکنان برای اقدامات مناسب در جهت مقابله با ویروس برداشت اما این موارد تا چه اندازه عملی شده اند که توقع بازگشایی مراکز آموزشی را داشته باشیم.

بنابراین علاوه بر وجود نسبی یا وجود شرایط فوق از سوی نهادهای مسئوول و مردم به نحوی که زمینه ساز بازگشایی مجدد سیستم آموزش کشور بصورت قبل باشد، مسئله مهمتر مدیریت زمان پس از کرونا است. همانطور که در خبرها بطور گسترده منعکس می گردد چالش های این بحران سریع پایان نمی یابند و ممکن است در سال های آینده هزینه های آموزش و پرورش به خطر بیفتد که این خود مزید بر علت است. زیرا به سلامت و رفاه اجتماعی بودجه عمومی اختصاص می یابد و با وجود بسته های محرک کوتاه مدت در برخی از کشورها هزینه های عمومی بلند مدت برای آموزش در معرض خطر است. بودجه خصوصی نیز با ضعیف شدن اقتصاد و افزایش بیکاری کمیاب خواهد شد. در سطح سوم ، کاهش تحرک دانشجویان بین المللی به دنبال محدودیت های سفر ، در حال حاضر بودجه موجود در کشورهایی را که دانشجویان خارجی هزینه های بیشتری می پردازند کاهش می دهد. به طور گسترده تر ، قرنطینه باعث نابرابری میان کارگران شده است. در حالی که کار از راه دور غالباً برای افراد واجد شرایط ، گزینه ای است مناسب ، اما به ندرت برای افراد با سطح تحصیلات پایین که بسیاری از آنها در پاسخ به بیماری همه گیر در خط مقدم بوده و خدمات اساسی را به جامعه ارائه می دهند ، امکان پذیر نیست. بنظر می رسد مشکل تنها بازگشایی مدارس و دانشگاه ها نیست و دوران پس از بازگشایی و آمادگی با مخاطرات پیش رو نیز نیازمند پیش بینی و مصلحت اندیشی است, امری که بعید به نظر می رسد دستگاه های اجرایی مربوط در سطوح مختلف بتوانند به تنهایی گره گشای آن باشند. لذا در کنار تمهیداتی که توسط نهادهای مربوط در نظر گرفته می شوند یکی از بهترین راه های حرکت و رهایی از این بحران حرکت اقدام ملی پیشنهاد شده است اقدامی که در آن همه خود را سهیم دانسته و بصورت جهادی از هیچ تلاشی فروگذار نباشیم.

در ادامه و در همین راستا یکی از نهاد های تازه تاسیس بین المللی در امر آموزش و براساس شرایط موجود هیئتی بنام هیئت بین المللی آینده آموزش است که توسط یونسکو در سال ۲۰۱۹ با این هدف که چگونگی شکل گیری دوباره آینده بشریت و کره زمین توسط دانش و یادگیری را به تصویر بکشد تاسیس شد. هدفی که به دنبال تعاملات گسترده عمومی و تخصصی و بحث و جدال جهانی در مورد چگونگی بازنگری آموزش و پرورش در دنیای با افزایش پیچیدگی ، عدم اطمینان و شکنندگی است. با انتشار اپیدیمی ویروس کرونا در سراسر دنیا و تغییرات و تحولاتی که با خود در همه زمینه ها به همراه داشته است این هیئت در سال ۲۰۲۰ اقدام به انتشار مقاله ای باعنوان آموزش در دنیای پس از کرونا و نه ایده برای اقدام عمومی کرده است که با محتوای ۹ ایده برای اقدام عمومی منتشر و بطور مفصل تفسیر شده است و از بحث و گفتگو ، تعامل و اقدام مقامات دولتی ، متخصصان آموزش ، پژوهشگران و همچنین فراگیران در هر سنی و به طور کلی جامعه دعوت می شود. در ادامه به خلاصه ای از کل مقاله منتشر شده پرداخته و تلاش نموده ایم تا حداکثر مطالب را در حداقل زمان ممکن جهت استفاده ارائه نماییم. امیدواریم که از این ایده ها الهام گرفته و مجبور به عمل باشیم.

