معرفی گرگ آسمان ایرانی + عکس‌ها / کدام خلبان ایرانی رکورددار بیشترین ساعت پرواز جنگی در جهان است؟
پایگاه خبری احوا نیوز :یکی از خلبانان ایرانی توانسته بیشترین ساعت پرواز جنگی در جهان را به خود اختصاص دهد. به گزارش پایگاه خبری احوال نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، دفاع مقدس و رشادت‌های رزمندگان در آن دوران باعث شد تا همواره از این دوره و مقطع به عنوان مقطعی درخشان در تاریخ کشورمان و انقلاب اسلامی یاد شود. این دوره و شهدایی که در آن برای دفاع از وطن به جنگ دشمنان رفتند همانند ستارگان درخشانی هستند که نور آن‌ها هیچ گاه خاموش نخواهد شد و یادشان تا ابد در دل‌ها باقی خواهد ماند. البته برخی دیگر از رزمندگان دفاع مقدس بودند که در طول جنگ تحمیلی به فیض شهادت نائل شدند و در سال های پس از جنگ تحمیلی بر اثر جراحات وارده دعوت حق را لبیک گفتند.
این دلاورمردان در همه نیروهای مسلح اعم از ارتش و سپاه حضور داشتند، اما در این میان برخی نیروها مانند نیروی هوایی ارتش در بیشتر عملیات ها نقش تعیین کننده و مهم تری نسبت به سایر نیروهای حاضر در دفاع مقدس داشتند. نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با آمادگی بالا و نیروهای جوان و نخبه خود از نخستین ساعات آغاز جنگ تحمیلی علیه کشورمان تا روز‌های پایانی آن همواره در عملیات‌های مهمی حضور داشت. این نیرو دلاوران و قهرمانان بسیاری را به خود دیده است که نام بسیاری از آن‌ها برای ما آشناست و برخی دیگر از آن‌ها نیز گمنام و یا کم‌تر شناخته شده هستند.
یکی از این قهرمانان که برای مردم کم تر شناخته شده هستند، امیر سرتیپ علی اشرف بهرامی پناه است که رشادت های بسیاری را در جنگ تحمیلی انجام داد.
امیر سرتیپ خلبان شهید علی اشرف معرفی گرگ آسمان ایرانی + عکس‌ها / کدام خلبان ایرانی رکورددار بیشترین ساعت پرواز جنگی در جهان است؟
بهرامی پناه یکی از خلبانان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در سال ۱۳۳۳ در شهرستان کرمانشاه و در یک خانواده نظامی چشم به جهان گشود. پدر علی اشرف یک نظامی بود و به گفته او پدرش با نظامی گری او مخالف بود. اما او که از کودکی با شرایط نظامی گری و زندگی به این روش آشنا شده بود توانست با اصرار بسیار موافقت پدرش را جلب کند و حتی به پدرش گفته بود که دوست دارد تا خلبان شود و در آسمان کشورش پرواز کند.
علی اشرف دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در زادگاهش گذراند و توانست تا به صورت همزمان با طی دوران دبیرستان زبان انگلیسی را هم در سطح پیشرفته بیاموزد. پس از اخذ مدرک دیپلم وارد دانشکده افسری نیروی زمینی ارتش در تهران شد. شاید علت اصلی که او به سوی فراگیری زبان انگلیسی در دوران دبیرستان رفت اصرار‌های پدرش مبنی بر این بود که به علی اشرف گفته بود که اگر می‌خواهی با سواد باشی، باید انگلیسی بدانی.
علی اشرف پس از ورود به دانشکده افسری ارتش سه سال را در آن جا گذراند و توانست پس از سه سال با درجه ستوان دومی از این دانشکده فارغ التحصیل شود. نیروی هوایی ارتش در آن سال ها از دانشکده افسری خواسته بود تا تعدادی از افراد را برای گذراندن دوره خلبانی به این نیرو معرفی کنند. به همین دلیل هم او به دلیل علاقه خود برای خلبانی داوطلب می شود و به نیروی هوایی ارتش می رود.
علی اشرف درباره نحوه ورود خود به خلبانی می‌گوید: «در آن زمان دانشکده خلبانی دانشجویانش را یک سال در ایران آموزش می‌داد و سپس دو سال نیز به آمریکا اعزام می‌کرد تا دوره پرواز را طی کنند. من به همراه حدود ۸۰ نفر دیگر از دانشجویان رسته توپخانه به دانشکده خلبانی رفتم که پس از معاینات بدنی اولیه، پنج نفرمان برای خلبانی پذیرفته شدیم و بقیه به رسته‌های دیگر اختصاص یافتند. هر کس برای پرواز می‌رفت، باید آشنایی کامل به زبان انگلیسی داشته باشد و دوره مقدماتی پرواز را با موفقیت طی کند. من پس از گذراندن دوره مقدماتی، آن هم با نمرده عالی، امتحان نهایی را که به نام «ECL» تست یا «Btest» معروف بود و فرد در صورت قبول نشدن در آن، به آمریکا اعزام نمی‌شد، با موفقیت طی کردم.»
