جواد درستکار : در وادی فرهنگ / تکیه بر همسالان و مدرسه که باعث کم رنگ شدن نقش والدین شده است

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری احوال نیوز ، اشاره به تضاد و رسومی که جانشین  فرهنگ شده اند ، فرهنگ واژه ایی از نسل های بر جا مانده و، زیر تاراج ظلم  رفته نشانی دارد.

یا باقی مانده ی زمان شکوفایی تاریخ و سنتهای هر ملتی است که تنها آوازه اش فرهنگ   مانده اش باشد .

که این باعث  سراسر شادی خواهد بود که بگوییم  یادگارانی از قدیم در سنت امروز ما که بر جامانده است. با هم مختصری ازاین موضوع را بررسی خواهیم کرد تا جوابی باشد بر سوالات ذهنی که زمینه ساز جان گرفته ای کشوری باشد .

فرهنگ به عبارت ساده به معنی قانونی است که مردم با آن زندگی می کنند.و،  مجموعه پیچیده ایی از دانش ها ، باورها ، هنرها ، قوانین ها ، اخلاقیات ، عادات می باشد که مردم هر منطقه ازکشور فرهنگی متفاوت تر با سایر مناطق دارند. فرهنگ به وسیله آموزش به نسل بعد منتقل می شود واصلی ترین عامل انتقال” فرهنگ ” خانوادها می باشند که راه مشترک زندگی ، اندیشه ها و کنش مردم یک جامعه را نشان می دهند.پس فرهنگ را می سازیم و در مقابل نا فرهنگی که  عبارت است از آنچه جامعه با آن تعامل فرهنگی ندارد و جز آن نیست حال که با اصلی ترین عامل انتقال فرهنگ آشنا شدیم و به عوامل وابسته به آن خواهیم پرداخت تا بیشتر با آن آشنا شویم در زمان حال ، واژه های چون اخلاق ، تربیت اخلاقی و …. معناومفهوم خود را از دست داده و موارد دیگر از آن خارج می شود به اینگونه؛

-چگونه می توان این روابط فرزندانمان آموخت ؟

-آیا با توجه به این مطالب می توان عنوان کرد که خانواده ها در ایجاد این رابطه با فرزندانشان نقش اصلی را ایفا خواهند کرد ؟

-و در نهایت ذکر این مسئله ،مهم است که چگونه فرزندان را به رعایت این مقرارت وادار نماییم ؟

– آیا مسائلی چون تنبیه و شیوه های که والدین عنوان می کنند کاربردی خواهد داشت؟

-تکیه بر همسالان و مدرسه که باعث کم رنگ شدن نقش والدین شده است می تواند در اشاعه فرهنگ بعنوان ارزش نقش اصلی را ایفا کند و شناخت های بیشتری را در سرراه فرزندان قرار دهد که جایگزینی این نادیده گرفتن ها به چه عاقبتی می رسد . درحالی که والدین همیشه موظف به تامین آسایش برای کوکانشان بوده و رعایت ،  دفاع از حقوق اجتماعی کودکان یاوالدینی که روزی نردبان ترقی فرزندان را نگه داشته اند چگونه در این زمان نقششان نادیده گرفته شده و هجوم یک ضد ارزش و فرهنگ می تواند خللی را ایجاد کند درباره فرهنگ صحبت بسیار است و مجال پرداختن به آن بی نهایت کم است ، در کنار تمام مطالب  پای صحبت های جواد درستکار مدیر روابط عمومی پلیس ناجا وا ستاد روان شناسی خواهیم نشست تا بیشتر با فرهنگ در جامعه خود آشنا شویم .

جواد درستکار مدیر روابط عمومی پلیس ناجا و روان شناس  در این مورد گفت :

بحث فرهنگ زمانی به میان خواهد آمد که گویی در مورد آن می گوییم و زمانی که نگاه را دقیق تر بکنیم از رفتارها ی فردی و جمعی ما می شود فرهنگ را دید و لمس کردزمانی که درآن هستیم ازنگاه  گذشته این ماها هستیم که تعقیری نکرده ایم پس بهبودی در فرهنگ ایجادنشد.

