بیشتر مدیران ایرانی مثل دون کیشوت هستند!

در بین مدیران اصل بقای مدیریت برقرار است ، بدین صورت که مدیر نه
برکنار می شود و نه تنبیه می شود بلکه از سازمانی به سازمان دیگر می رود.

——————————————————————————–

——————————————————————————–

عامل بدبختی کشور ما نه برجام است و نه مواضع نظامیان و نه
مواضع رییس جمهور بلکه عامل بدبختی کشور ما مدیران ریاکار و فریبکاری
هستند که در ظاهر خود را تابع رهبر نشان می دهند اما در عمل دشمن رهبرند
و به نظر می رسد که بعصی از سازمان ها و نهادها مثل سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و سازمان خصوصی سازی صنایع نه اعتنایی به سخنان
رهبر دارند و نه
رییس جمهور را در عمل به رسمیت می شناسند و انطور که خودشان تشخیص دهند و
منافع و مصالحشان اقتضا کند عمل می کنند

در کشور ما مدیر به جای انکه معنای اداره کردن یک سیستم را داشته باشد عملا” مخفف چهار کلمه مکار ، دزد ، یاوه گو و ریاکار می باشد..
بنده حدود بیست سال است که در صنعت مشغول به کار هستم و آنچه مخصوصاً از
مدیران مشاهده کرده ام این است که مدیران مدام از خود انرژی منفی ساطع می
کنند که ظاهراًجایی انها را اموزش های اینچنینی می دهند تا محیط های کاری
را آزار دهنده کنند .
خیلی از مدیران بدلیل ظرفیت پایین ذهنی خود تمایل زیادی به انجام کارهای سطحی
در مقیاس بالا و ویترین چینی از کارهای کم عمق دارند لذا از پژوهش و
تحقیقات و همچنین ارتباط
بین صنعت ودانشگاه ، برنامه ریزی ، پاسخگویی و نظارت بیزارند و هر کسی
که به کاری تحقیقاتی
برای پیشرفت صنعت بپردازد چنان با کارشکنی و سنگ اندازی روبرو می شود که
از این کارش پشیمان می شود
کارهای مهم و مفید برای سیستم را به بهانه هایی همچون تکراری بودن، عدم
اولویت برای سیستم ، نبود بودجه و وجود مجریان و روشهای ارزانتر
خوابانیده و ان شخص منزوی و بایکوت شده و علاوه بر اینکه از نظر مالی به
حقوقش لطمه
می زنند در معرض خطر اخراج نیز قرار می گیرد.

مدیران هوش بالایی در طراحی سیستم های خبرچینی و خبرکشی درون سازمانی دارند،مظلوم نما، بزرگ کننده مشکلات محیطی و بدل انداز هستند.