او در سال ۱۳۵۵ برای گذراندن دوره‌های تکمیلی پرواز به آمریکا رفت و پس از گذراندن دوره‌های مختلف در آن کشور توانست در آزمون زبان نیز نمره ۹۳ را بدست بیاورد. پس از این بود که دوره‌های آموزشی پرواز با هواپیمای ملخ‌دار تی-۴۱ را گذراند و به خاطر هوش بالای خود توانست تا این دوره را در ۱۷ سورتی پرواز تکمیل کند. گفتنی است که تعداد سورتی ضروری برای پرواز با این هواپیما در آن زمان ۲۶ سورتی بود.
بهرامی پناه در این باره نیز خاطره‌ای را نقل می‌کند و می‌گوید: «معلم آموزش گفت بیشتر از این نیاز نیست، پرواز شما مورد تأیید است؛ بنابراین منتظر شدم که پنج نفر دیگر از هم‌دوره‌ای‌های ایرانیم (آزاده خلبان خسرو ادیبی که در دوران دفاع مقدس خلبان اف-۴ بود و در عملیات برون‌مرزی هواپیمایش مورد هدف قرار گرفت و اسیر شد و پس از پنج سال به وطن بازگشت، خلبان خرم‌دل که یکی از خلبان‌های باسواد بود و اکنون به عنوان خلبان آموزشی پرواز می‌کند، شهید وثوق محمدی، شهید ابراهیم شریفی و احمد میقانی) پرواز‌های خود را انجام دادند و سپس با همدیگر به یک پایگاه هوایی در ایالت می‌سی‌سی‌پی رفتیم. ما اولین گروه از خلبانان ایرانی بودیم که برای آموزش آیفا می‌رفتیم و با خلبانان کشور‌های دیگر در یک کلاس بودیم. در آنجا بعد از آنکه کلاس‌های زمینی تمام شد، برای پرواز با هواپیمای تی-۳۷ که یک هواپیمای جت دو موتوره مادون صوت بود، شروع به پرواز کردیم. ۹۵ ساعت باید پرواز می‌کردیم که آنجا هم پس از ۸۳ ساعت پرواز، مربی آموزش به من گفت شما دیگر نیازی به پرواز با این هواپیما را ندارید و باید بروید برای پرواز با هواپیمای جت مافوق صوت تی-۳۸ آماده شوید. من دو هفته زودتر از بقیه آن دوره را تمام کردم و منتظر ماندم تا اینکه پرواز ما با هواپیمای تی-۳۸ شروع شد.»
بهرامی پناه در آخرین پرواز خود که به Final Check معروف است با James Silicon که سخت‌گیرترین استاد در آنجا بود، می‌گذراند. در این مرحله مرسوم بود که دانشجوی خلبانی در ابتدا باید دوره پرواز را طی می‌کرد و پس از آن باید سوالاتی را از کتاب Dash-۱ پاسخ می‌داد. اما بهرامی پناه این روند را به صورت بالعکس طی کرد و ابتدا سوالات کتاب را با موفقیت و به درستی پاسخ داد. پس از این بود که وارد دوره پروازی شد و حتی در حین پرواز آموزشی یک حرکت نمایشی هم انجام داد و پس از آن به گردان پرواز برگشت. پس از بازگشت به گردان پروازی، استادِ آمریکاییِ بهرامی پناه نمرات او را بررسی کرد و هنگامی که این نمرات را در سطح عالی ارزیابی کرده بود بسیار خوشحال شده بود و او را در آغوش گرفت.
پس از این بود که نیروی هوایی آمریکا طی نامه ای به نیروی هوایی ایران درخواست می کند تا بهرامی پناه را در آنجا نگه دارد. او می‌گوید:« با پایان دوره پرواز در آمریکا یک هفته بعد قصد برگشت به ایران را داشتم که متوجه شدم از آمریکا به نیروی هوایی ایران نامه زده‌اند تا مرا در آنجا نگهدارند. اما وقتی این موضوع را به خود من اعلام کردند، من قبول نکردم و بعد از ۱۷ ماه نشان خلبانی خود را گرفته و به عشق وطن و خدمت برای آبادانی آن به ایران برگشتم.»