این مقاله ابتدا با شرح شرایط موجود جهانی به نقاط ضعف و قوت پیدایش ویروس کرونا پرداخته است و بیان می کند که اگرچه کرونا از یک طرف ، نقاط ضعف و آسیب پذیری زیادی شامل تأکید بر نابرابری ، خطرات ناشی از خصوصی سازی آموزش و پرورش و این که ما چقدر برای تغییر عظیم به سمت آموزش دیجیتال و از راه دور آماده هستیم اشاره دارد. از طرف دیگر ، برخی از ویژگی های مثبت که در جوامع ما نیز به طور فزاینده ای نمایان شده اند اشاره دارد که در بسیاری از جوامع شاهد همبستگی و یک واکنش قوی و مقاوم در برابر چالش ها هستیم. ما شاهد افزایش توجه به مصالح عمومی هستیم. و ما شاهد تدبیر ، فداکاری و خلاقیت بسیاری از معلمان ، خانواده ها و دانش آموزانی هستیم که به طور مشترک تجربه های یادگیری چشمگیری ایجاد می کنند.

در ادامه با عنوان این واقعیت که بیماری همه گیر کرونا وضعیت آموزشی را مجبور به تغییر گسترده ای از یادگیری و آموزش در محیط های سنتی با تعاملات فیزیکی نموده است. آن را یک مشکل بزرگ برای کودکانی دانسته است که در سراسر جهان در فقر زندگی می کنند ، دانش آموزانی که اغلب برای تأمین مواد آموزشی ، راهنمایی و گاهی اوقات ، تنها وعده غذایی مناسب روز ، به مدارس خود متکی هستند.

این مقاله تعامل و رفاه انسان را در تجدید آموزش در اولویت قرار داده و فناوری – به ویژه فناوری دیجیتال که امکان برقراری ارتباط ، همکاری و یادگیری از راه دور را فراهم می کند – را ابزاری مهیب معرفی کرده است. ابزاری که نه یک دارو ، بلکه یک منبع نوآوری و پتانسیل های گسترش یافته است و باید به طور فزاینده ای نگران باشیم که تغییر به سمت یادگیری از راه دور آنلاین باعث افزایش نابرابری ها ، نه تنها در قسمت فقیرتر دنیا بلکه حتی در کمترین منابع جهان شود. این مقاله بر این باور است که باید اطمینان حاصل کنیم که دیجیتال سازی حریم خصوصی ، بیان آزاد ، تعیین سرنوشت اطلاعاتی را تضعیف نمی کند یا منجر به سوءاستفاده نمی شود و این تصور که یادگیری آنلاین راه پیش رو برای همه است یک توهم است.

در این راستا و در جهت صیانت از حق تحصیل در شرایط خارق العاده ایجاد شده توسط این ویروس ، و تسهیل سطح اعتماد لازم برای همکاری جهانی در بسیج منابع برای حمایت از حق جهانی آموزش ، از همه ذینفعان آموزش خواسته شده تا نظارت کنند که منابع آموزش تنها به منظور پیشبرد علایق و توانایی های فراگیران استفاده شوند و به خصوص درمورد فساد هوشیار باشند و از انحراف منابع آموزشی برای پیشبرد اهداف خصوصی جلوگیری نمایند.

در پایان و پیش از عنوان ایده های خود برای اقدام در سطح عمومی این هیئت با اشاره به سه تعهد اصلی که باید همیشه به خاطر سپرده شود: آموزش عمومی ، نیازهای مشترک و همبستگی جهانی. زمان حاضر را زمان قدم برداشتن در جهت این اصول و نه تضعیف آنها دانسته است ، زمانی که برای تأیید و تقویت آنها است. زمانی که ضمن جمع آوری همبستگی ، فرصت هایی برای محافظت و پیشبرد آموزش عمومی ، تقویت نیازهای مشترک جهانی و پیشبرد همکاری های بین المللی فراهم می سازد. بعلاوه غنیمت شمرده لحظات را عاقلانه دانسته است چرا که تاریخ به ما آموخته است که تغییرات تحول آفرین می تواند ناگهان و غالباً پس از بحران اتفاق بیفتد. بعلاوه یادآوری شده است که آموزش و پرورش یک سنگر در برابر نابرابری است که از اهمیت تحصیل در امکان زندگی با عزت و هدف برخوردار است. همانطور که این فرصت استثنایی را برای تحول در دنیا به آغوش می کشیم ، و در حالی که سازمان موسسات آموزشی و محیط های یادگیری خود را با رویکری نو و براساس شرایط موجود دوباره به تصویر می کشیم باید در مورد آنچه می خواهیم بشویم فکر کنیم. ما در لحظه ای هر چند غیر منتظره به آنجا رسیده ایم که تجدید نظر در مجموعه اهداف آموزش و سازماندهی یادگیری ضروری شده است. پس لازم است تا در این راستا با عزمی ملی :