اکثر مدیران از دانش مدیریت و تخصص در سیستمی که اداره آن را بر عهده
دارند جز مقدمات ناچیز اطلاعی ندارند و فقط خیلی خوب ژست می گیرند و خیلی
هم خود بزرگ بین، بدجنس و حسودند و به بهانه ایجاد نظم و انضباط جو خفقان
و سرکوب ایجاد می کنند و با این فضا هر کسی را که بخواهند حذف می کنند و
وای به حال کسی که در معرض پرتوهای منفی دید انها قرار گیرد.
به همین دلیل صنایع ما رو به پیشرفت نیست و نمی توانند متناسب با رشد
جمعیت اشتغال ایجاد کنند و حتی به سمت ورشکستگی می روند و یا عمداً به
سمت ورشکستگی سوق داده می شوند. مدیران در سیستم هایی که کار می کنند فقط
به دنبال افزایش اختیاراتشان برای سرکوب و آزار نیروهای زیر مجموعه خود
هستند و می خواهند که اختیار حقوق و مزایا و قرارداد کاری نیروها به طور
مطلق در اختیارشان باشد تا هر موقع اراده کنند هر کس را که خواستند به
راحتی اخراج کنند.
اکثر مدیران ایرانی روحیات و خصوصیاتی مانند دون کیشوت دارند و به هر
چیزی که ببینند به چشم یک خطر نگاه می کنند و اگر از یک موضوع و یا یک
شخص خوششان نیاید به ان موضوع یا شخص حمله می کنند .
مدیران به شکل تیمی عمل می کنند و تیم انها دارای سلسله مراتب مطلق طبقه بندی
شده می باشد و علی الظاهر با ظاهری حق به جانب و خیرخواهانه ورود کرده و قصد
اصلاح امور را دارندو خود را دغدغه مند جلوه می دهند اما در نهایت همچون گروههای
مافیایی پهنه های ساختاری،سازمانهای گوناگون
و در کل عرصه های نظام اداری و مدیریتی را الوده می کنند.
هر مدیر علی الظاهر تابع محض و بی قید و بند مقام بالادستی خود است و تا زمانی که
جریان قدرت برقرار است فرمانبرداری می کنند و با کاهش یا حذف قدرت اولین
طغیان کننده
برعلیه مقام بالادستی خودش خواهد بود.
از انجا که خیلی از مدیران از دانش مدیریت و اطلاعات فنی ناچیزی از سیستم
تحت مدیریت خود برخوردارند برای پوشاندن این عیب و نقصشان مشاوران و
زیردستان ضعیف و حقیر را به کار می گیرند تا نسبت به آنها احساس برتری
کنند و عملا” کوتوله پروری می کنند. بکار گیری این روش در نهایت به سقوط و ورشکستگی سیستم می انجامد.
برای اینکه به مدیران بر نخورد یک مثال مستند می زنم:
اپراتوری نیاز به تخصص ندارد مثل صنایع ما که مثلاً در صنعت الومینیوم یک
فوق دیپلم دامپروری بدون داشتن هیچ دانشی در باره تولید فلز در خط تولید
فلز الومینیوم در کنار یک فوق لیسانس متالورژی کار می کند و حتی یکبار
این فوق دیپلم دامپروری در سال ۱۳۸۳ به عنوان پژوهشگر برتر در صنعت
الومینیوم به سازمان ایمیدرو معرفی شد و از دست معاون وزیر لوح تقدیر گرفت.
بعدها همین فوق دیپلم دامپروری ادامه تحصیل داد و لیسانس متالورژی گرفت و
حالا مدعی متخصص بودن در صنعت الومینیوم هست. در صورتی که جای این فوق
دیپلم دامپروری در پرواربندی یا سازمان گوشت، سازمان غله و اینجور جاهاست
اما به راحتی وارد یک صنعت مهم فلزی شده و از دست معاون وزیر لوح تقدیر
می گیرد. یک فوق دیپلم دامپروری تخصصش در امور گوسفندان است و باید در
مواردی مثل کیفیت گوشت و یا نوع پشم گوسفندان اظهار نظر کند.
در بین مدیران اصل بقای مدیریت برقرار است ، بدین صورت که مدیر نه برکنار
می شود و نه تنبیه می شود بلکه از سازمانی به سازمان دیگر می رود.
بیشتر مدیران تنها به فکر ثروت اندوزی و ارزوی زندگی در امریکا، کانادا،
استرالیا و کشورهای اروپایی هستند و برای رسیدن به این آرزویشان از هیچ
ناجوانمردی و حتی خیانت و حق کشی دریغ نمی کنند و بیشتر انها بعد از
پایان کارشان در کشورهای ذکر شده زندگی می کنند و دروغ می گویند که تابع
رهبر انقلاب هستند و در این مورد خیلی ریاکارانه رفتار می کنند و
رفتارهای استکباری و اشرافی گرانه انها دلیلی بر صحت گفته های بنده است و
عملاً با رفتارهایشان به دل رهبر انقلاب و مردم
درد می گزارند و شرم و حیایی هم از اعمال و رفتارشان ندارند و متاسفانه
از طریق نهادهایی نیز حمایت می شوند.
اینها تنها بخشی از خصوصیات مدیران به ظاهر ساده و عدالت طلب می باشد و
همه جا هم حضور دارند.
در کشور ما به معنای واقعی رسالت هیچکدام از نهادهای نظارتی و امنیتی
مبارزه با فساد اقتصادی و مبارزه با ظلم و تبعیض نیست و همین موضوع باعث
سوء استفاده مدیران می شود .
هیچکدام از قوا ی سه گانه و سازمان هایی نظیر سازمان بازرسی کل کشور در
مبارزه با فسادهای مالی و اقتصادی موفق نبوده اند و به نظر می رسد تنها
راه ، ورود مستقیم رهبر انقلاب ایت الله خامنه ای به این مسائل می باشد
تا با تشکیل سازمان موقت جدیدی که مستقیما” از ایشان دستور بگیرند به
فسادهای مالی و اقتصادی خاتمه دهند