بهرامی‌پناه در فروردین‌ماه سال ۱۳۵۷ به ایران برگشت و توسط ستاد نیروی هوایی برای پرواز با هواپیمای اف-۴ فانتوم انتخاب شد. او سپس به پایگاه بوشهر اعزام شد و ۶ ماه در آنجا بود.
بهرامی پناه در کنار تمام خاطرات خوب و خوش خود یک خاطره تلخ هم از دوران پرواز خود دارد و آن هم وقوع یک سانحه برای فرماندهش بود. او در این باره می‌گوید:« فرماندهی به نام «شهید فاتح» داشتیم که یک پرواز آزمایشی به همراه معاون گردان، صبح زود انجام داد و به دلایل نامعلومی دچار سانحه شد. من به همراه دوستان به محل سانحه رفتیم و بدن‌های تکه‌تکه آنان را جمع کردیم که این واقعه من را واقعا منقلب کرد و من اعلام کردم که دیگر با هواپیمای اف-۴ پرواز نمی‌کنم و می‌خواهم با اف-۵ که تک کابین است پرواز کنم؛ من نمی‌خواهم اگر دچار سانحه شدم، جان یک نفر دیگر را هم به خطر بیندازم. اما آن‌ها قبول نکردند و گفتند که درجه شما را می‌گیریم و من هم دوباره گفتم فقط در صورتی می‌مانم که با اف-۵ پرواز کنم. بعد از ۶ ماه سرانجام آن‌ها قبول کردند و من را به صورت تنبیهی به دزفول منتقل کردند و گفتند، چون پرواز نمی‌کنی، در محل افسر پست فرماندهی خدمت کن.
امیر سرتیپ مرحوم علی اشرف بهرامی پناه یکی از خلبانانی بود که توانست به همراه سایر خلبانان ایرانی در مقابل رژیم بعث ایستادگی کرده و حماسه های بسیاری را هم خلق کند. او تنها خلبان ایرانی است که فرمانده نیروی هوایی ارتش بعثی به او لقب «گرگ آسمان» داده بود.
نیروی هوایی ارتش پس از پایان جنگ تحمیلی تصمیم گرفت تا برای آموزش خلبانان ایرانی هواپیماهای آموزشی خریداری کند و به همین دلیل هم به سراغ خرید جنگنده اف ۷ از چین رفت. سرتیپ بهرامی پناه به همراه سرتیپ حسینی دو نفر از خلبانانی بودند که در سال ۱۳۶۹ برای طی دوره های آموزشی این جنگنده هابه چین اعزام شدند. بهرامی پناه که پیش از این به رتبه استاد خلبانی ارتقا پیداکرده بود؛ پس از بازگشت به ایران به پایگاه امیدیه اعزام شد و طی چهار سالی که در آنجا بود توانست تا کتاب‌های آموزشی هواپیمای اف-۷ را که به زبان چینی بود، معادل‌سازی کند. سپس با کمک سایر خلبانان، مرکز آموزش هواپیمای اف-۷ را در اصفهان راه‌اندازی کرد و در آنجا در یکی از پرواز‌های آزمایشی، بعد از ۲۵ دقیقه، به دلیل فنی، تلق روی کابین هواپیمای او باز شد و با توجه به اختلاف فشار هوا، پرده گوش بهرامی پناه پاره شد. او توانست به رغم سانحه دیدن هواپیمای خود آن را به سختی کنترل کند.
او توانست در آزمون زبان، نمره ۹۳ از ۱۰۰ را کسب و دریافت کند. استاندارد پرواز با هواپیمای آموزشی سسنا تی-۴۱ مسکالرو ۲۶ سورتی تعیین شده بود که به علت مهارت بالا او تنها در ۱۷ سورتی پرواز این دوره را تمام کرد. همچنین استاندارد ساعت پروازی برای سسنا تی-۳۷ تویت ۹۵ ساعت تعیین شده بود که بهرامی پناه توانست تا دوره آموزشی این هواپیما را تنها در ۸۳ ساعت انجام دهد.
بهرامی پناه همچنین توانست تا لوح تقدیر خود را از آیت الله خامنه ای در زمان ریاست جمهوری ایشان دریافت کند. او دارنده رکورد بیشترین ساعات انجام عملیات جنگی در دوران جنگ تحمیلی بدون کوچک‌ترین صدمه است. همچنین یکی از دارندگان با ارزش‌ترین عنوان خلبانی و رزم خلبانی یعنی “TOP GUN” تاریخ نیروی هوایی ایران است.
این خلبان دلیر و پرافتخار کشورمان پس از عمری مجاهدت و تلاش‌های فراوان در سال ۱۳۹۵ دعوت حق را لبیک گفت و به درجه رفیع شهادت رسید.
انتهای پیام/*