درستکار در حوزه تربیت بیان کرد :

حال در حوزه تربیت نگاهی خواهیم کردبه بحث فرهنگ ، والدین

( پدر ، مادر ) بعنوان مسئول اصلی رشدو پویایی فرزندان هستندیعنی هرگونه بهره مندی از طرز رفتارشان بالطبع اثرمستقیم بر فرزندانشان خواهد داشت .حال با مثالی ساده تربحث را ادامه می دهیم. تصور کنید که کسی بگویید

“من همینم که هستم ” به چه معنایی  خواهد بود ، دراین جمله غیرازغرور ، خود خواهی ، در جا زدن و خودرایی که به شدت موج می زند،  می توان انتظار داشت که جامعه او را با این سخنان بپذیرد شما چه فکرمی کنید ؟

_ آیا او با این رفتار که حاصل نوعی فرهنگ است می  تواند با جامعه کنار بیاید ؟

_جامعه و اطرافیان پذیرای اوخواهند بود ؟

این به آن شرط است که ، نگاهمان را کمی تعقییردهیم و بدانیم هر ساعت ، روز ، سال،  فرصتی برای یک قدم بهتر شدن ، دیدن ، اندیشیدن ، تفکر کردن ،است  آن وقت می شود امیدوار بود در خانوادهاهم این تعقییرفرهنگی وبعدها در جامعه شاهد باشیم .

وی درمورد زمینه فرهنگ سازی اشاره کرد :   

مطالعه کردن ، در جا نزدن ، زمینه های فرهنگ سازی و ارتقاء فرهنگ را فراهم می کند پس تک ، تک  ما افراد جامعه هستیم که فرهنگ را می سازیم و در مسیر رشد فرهنگی قدم بر می داریم ، اگرچه پدر مادربعنوان والدین ومسئولان بعنوان تصمیم گیرندهایی در رابطه با قانون که ریشه در فرهنگ جامعه دارد نیازمند شناخت دقیق تر از اطرافیانمان هستیم  که این مهم درسایه کسب دانش و آموزش باعث خواهد شد که دریچه ورود که مطالعه کردن است در هر فرصت وزمانی انجام خواهد شدمطالعه کردن نقش و جایگاه مسیروارتقاء فرهنگی راهموار خواهد کرد ودر سایه آن  ویژگی اخلاقی و، تربیتی ، معنا پیدا خواهد کرد بنابراین راه مشترک  همان نگاه ویژه  به فرهنگ در واژه بهبودی وامید به زندگی و، فراهم نمودن افقی روشن برای جامعه پذیری خواهد بود .

لیلی محمدی روان شناس بالینی فرهنگ رااینگونه می شناسد :

فرهنگ به مجموع مختصات مادی و غیرمادی ، عمدتا اکتسابی و تا اندازه ای انتسابی در جامعه و در مقطع زمانی یا مکانی اطلاق می شود که به آن جامعه هویت و انسجام درونی و برونی می دهد و آن جامعه برای حفظ خود و از طریق ابزارهای آموزشی از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود .

فرهنگ یکی از عوامل تعیین کننده تمامی رفتارها چه بهنجار وچه نابهنجار است .هر جامعه ای فرهنگ مخصوص به خود دارد و درهر فرهنگی یک سری رفتارها هنجاریی که اگر یکی از اعضای این جوامع رفتارهایی دور از هنجار جامعه نشان دهند سایر افراد آن جامعه معمولا آن رفتارها را نوعی مشکلات روانی تلقی می کنند.

باورها و شیوه های فرهنگی میتوانند بر سبک مقابله فرد با پریشانی روانشناختی اثر گذارند و گاهی به او در مواجهه با بیماری روانی کمک کنند زیر عوامل فرهنگی می تواند منبع پریشانی و تعارض در فرد بشود.

محمدی زمینه های فرهنگ رابیان کرد :

ما اغلب در تعامل با افراد در زمینه های فرهنگی دچار مشکل می شویم .این مساله در تعامل درمانگران و مراجعانشان نیز صدق می کند و ممکن است اغلب نیازهای مراجعان در نظر گرفته نشود و جوابی هم برای آن نباشد .

جواد درستکار،  مدیر روابط عمومی پلیس ناجا و روان شناس .

 .

گفتنی است سالیانی طول بکشد تا فرهنگی زاده و به ثمر بنشیندو رواج گیرد پس چگونه است؟  گاهی فرهنگ ناآشنا وارد کشور می شود و صدر نشین فرهنگ اصیل ملتی می شود که زمان زیادی طول نمی کشد که بعنوان ارزشی والا تلقی می شود. نفش هر کدام از ما زمانی مشخص می شود که بخواهیم از فرهنگ بومی و اجدادی خود دفاع کنیم پس این نه تنها وظیفه تک  ، تک اعضای جامعه است بلکه پای دولت و سازمانها را هم به میان می کشدو این دقت بیشتردفاع ازفرهنگ را می طلبد .

این آرزوی قلبی افراد است که فرهنگ اصیلشان تا زمانهای زیادی بر جا بماند ونام کشور همیشه پا بر جا باشد .

محمد امین اقتصاد

انتهای پیام/*